ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΙΔΗΣ: ‘’Αυτα που μενουν ως δωρα ειναι οι σχεσεις, οι φιλιες, τα βραδια αναμεσα στην συζητηση και στον χορο, το αγκαλιασμα της αποτυχιας και η ορμη του να νιωθεις οτι καθε φορα μπορεις να αλλαξεις κατι…’’

Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου

Mε αφορμή την εικαστική έκθεση Translocal Cooperation στη γκαλερί Furtherfield στο Λονδίνο και την online ξενάγηση αυτής, η Αγγελική Κερπιτσοπούλου και το ThessCulture.gr ήρθαν σε επαφή και μίλησαν με τον εικαστικό Θοδωρή Προδρομίδη.

• Τι σημαίνει για εσάς να συμμετάσχετε σε ένα πρόγραμμα με πανευρωπαϊκό χαρακτήρα, το οποίο ολοκληρώνεται με την σύμπραξη αρκετών διαφορετικών  ατόμων;

Ήμουν πολύ χαρούμενος που δημιουργήθηκε ένας διάλογος ανάμεσα σε ανθρώπους και κουλτούρες από μέρη που νιώθω να συνδέομαι και στα οποία πλέον έχω αποκτήσει καλούς φίλους και συμμάχους. Οι συνεργασίες μεταξύ μας, σε χώρες που βρίσκονται στις “άκρες” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημιούργησαν έντονα πεδία συνδιαλλαγής και ελπίζουμε και παραγωγής νέων τρόπων προσέγγισης της σύγχρονης κατάστασης.

• Πώς η κουλτούρα ενός δικτύου, μπορεί  να βοηθήσει στην ανάπτυξη της κοινωνικής συνοχής;

Τα δίκτυα πολιτών και καλλιτεχνών μπορούν να προτείνουν νεά μοντέλα συνύπαρξης και διεκδίκησης τόσο της κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και της ανάπτυξης ενός ριζοσπαστικού φαντασιακού, τόσο απαραίτητο ώστε να μπορούμε να προχωρήσουμε μαζί, μαθαίνοντας το ένα το άλλο.

• Ο τίτλος της έκθεσης είναι Translocal Cooperation (Διατοπικές Συνεργασίες). Ποιό ήταν το πρώτο πράγμα που σας ήρθε στο μυαλό όταν τον ακούσατε και πως συνεχίσατε να δουλεύετε πάνω στο πρότζεκτ;

Το πλαίσιο που αναπτύχθηκε από την επιμελητική ομάδα της έκθεσης έθεσε ένα καίριο ερώτημα εργασίας: “Τι χρειάζεστε εκεί που είστε”. Αυτό ήταν και το έναυσμα για την διερεύνηση που κατέληξε στο έργο, μέσα από μια σειρά συναντήσεων, προγραμματισμένων αλλά κυρίως τυχαίων, που κατέληξε σε αυτό το συνεργατικό έργο που παρουσιάστηκε στην έκθεση.

• Πως βλέπετε την σύγχρονη παραγωγή τέχνης στην Ελλάδα;

Όπως έχει διαφανεί και από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών αυτή την περίοδο, η παραγωγή τέχνης στην Ελλάδα και όχι μόνο, περνάει μια πρωτοφανή κρίση δομής, στόχων και βιωσιμότητας. Ερχόμαστε αντιμέτωποι όχι μόνο με την τρομερή επισφάλεια στην οποία βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος των καλλιτεχνών και της κοινωνίας αλλά και με μια συναισθηματική πίεση και ανάγκη επαναπροσδιορισμού του συνόλου των επιθυμιών μας καθώς και των προσδοκιών για την σχέση με το κοινό μας αλλά και μεταξύ μας.  Παρ’ όλα αυτά, καλούμαστε να ανοίξουμε νέους χώρους και να φανταστούμε μαζί για το ποιο θα θέλαμε να είναι το πλαίσιο που δημιουργούμε. Άρα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια αναδύεται μια ευκαιρία, την οποία αξίζει να αρπάξουμε.

• Τί έχετε αποκομίσει τόσο ως άνθρωπος αλλά και ως καλλτέχνης μέσα από την ενασχόληση σας με την τέχνη;

Αυτά που μένουν ως δώρα είναι οι σχέσεις, οι φιλίες, τα βράδια ανάμεσα στην συζήτηση και στον χορό, το αγκάλιασμα της αποτυχίας και η ορμή του να νιώθεις ότι κάθε φορά μπορείς να αλλάξεις κάτι.

• Ποιό είναι το επόμενο πρότζεκτ που ετοιμάζετε;

Αυτή την περίοδο ετοιμάζω ένα έργο κινούμενη εικόνας κινημάτων για μια μπιενάλε, μια διερεύνηση της δυνατότητας μιας προφορικής ιστορίας να γίνουν στίχοι μέσα σε μια γειτονιά της Αθήνας και μια πρωτοβουλία διεκδίκησης απόδοσης της πολιτειότητας.

Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου

Η Αγγελική Κερπιτσοπούλου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Θεωρητικός της τέχνης και των Νέων Μέσων και Ψηφιακής Κουλτούρας. Κύρια ενδιαφέροντα των ερευνητικών της εργασιών είναι η αναζήτηση του είναι του κάθε πράγματος ή έννοιας, καθώς και η κοινωνική αλλαγή τόσο μέσα από την τέχνη όσο και από τα νέα μέσα.

Πρόσφατα ξεκίνησε τις σπουδές της στο τμήμα Μουσειολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμού του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.