ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ – ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΛΠΙΓΚΙΔΗ : “ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.

5 April 2023

633

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΛΠΙΓΚΙΔΗΣ :

“ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.

Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου

Ο Γιώργος Σαλπιγκίδης γεννήθηκε το 1983 στην Θεσσαλονίκη. Το 2000 εισήχθη στο τμήμα πολιτικών δομικών έργων στο ΤΕΙ Σερρών και τρία χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τις σπουδές του για να συμμετάσχει στις εισαγωγικές εξετάσεις της Καλων Τεχνών.Το 2006 εισήχθη επιτυχώς στην Θεσσαλονίκη στο εργαστήρι του Γ.Γκολφίνου.

Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Επανωμή και παίρνει μέρος σε διάφορες εκθέσεις.

1. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τις καλές τέχνες; Πόσο άλλαξε αυτή η επιλογή την ζωή σου και πώς;

Νομίζω πως δεν αποφάσισα εγώ να ασχοληθώ με τις καλές τέχνες, ήταν η φυσική εξέλιξη μου, σαν να αποφάσισαν αυτές να ασχοληθούν με εμένα. Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι τον εαυτό μου να σχεδιάζω, να ζωγραφίζω, να κατασκευάζω, να ανακατεύομαι με υλικά και να τους δίνω μια νέα οπτική, μια νέα διάσταση, έχοντας πάντα την αμέριστη στήριξη της οικογένειας μου. Έτσι λοιπόν, το παιδικό μου όνειρο ήταν να γίνω ζωγράφος και να, που κάποιες φορές τα όνειρα πραγματοποιούνται! Αισθάνομαι πραγματικά ευγνώμων για αυτό. Πόσο άλλαξε την ζωή μου;! Ριζικά…Αρχικά, απέκτησα μια διαφορετική οπτική για αυτό που ο καθένας μας θεωρεί πραγματικότητα και η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει αυτός ο τρόπος θέασης των πραγμάτων. Επιπλέον, μιας και η δημιουργική διαδικασία ενός εικαστικού είναι (ως επί το πλείστον) μοναχικό ‘σπορ’, αυτός ο χρόνος που περνάω μόνος μου, παρέα με τα υλικά μου και τις σκέψεις μου, με βοηθάει να δουλεύω με τον εαυτό μου περισσότερο, να με μαθαίνω, να με καταλαβαίνω και να με αποδέχομαι.

2. Σε κάποια έργα σου διαφαίνεται μια ψυχαναλυτική προσέγγιση του ατόμου. Θέλεις να μας μιλήσεις για αυτό το χαρακτηριστικό;

Στην πορεία της ζωής μας συναντάμε ανθρώπους που γράφουν μέσα μας, πολύ βαθιά και μας διαμορφώνουν με έναν μαγικό τρόπο. Αυτή την επιρροή την έχω βιώσει έντονα με την σύζυγο μου, της οποίας η ιδιότητα είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια. Ανταλλάσσοντας μεταξύ μας ανά τα χρόνια απόψεις για θέματα που αφορούν την δουλειά μας, πότισαν μέσα μου κάποιες θεωρίες, οι οποίες ασυνείδητα άρχισαν να βγαίνουν προς τα έξω σαν εικαστικό αποτέλεσμα. Το ˈēɡō, το οποίο αυτή την περίοδο εκτίθεται στην ομαδική εικαστική έκθεση «Η Τέχνη του Πορτρέτου • Vol.iii» στην Govedarou Art Gallery αποτελεί το πρώτο ολοκληρωμένο έργο από τη σειρά “Δαίμονες εαυτού”. Στη σειρά αυτή ‘συνομιλώ’ με την δεύτερη τοπική θεωρία του Sigmund Freud όπου αναλύει τις τρεις συνιστώσες του μοντέλου για την δομή του ανθρώπινου ψυχικού οργάνου. Στα έργα αυτά, πειραματίζομαι με μικτή τεχνική, μέσω της οποίας εντάσσω διαφορετικές πτυχές του εαυτού μου, οι οποίες συνθέτουν ένα τελικό αυτοβιογραφικό αποτέλεσμα, με το οποίο αφηγούμαι ιστορίες που δύσκολα θα συζητούσα με κάποιον συνομιλητή. Όλη αυτή η διαδικασία θα μπορούσα να πω οτι αποτελεί την ψυχανάλυση μου, η οποία μου προσφέρει μια απελευθέρωση τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε καλλιτεχνικό.

3. Εκτός από ενεργός εικαστικός είσαι και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Τι ρόλο παίζει και ποιον πρέπει να παίζει τελικά η τέχνη στα σχολεία;

Περισσότερο παλιότερα, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και σήμερα, επικρατούσε η άποψη ότι οι τέχνες στα σχολεία παίζουν τον ρόλο της αποσυμπίεσης των μαθητών στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου και πως αυτός ήταν και ο σκοπός των καλλιτεχνικών μαθημάτων. Θέλω να πιστεύω, πως αυτή η παρωχημένη και λανθασμένη άποψη έχει αρχίσει κ καταρρίπτεται. Μπορεί όντως να λειτουργεί και με αυτό τον τρόπο η τέχνη στον άνθρωπο, αλλά είναι τόσα πολλά τα οφέλη από την ενασχόληση ενός ανθρώπου με τις τέχνες που αυτή η μονοδιάστατη άποψη είναι πολύ ρηχή. Ίσως το γεγονός ότι το μάθημα των εικαστικών, αλλά και τα υπόλοιπα μαθήματα της αισθητικής αγωγής, διδασκόταν από μη ειδικούς, να δημιούργησε αυτή τη σύγχυση. Σήμερα ευτυχώς οι τέχνες στα σχολεία διδάσκονται από ειδικούς και οι περισσότεροι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί εικαστικοί, μουσικοί και θεατρολόγοι που γνωρίζω, πραγματικά δουλεύουν υπέροχα με τους μαθητές τους, παρέχοντας με τις γνώσεις τους στα παιδιά, όλα εκείνα που θα τα βοηθήσουν να διευρύνουν τους ορίζοντες τους, να εκφραστούν, να μάθουν, να προβληματιστούν, να οραματιστούν, να δημιουργήσουν νέες συνάψεις και να ανοίξει το μυαλό τους σε καινούρια μονοπάτια. Έτσι θεωρώ ότι θα πρέπει να λειτουργεί η τέχνη στα σχολεία και έτσι ελπίζω ότι γίνεται. Από την άλλη, νομίζω πως υπάρχει λίγος δρόμος ακόμη να διανύσουμε, μέχρι να αντιληφθεί η πολιτεία την αναγκαιότητα της τέχνης στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, έτσι ώστε τα μαθήματα της αισθητικής αγωγής να αναλάβουν την θέση που τους αρμόζει στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολικού προγράμματος και να προβλεφθούν χώροι στέγασης των μαθημάτων αυτών.

4. Ζεις και εργάζεσαι Θεσσαλονίκη. Πως είναι η εικαστική παραγωγή στην πόλη μας αλλά και οι επιλογές έκθεσης αυτής;

Προσωπικά νομίζω πως στην πόλη μας γίνονται όμορφα πράγματα…Μεμονωμένοι εικαστικοί, αλλά και ομάδες καλλιτεχνών δημιουργούν, δρουν και αντιδρούν σε αυτή την περίοδο που βιώνουμε αλλεπάλληλες αλλαγές και που δεχόμαστε πληθώρα πληροφοριών, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προλαβαίνουμε καν να επεξεργαστούμε από την ταχύτητα εναλλαγής τους. Επιλογές έκθεσης της εικαστικής παραγωγής της πόλης υπάρχουν με πολλούς και διάφορους τρόπους, το ζήτημα όμως είναι ότι η ευρύτερη κρίση που βιώνουμε, όχι μόνο η οικονομική, επηρεάζει την αγοραστική ικανότητα των έργων, γεγονός που δημιουργεί μια αλυσίδα προβλημάτων στους ίδιους τους καλλιτέχνες, αλλά και στους ανθρώπους που διαχειρίζονται χώρους τέχνης κλπ.

5. Υπάρχει κάποιο είδος τέχνης που δεν έχεις ασχοληθεί ακόμη αλλά θα ήθελες να το κάνεις. Αν ναι ποιο και σε ποιο πλαίσιο θα το έκανες κομμάτι σου;

Παλιότερα ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική, αλλά δεν το τόλμησα, και ούτε σήμερα θα το τολμούσα. Περιορίζομαι στο να δημιουργώ homevideo με τις κόρες μου για να γελάμε και να διασκεδάζουμε ενδοοικογενειακά…ίσως και λίγο πιο έξω! Αλλά ως εκεί. Παρ’ όλα αυτά, η αγάπη μου για το γραμμικό σχέδιο και την προοπτική απεικόνιση, με οδήγησε, στα πλαίσια των σπουδών μου, στο να παρακολουθήσω μαθήματα σκηνογραφίας, στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και με συνεπήρε. Είναι ένας άλλος κόσμος, εξίσου δημιουργικός αλλά πιο “χειροπιαστός”. Μια ιδέα που ξεκινάει σαν ένα αποτύπωμα στο χαρτί, εξελίσσεται σε μακέτα και από εκεί παίρνει την φυσική του διάσταση και αποτελεί μέρος μιας συλλογικής προσπάθειας πολλών διαφορετικών καλλιτεχνών που εργάζονται για έναν κοινό σκοπό, την θεατρική παράσταση. Μοναδική εμπειρία, που είχα τη χαρά να ζήσω μέσω της σχολής και που κάποια στιγμή στο μέλλον θα ήθελα να ανακαλύψω λίγο παραπάνω. Έτσι λοιπόν θα μπορούσα να με φανταστώ σε μια θεατρική παράσταση, αλλά όχι σαν ηθοποιό.

ΔΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ:

6. Ποια πιστεύεις ότι πρέπει να είναι η συνεργασία ενός εικαστικού με ένα θεωρητικό; Ποια τα όρια και οι περιορισμοί, ποια τα καινούργια ίσως χαρακτηριστικά που φέρνουν στο τραπέζι;

H συνεργασία ενός εικαστικού με έναν θεωρητικό ιδανικά είναι συμπληρωματική. Ο εικαστικός είναι το πρόσωπο που εκφράζει και αποτυπώνει την αλήθεια του μέσα από την δημιουργική διαδικασία, και πολλές φορές λειτουργεί ασυνείδητα και παρορμητικά στο έργο του. Είναι η πράξη. Η δουλειά του θεωρητικού έπεται, καλώντας τον να αναλύσει και να στηρίξει θεωρητικά το εικαστικό αποτέλεσμα, φυσικά σε συνάρτηση με τον δημιουργό και το παραγόμενο έργο. Είναι η θεωρία. – Φυσικά, η πορεία μπορεί να λειτουργήσει και αντίστροφα. Μια ιδέα, μια εντύπωση, μια θεωρία μπορεί να προκαλέσει έναν εικαστικό να προχωρήσει σε ένα εικαστικό έργο, άρα εδώ η θεωρία προηγείται της πράξης -. Όπως και να’ χει, θεωρία και πράξη, έχουν διακριτά όρια, συμπορεύονται και αλληλοσυμπληρώνονται.

7. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Εάν αυτή η ερώτηση μου γινόταν έναν χρόνο πριν, η απάντηση θα ήταν πως θέλω να στήσω ένα προσωπικό καλλιτεχνικό εργαστήρι, έτσι ώστε να έχω μια έδρα και περισσότερο χρόνο για να δημιουργώ. Σήμερα, έχω την χαρά να έχω πραγματοποιήσει αυτόν τον χώρο, να ξεκλέβω χρόνο από την καθημερινότητα και να έχω μπει και πάλι στην δημιουργική διαδικασία, σε ένα project που δουλεύω στο μυαλό μου πάνω από 2 χρόνια, οργανώνοντας παράλληλα μια ατομική έκθεση για να το παρουσιάσω. Άρα, θα μπορούσα να πω, πως ήδη ζω τα μελλοντικά μου σχέδια, και απολαμβάνω αυτή την περίοδο ως έχει.

Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου

Η Αγγελική Κερπιτσοπούλου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη.

Σπούδασε Θεωρητικός & Ιστορικός της τέχνης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και το πρώτο μεταπτυχιακό της στην Ψηφιακή Κουλτούρα & Νέα Μέσα στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης.

Πρόσφατα απέκτησε το δεύτερο Μεταπτυχιακο της Δίπλωμα στη Μουσειολογία & Διαχείριση Πολιτισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Κύρια ερευνητικά της ενδιαφέροντα είναι τόσο η κοινωνική αλλαγή μέσα από την τέχνη, όσο και αλληλεπίδραση των νέων τεχνολογιών σε αυτή και στο Νέο Μουσείο.