ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΑΣΜΙΑ ΤΣΙΠΡΑ: “…Η ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ… ΤΟ ΑΛΑΤΙ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ….”
Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου
Συνθέτρια και performer με ιδιαίτερη αφοσίωση στη δημιουργία μουσικής που συνδυάζει κινηματογραφικούς και θεατρικούς ήχους.
Η μουσική μου πορεία επικεντρώνεται σε πρωτότυπες συνθέσεις που δημιουργούν ατμόσφαιρα και συναισθήματα, «ταξιδεύοντας» το κοινό μέσα από μελωδίες γεμάτες εικόνες και συναισθηματικό βάθος.
Επικεντρώνουμε εδώ και 12 χρόνια τη σύνθεση κινηματογραφικής και θεατρικής μουσικής, παράλληλα με την δημιουργία τραγουδιών των οποίων τη δημοσίευση έχω αρχίσει τα τελευταία τρία χρόνια.
Πώς επέλεξες να ασχοληθείς με την κινηματογραφική – θεατρική μουσική;
Η ενασχόλησή μου με την κινηματογραφική και θεατρική μουσική ξεκίνησε αυθόρμητα από την παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι ότι από την ηλικία των εννέα ετών δημιουργούσα μελωδίες και μουσικές φόρμες, χωρίς να το επιδιώκω συνειδητά. Στην εφηβεία, όταν ήμουν μόλις 13 ετών, συνέθεσα την πρώτη μου θεατρική μουσική για τη θεατρική ομάδα του Δήμου όπου παρακολουθούσα μαθήματα υποκριτικής.
Αργότερα, η αγάπη μου για τον κινηματογράφο και οι σπουδές μου στο θέατρο με ώθησαν να εξερευνήσω πιο βαθιά αυτήν την τέχνη. Η μουσική για μένα είναι ένας τρόπος να αφηγηθώ ιστορίες, να δημιουργήσω συναισθήματα και να δώσω ζωή σε εικόνες και παραστάσεις. Αυτή η σχέση με την κινηματογραφική και θεατρική μουσική εξελίσσεται συνεχώς και αποτελεί για μένα έναν σταθμό έκφρασης και δημιουργικότητας».
Τι γεύση και άρωμα θα είχαν οι δικές σου Summer whispers;
Το Summer Whispers δεν αναφέρεται στους καλοκαιρινούς ψιθύρους, αλλά στο ότι το καλοκαίρι ψιθυρίζει. Είναι πρόταση χωρίς υποκείμενο, αφήνοντας χώρο για τον καθένα να προσθέσει τη δική του ερμηνεία.
Για μένα, ο ψίθυρος του καλοκαιριού είναι ο ήχος του ζεστού από τον καύσωνα ξύλου από το πιάνο που «σκάει» με τη ζέστη, ο ήχος από βότσαλα που ξεπλένονται στη θάλασσα και το θρόισμα από καμένα στάχυα κάτω από τον καυτό ήλιο. Αυτοί οι ψίθυροι γίνονται μια σύνθεση που αναβλύζει μνήμες.
Η γεύση του; Το αλάτι στα χείλη μετά από μια βουτιά, η δροσιά του καρπουζιού και το γλυκό πορτοκάλι. Όλα αυτά συνδυάζονται για να δημιουργήσουν έναν διάλογο ανάμεσα στον ήχο, τη γεύση και την αίσθηση του καλοκαιριού που ψιθυρίζει μέσα μας.
Ποια η σημασία του να κάθονται απέναντι οι άνθρωποι; Ποια ήταν η πορεία για τη δημιουργία αυτού του κομματιού;
Η μουσική σύνθεση “Time Passes” δημιουργήθηκε για να συνοδεύσει τη μίνι ταινία “Θα καθόμαστε απέναντι”. Το έργο αυτό πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα στον χρόνο: τις σιωπές, τις στιγμές που οι άνθρωποι συνυπάρχουν χωρίς να χρειάζονται λόγια, αλλά και τη σημασία της ουσιαστικής σύνδεσης.
Η ιδέα του να «καθόμαστε απέναντι» δεν αφορά μόνο τη φυσική απόσταση, αλλά και την ψυχική και συναισθηματική σύνδεση ή απόσταση που μπορεί να υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων. Εξετάζει πώς ο χρόνος επηρεάζει τη δυναμική των σχέσεων, πώς μπορεί να μας φέρει κοντά ή να μας απομακρύνει.
Κατά τη δημιουργία της μουσικής, στόχος μου ήταν να αποτυπώσω αυτήν την παράλληλη κίνηση του χρόνου και της ανθρώπινης σύνδεσης. Η σύνθεση κινείται ανάμεσα σε απλές, καθαρές μελωδίες και πιο σύνθετες, αναδεικνύοντας αυτήν τη διαδρομή: τη σιωπή, την αποξένωση, αλλά και τις στιγμές που οι άνθρωποι βρίσκουν κοινό έδαφος, έστω και για λίγο.
Το “Time Passes” αποτέλεσε για μένα μια ευκαιρία να εξερευνήσω την πολυπλοκότητα και την ομορφιά της ανθρώπινης σύνδεσης, καθώς και τη σημασία του να αναζητούμε την ουσία στις σχέσεις μας.
Ποιες οι δυσκολίες που έχεις αντιμετωπίσει στον καλλιτεχνικό χώρο και ποια τα οφέλη που έχεις αντλήσει;
Ο καλλιτεχνικός χώρος είναι γεμάτος προκλήσεις που δοκιμάζουν όχι μόνο τις ικανότητες, αλλά και την ανθεκτικότητα και το ήθος σου. Αντιμετώπισα δυσπιστία από ανθρώπους που δεν πίστευαν στο όραμά μου, ζήλεια που συχνά εκφραζόταν μέσα από σκληρή κριτική, και δυστυχώς, κλοπή ιδεών – κάτι που αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους φόβους κάθε δημιουργού. Επιπλέον, το ψέμα και η εκμετάλλευση είναι φαινόμενα που συναντώνται συχνά στον καλλιτεχνικό χώρο.
Παρά τις δυσκολίες, τα οφέλη που έχω αντλήσει είναι ανεκτίμητα. Η συνεχής προσπάθεια με έχει κάνει πιο δυνατή, πιο ευέλικτη και πιο δημιουργική. Έμαθα να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου και να προστατεύω τις ιδέες μου, ενώ παράλληλα απέκτησα πολύτιμες συνεργασίες με ανθρώπους που πραγματικά εκτιμούν και στηρίζουν την τέχνη.
Μέσα από αυτές τις εμπειρίες, κατανόησα την αξία της αυθεντικότητας και της επιμονής. Συνειδητοποίησα επίσης ότι κάθε πρόκληση δεν είναι απλώς μια δοκιμασία, αλλά μια ευκαιρία να γίνω καλύτερη – τόσο ως καλλιτέχνης όσο και ως άνθρωπος.
Ετοιμάζεις μια ιδιαίτερη live παράσταση με τίτλο Τέσσερις Εποχές. Τι ακριβώς πραγματεύεται και πώς την έχεις οργανώσει;
Η ιδιαίτερη live παράσταση με τίτλο «Τέσσερις Εποχές» είναι ένα μουσικό ταξίδι που συνδυάζει την κλασική μουσική με την indie/cinematic αισθητική. Αντλεί έμπνευση από τις αλλαγές των εποχών και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις που αυτές φέρνουν, αποτυπώνοντας τις στιγμές του χρόνου μέσα από ήχους και εικόνες.
Στη σκηνή με συνοδεύουν δύο εξαιρετικοί μουσικοί, ο Αυγουστίνος Μιχαλόπουλος Σταθόπουλος στο κοντραμπάσο και ο Ευάγγελος Μπάκαλος στο τσέλο. Μαζί, δημιουργούμε μια μουσική αφήγηση που κινείται ανάμεσα σε νοσταλγία, δυναμική ένταση και μελωδική ηρεμία. Κάθε εποχή αποτυπώνεται με μοναδικό τρόπο, τόσο μέσα από τις συνθέσεις όσο και από την ατμοσφαιρική παρουσίαση της one woman performance με τη χρήση φωτισμών και πολυμέσων.
Η παράσταση έχει οργανωθεί με σκοπό να φέρει το κοινό σε επαφή με τη μαγεία της μουσικής, συνδέοντας τον θεατή με τη φύση, τις εποχές και τον χρόνο. Είναι ένα ταξίδι γεμάτο συναίσθημα και τέχνη, που προσκαλεί το κοινό να δει και να αισθανθεί τις εποχές με έναν εντελώς νέο τρόπο.
Τι σημαίνει για σένα ο κινηματογράφος και το θέατρο; Πώς είσαι σαν θεατής – ακροατής ενός έργου;
Ο κινηματογράφος και το θέατρο είναι για μένα πηγές ανεξάντλητης έμπνευσης. Ο κινηματογράφος είναι η τέχνη που συνδυάζει εικόνα, μουσική και αφήγηση με τρόπο που μπορεί να επηρεάσει βαθιά την ψυχή, ενώ το θέατρο είναι η ζωντανή απεικόνιση της ανθρώπινης εμπειρίας, ένα μέσο που σε καθηλώνει με την άμεση αλήθεια του.
Ως θεατής και ακροατής, αφήνομαι πλήρως στην τέχνη που παρακολουθώ. Μου αρέσει να αναζητώ τα βαθύτερα νοήματα, να εστιάζω στις λεπτομέρειες της μουσικής, του λόγου, της κίνησης και της σκηνοθεσίας. Ανυπομονώ να βρω εκείνο το στοιχείο που θα με συγκινήσει, θα με προβληματίσει και θα με εμπνεύσει να δω τα πράγματα από μια νέα οπτική.
Τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο, λατρεύω να εξερευνώ την ανθρώπινη εμπειρία μέσα από τη ματιά των δημιουργών. Όταν ένα έργο καταφέρνει να με αγγίξει και να με μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο, το θεωρώ αληθινή επιτυχία της τέχνης. Αυτή η μοναδική στιγμή της σύνδεσης με το έργο είναι που με κρατά κοντά στην τέχνη και την αγάπη μου για αυτήν.
Έχεις σπουδές τόσο σε καλλιτεχνικούς τομείς όσο και σε κοινωνιολογικούς. Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Οι σπουδές μου στους καλλιτεχνικούς τομείς ξεκίνησαν από την αυτοδίδακτη τάση μου να συνθέτω μουσική και, στη συνέχεια, εικόνες. Ήταν μια φυσική εξέλιξη της ανάγκης μου να εκφραστώ δημιουργικά και να αποτυπώσω συναισθήματα και ιστορίες μέσα από την τέχνη.
Η ανθρωπολογική μου σπουδή ήρθε αργότερα, ως μια συνειδητή επιλογή που γεννήθηκε από τη βαθιά και ατέρμονη αγάπη μου για τον άνθρωπο και τις πτυχές της κοινωνικής του ζωής.
Αυτά τα δύο πεδία συνδυάζονται με έναν τρόπο που αντανακλά τόσο τη δημιουργική όσο και την αναλυτική πλευρά μου. Η ανθρωπολογική μου γνώση μου έχει δώσει τη δυνατότητα να κατανοώ βαθύτερα τις ανθρώπινες σχέσεις, τις κοινωνικές δομές και τις πολιτισμικές επιρροές. Αυτή η κατανόηση εμπλουτίζει τις καλλιτεχνικές μου δημιουργίες, καθώς μου επιτρέπει να αντλώ έμπνευση από την καθημερινότητα, να αφηγούμαι ιστορίες με νόημα και να προσεγγίζω τη δημιουργία με μεγαλύτερη ευαισθησία και διορατικότητα.
Μέσα από αυτόν τον συνδυασμό, η τέχνη μου αποκτά κοινωνικές προεκτάσεις και βαθύτερο περιεχόμενο, ενώ παράλληλα διατηρεί τη συναισθηματική της αυθεντικότητα.
Αν θα διάλεγες μια ταινία (με το μουσικό της κομμάτι μαζί), η οποία σε αντιπροσωπεύει σαν άτομο, ποια θα ήταν και γιατί;
Είναι δύσκολο να διαλέξω μία μόνο ταινία, αλλά δύο που με έχουν πραγματικά στιγματίσει και με αντιπροσωπεύουν είναι το Goodbye, Lenin! και οι Ώρες (The Hours). Το Goodbye, Lenin! αποτυπώνει τη ρετρό νοσταλγία μιας μπαρόκ απολυταρχίας, την προσπάθεια να κρατήσεις ζωντανό έναν κόσμο που αλλάζει, το απόλυτο της αγάπης και την υπέρβαση του ορίου της αφοσίωσης. Όλα αυτά αποδίδονται αριστοτεχνικά μέσα από το μινιμαλιστικό μεγαλείο της μουσικής αλληλουχίας, που προσδίδει στην ταινία τη συναισθηματική της ένταση.
Με αυτό το μουσικό, αλλά και ιδεολογικό, θέμα ταυτίστηκα απόλυτα. Η καλλιτεχνική μου ταυτότητα, και ιδιαίτερα η μουσική μου, περιστρέφεται γύρω από την προσπάθειά μου να γεφυρώνω το παλιό με το καινούργιο, διατηρώντας πάντα μια άμεση, ωμή συναισθηματική αλήθεια.
Αντίστοιχα, οι Ώρες είναι για μένα ένα βαθιά ανθρώπινο έργο που διερευνά τη ζωή, τις επιλογές και τις επιπτώσεις τους μέσα στον χρόνο. Η μουσική του Philip Glass, με τις επαναλαμβανόμενες αρμονίες και την κινηματογραφική ευαισθησία, αποτελεί μια μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα. Μάλιστα, αρκετοί δάσκαλοί μου έχουν ταυτίσει τον τρόπο που συνθέτω με τις μινιμαλιστικές φόρμες του Philip Glass, γεγονός που επιβεβαιώνει πόσο βαθιά έχει επηρεάσει τη δική μου καλλιτεχνική ταυτότητα.
Αυτές οι μινιμαλιστικές μουσικές φόρμες με αντιπροσώπευαν από μικρή ηλικία, και σε αυτή την ταινία συνάντησα την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στη μουσική μου επιλογή και στο κινηματογραφικό μου γούστο. Η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης που παρουσιάζεται μέσα από την ταινία, με την έντονη αισθητική και συναισθηματική της δύναμη, είναι στοιχεία που προσπαθώ να ενσωματώσω στις δικές μου δημιουργίες.
Το τραγούδι “Jingles” είχε ήδη προκαλέσει ενδιαφέρον πριν από 2 χρόνια που δημοσιεύτηκε! Ποια είναι η ιστορία πίσω από τη δημιουργία του; Φέτος το «επανασυστήνεις» με νέα ενορχήστρωση. Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Billie Kark και τον Ιωάννη Κωνσταντινίδη;
Το τραγούδι “Jingles” δημιουργήθηκε πριν από δύο χρόνια, εμπνευσμένο από τη μοναξιά και τη μαγεία που συχνά συνοδεύουν τα Χριστούγεννα. Είναι μια σύνθεση που παντρεύει τη μελαγχολία με την ελπίδα, και από την πρώτη του δημοσίευση κατάφερε να προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον, ακριβώς επειδή αγγίζει βαθιά συναισθήματα και αντιφατικές πτυχές της εορταστικής περιόδου.
Συγκεκριμένα, οι στίχοι γράφτηκαν σχεδόν αυθόρμητα μέσα στο στούντιο, μπροστά στον ηχολήπτη και παραγωγό του κομματιού, Ηρακλή Αναστασιάδη(Gad). Ερχόμενη στο στούντιο, είχα δει τη μελαγχολία στα μάτια ανθρώπων στη διαδρομή, και αυτό με ενέπνευσε να αποτυπώσω αυτό το συναίσθημα, το οποίο συνδυάζεται με τη ζεστασιά που μπορούν να φέρουν οι γιορτές.
Φέτος, το “Jingles” αποκτά μια νέα πνοή, χάρη στη μοναδική ενορχήστρωση της Billie Kark, μιας καλλιτέχνιδας που θαυμάζω βαθιά για την ιδιαίτερη μουσική της ευαισθησία. Είναι τιμή μου που δέχτηκε να δουλέψει μαζί μου, δίνοντας μια φρέσκια και ατμοσφαιρική προσέγγιση στο κομμάτι. Παράλληλα, ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης, με τη δημιουργική του ματιά, ανέλαβε τη σκηνοθεσία του βιντεοκλίπ, ολοκληρώνοντας το όραμα για το “Jingles”.
Ανυπομονώ να το μοιραστώ ξανά με το κοινό, σε αυτήν τη νέα εκδοχή, που πιστεύω ότι θα αγγίξει ακόμα περισσότερο τις καρδιές όλων.
Πώς σκοπεύεις να προωθήσεις το “Jingles” και τι ελπίζεις να μεταφέρει στο κοινό;
Η προώθηση του “Jingles” είναι ένα δημιουργικό ταξίδι από μόνη της. Σκοπεύω να το παρουσιάσω μέσα από μια πολυδιάστατη καμπάνια, η οποία περιλαμβάνει την κυκλοφορία του βιντεοκλίπ σε συνεργασία με τον Ιωάννη Κωνσταντινίδη και τη Billie Kark, καθώς και τη διανομή του τραγουδιού σε όλες τις μεγάλες ψηφιακές πλατφόρμες. Παράλληλα, σχεδιάζω live εμφανίσεις που θα ενισχύσουν την εορταστική ατμόσφαιρα του τραγουδιού, δημιουργώντας μια συναισθηματική σύνδεση με το κοινό.
Το “Jingles” θέλω να μεταφέρει ένα μήνυμα που ακουμπάει κάθε εσωτερική, σκοτεινή, κρυφή και ενοχική πλευρά του συναισθήματός μας. Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο λάμψη και χαρά, αλλά ούτε μια επιτηδευμένη και πιεστική κατάσταση τεχνητής ευτυχίας. Είναι μια περίοδος ενδοσκόπησης, αγάπης και αποδοχής της ανθρώπινης ευαλωτότητας, του εύθραυστου και του αληθινού.
Ελπίζω να αγγίξει τους ακροατές και να τους συνοδεύσει σε στιγμές γιορτής, νοσταλγίας, αλλά και ζεστασιάς, όπως ένα χριστουγεννιάτικο κερί που ζεσταίνει οποιονδήποτε βρίσκεται κοντά.
Ακολουθήστε μας
Καθώς και κανάλι στο youtube: : https://www.youtube.com/@thessculture-b4p με ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις αλλά και ποικίλα αφιερώματα.
Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου
Η Αγγελική Κερπιτσοπούλου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε Θεωρητικός & Ιστορικός της τέχνης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και το πρώτο μεταπτυχιακό της στην Ψηφιακή Κουλτούρα & Νέα Μέσα στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης.
Πρόσφατα απέκτησε το δεύτερο Μεταπτυχιακο της Δίπλωμα στη Μουσειολογία & Διαχείριση Πολιτισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Κύρια ερευνητικά της ενδιαφέροντα είναι τόσο η κοινωνική αλλαγή μέσα από την τέχνη, όσο και αλληλεπίδραση των νέων τεχνολογιών σε αυτή και στο Νέο Μουσείο.
