ΕΜΜΟΝΗ
Εμμονές… Γιατί να «κολλάω» πάντα με το άτομο που δεν μπορώ να έχω;
Το θέμα μας γι’ αυτήν την εβδομάδα είναι οι εμμονές και συγκεκριμένα οι εμμονές για τα άτομα που δεν μπορούμε να έχουμε. Σας έχει τύχει ποτέ να σκέφτεστε συνεχώς ένα πρόσωπο με το οποίο δεν μπορείτε να είστε μαζί; Να μην μπορείτε να ηρεμήσετε γιατί το μυαλό σας είναι κολλημένο σε αυτό το πολυπόθητο άτομο; Όλοι μας σχεδόν κάποια στιγμή στη ζωή μας βιώσαμε κάτι αντίστοιχο. Άλλοι το ξεπεράσαμε πιο ανώδυνα, ενώ άλλοι με πολύ κόπο. Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό; Υποτίθεται ότι βασική προϋπόθεση για να ευοδώσει μια σχέση είναι η αμοιβαιότητα των συναισθημάτων. Γιατί λοιπόν εμμένουμε σε άτομα τα οποία δεν ανταποκρίνονται στα συναισθήματα μας;
Εξιδανίκευση
Όταν ένα άτομο προκαλεί το ενδιαφέρον μας, πάντα σκεφτόμαστε το πώς θα ήταν να είμαστε μαζί και περνάει από το μυαλό μας ένα σενάριο το οποίο φαντάζει ιδανικό. Εάν τα συναισθήματα είναι αμοιβαία και η σχέση αυτή γίνει πραγματικότητα, τότε αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε τα καθημερινά προβλήματα της σχέσης με αυτό το «ιδανικό» άτομο, το οποίο φυσικά πέφτει από το θρόνο που τον είχαμε τοποθετήσει στο μυαλό μας. Στην περίπτωση όμως που δεν υπάρχει ανταπόκριση, η σχέση παραμένει στη σφαίρα της φαντασίας. Εκεί λοιπόν, η σχέση αυτή είναι ιδανική. Όλα φαντάζουν ονειρικά, και ζωντανεύει το παραμύθι που θα θέλαμε να ζήσουμε με το άλλο μας μισό. Έτσι, παραμένουμε προσκολλημένοι περισσότερο σε αυτή τη φαντασίωση, παρά στο ίδιο το άτομο. Ποια είναι λοιπόν η συνταγή για να ξεφύγουμε από αυτό; Ας δούμε την πραγματικότητα! Τίποτα δεν είναι ιδανικό. Θα ήταν πολύ όμορφο το εκάστοτε άτομο που μας κέντριζε το ενδιαφέρον να ανταποκρινόταν και να μπορούσαμε να διαπιστώσουμε τις πραγματικές διαστάσεις αυτής της ονειρικά πλασμένης σχέσης, ωστόσο επειδή δεν είναι πάντα αυτό δυνατό ας σκεφτούμε ρεαλιστικά: η ιδανικότερη έκβαση που μπορεί να υπάρξει σε μια σχέση είναι να γνωρίσεις όλες τις πτυχές του συντρόφου σου, τις θετικές και τις αρνητικές, να έχετε περάσει από δύσκολες καταστάσεις και να θέλετε να είστε ακόμα μαζί. Γιατί δυστυχώς κανένας δεν είναι τέλειος. Την επόμενη φορά λοιπόν που δε θα βρεις ανταπόκριση, ονειρέψου το παραμύθι που έχεις πλάσει, μην ξεχνάς όμως και τους δράκους που εμπεριέχει.
Πρόκληση
Το παιχνίδι της κατάκτησης αποτελεί πολλές φορές μια πρόκληση. Γι’ αυτούς λοιπόν που αγαπάνε τις προκλήσεις, όσο δυσκολότερο το παιχνίδι, τόσο μεγαλύτερη η πρόκληση άρα και με περισσότερο ενδιαφέρον. Όταν κάτι το αποκτάμε δύσκολα, ανεβαίνει και η αξία του στα μάτια μας. Ένα άτομο λοιπόν που μας απορρίπτει αμέσως ανεβαίνει επίπεδο. Άλλοι αποθαρρύνονται από αυτό και εγκαταλείπουν το πεδίο της μάχης, άλλοι όμως θέλουν να φανούν αντάξιοι του αντιπάλου και να τον κερδίσουν. Στην προκειμένη περίπτωση η νίκη συνεπάγεται κατάκτηση του αντικείμενου του πόθου μας. Ας αναρωτηθούμε όμως: θα είχαμε το ίδιο ενδιαφέρον γι’ αυτό το άτομο αν εξαρχής ήταν διαθέσιμο; Αν η απάντηση είναι όχι τότε είναι πολύ πιθανόν να μας γοητεύει περισσότερο η διαδικασία του παιχνιδιού, η πρόκληση, παρά το ίδιο το «έπαθλο». Σας έχει τύχει ποτέ να σας εκδηλώνει τα συναισθήματα του κάποιος που σας είναι αδιάφορος ή το αντίστροφο και μόλις σταματήσει το ενδιαφέρον οι ρόλοι να αντιστρέφονται; Η «αξία» του ατόμου τότε ανεβαίνει, οπότε το παιχνίδι αλλάζει. Επομένως, για να αποφευχθούν δυσάρεστες καταστάσεις, σε όποια θέση και να βρισκόμαστε, ας αναλογιστούμε τι είναι αυτό που πραγματικά μας γοητεύει. Το ίδιο το άτομο ή το επίπεδο δυσκολίας για την κατάκτηση του;
Η απόρριψη ως μοτίβο ζωής
Πολλοί άνθρωποι από μικρή ηλικία βιώνουν διαρκώς απόρριψη στη ζωή τους. Αυτό σημαίνει, ότι είναι πιθανόν ακόμα και στην παιδική ηλικία να ένιωσαν τέτοια συναισθήματα από τους γονείς τους, ή στη μετέπειτα ζωή τους από συνομηλίκους κτλ. Τέτοιου είδους καταστάσεις μπορεί να επηρεάσουν πολύ τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς κάποιου. Σίγουρα όλοι μας έχουμε βιώσει απόρριψη. Όταν όμως αυτό συμβαίνει διαρκώς, μετατρέπεται σε τρόπο ζωής. Το άτομο λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, τον οποίο γνωρίζει και με τον οποίο νιώθει μεγαλύτερη οικειότητα. Είναι λοιπόν σαν να «επιθυμεί» αυτούς που τον απορρίπτουν. Αυτό βέβαια δε συνεπάγεται ότι η απόρριψη είναι ευχάριστη. Είναι απλά κάτι σύνηθες, κάτι το οποίο γνωρίζει και επιπλέον, είναι πιθανόν να ευελπιστεί και να αναμένει ότι το σενάριο θα αλλάξει και θα έρθει η στιγμή που θα υπάρξει «happy end»,στο οποίο φυσικά τη θέση της απόρριψης λαμβάνει η αποδοχή.
Οι εμμονές βέβαια, όταν ξεπερνούν κάποιο όριο, αποτελούν κομμάτι ψυχοπαθολογίας και πολλές φορές εκδηλώνονται και μέσα από πράξεις οι οποίες φαντάζουν αλλοπρόσαλλες. Υπάρχουν περιπτώσεις που η εμμονή με κάποιον είναι σε τέτοιο βαθμό, που δημιουργεί πρόβλημα τόσο στην καθημερινότητα του ατόμου που έχει την εμμονή, όσο και στον αποδέκτη. Εξαιτίας ακραίων εμμονών έχουν διαπραχτεί ακόμα και εγκλήματα. Επίσης, οι εμμονές δεν εκδηλώνονται μόνο στο πλαίσιο των ερωτικών σχέσεων. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να έχει συνεχείς σκέψεις γύρω από τις ασθένειες, να φοβάται σε υπερβολικό βαθμό μήπως κολλήσει κάποιο μικρόβιο και γι’ αυτό να πλένει τα χέρια του πάρα πολλές φορές μέσα στη μέρα. Οι έμμονες ιδέες είναι επίπονες για το άτομο και εισβάλλουν βίαια στη σκέψη του. Το όριο ξεπερνιέται εκεί που διαταράσσεται η λειτουργικότητα. Όταν δηλαδή κάποιος αργεί στη δουλειά του επειδή γυρνάει 20 φορές να δει αν έκλεισε το μάτι της κουζίνας, τότε σίγουρα η κατάσταση χρήζει βοηθείας. Εάν λοιπόν οι έμμονες ιδέες παρεισφρέουν στο μυαλό σας και αποτελούν ένα κομμάτι της καθημερινότητας σας που σας δυσφορεί, μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια από ειδικό. Η αντιμετώπιση τους και η ανακούφιση σας είναι στο χέρι σας!
Σύνταξη:Ελένη Καλαϊτζή
Ποια είναι η Ελένη
Ήρθε λοιπόν η ώρα να γνωριστούμε! Είμαι η Ελένη, 26 χρονών και κατάγομαι από το Λαγκαδά/Θεσσαλονίκης. Είμαι απόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας ΑΠΘ και φέτος ολοκληρώνω το Μεταπτυχιακό μου στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία με κατεύθυνση Κλινική Νευροψυχολογία. Αγαπώ πολύ τα βιβλία και το γράψιμο. Η θεματολογία της στήλης αφορά τον τομέα της Ψυχολογίας, έχω διάφορες ιδέες και είμαι ανοιχτή και σε ιδέες δικές σας, σε θέματα που θα σας ενδιέφερε να διαβάσετε