ΘΕΑΤΡΟ

ΑΜΑΡΥΝΘΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΘΑΣ ΜΠΟΥΖΙΟΥΡΗ

By ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

7 October 2019

795

Μια παρασταση θεατρου ντοκιμαντερ

της Μαρθας Μπουζιουρη

Η επιτυχημενη παραγωγη του Φεστιβαλ Αθηνων-Επιδαυρου 2018

Μονο για 2 παραστασεις

8 – 9 Οκτωβριου στις 21.00

Στο Θεατρο Αυλαια

Στο πλαισιο του 54^ου Φεστιβαλ Δημητριων 2019 (Διεθνες Προγραμμα Showcase)

Η παρασταση θα πραγματοποιηθει με αγγλικους υπερτιτλους

Η Αμάρυνθος, μια από τις πιο επιτυχημένες, sold-out παραγωγές του περσινού Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Μάρθας Μπουζιούρη, έρχεται στη Θεσσαλονίκη μετά από πρόσκληση του 54ου Φεστιβάλ Δημητρίων για 2 μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Αυλαία.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, μια δεκαπεντάχρονη μαθήτρια Βουλγάρικης καταγωγής εμφανίζεται στο τοπικό αστυνομικό τμήμα με τη μητέρα της και καταθέτει ότι βιάστηκε ομαδικά από τέσσερις συμμαθητές της στις τουαλέτες του υπό κατάληψη λυκείου τους.

Η υπόθεση παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις, σοκάρει την κοινή γνώμη και βάζει την τοπική κοινωνία στο στόχαστρο μιας άνευ προηγουμένου αρνητικής δημοσιότητας. Τέσσερα χρόνια μετά, το δικαστήριο αποφαίνεται ότι αυτό που συνέβη δεν ήταν βιασμός αλλά ‘συναινετική σεξουαλική συνεύρεση’.

Η Αμάρυνθος είναι μια παράσταση θεάτρου ντοκιμαντέρ, η οποία επιχειρεί να φωτίσει τους μηχανισμούς κατασκευής της αλήθειας και να διαπραγματευτεί τις επιτελέσεις της εξουσίας και της απόδοσης δικαιοσύνης. Παράλληλα, διερευνά τον τρόπο με τον οποίο τα ΜΜΕ, η τοπική αλλά και η ευρύτερη ελληνική κοινωνία στάθηκαν απέναντι στην καταγγελία ενός βιασμού, εξετάζοντας το ρόλο που έπαιξε το φύλο, η καταγωγή και η κοινωνική τάξη της καταγγέλουσας, συνδυαστικά με την υπερέκθεση μιας ήσυχης μέχρι χτες, επαρχιακής πόλης.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η Αμάρυνθος, μια μικρή παραλιακή πόλη της Εύβοιας, βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της δημοσιότητας όταν μια 15χρονη μαθήτρια Βουλγαρικής καταγωγής εμφανίστηκε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα συνοδευόμενη από τη μητέρα της για να καταγγείλει ότι βιάστηκε ομαδικά από τέσσερις συμμαθητές της στις τουαλέτες του υπό κατάληψη σχολείου της. Σύμφωνα με την καταγγελία της, τρεις ακόμα μαθήτριες βιντεοσκοπούσαν το συμβάν με τo κινητό.

Η υπόθεση της Αμαρύνθου πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις, καθώς κοινή γνώμη, ΜΜΕ, πολιτικοί και λοιποί φορείς δημοσίου λόγου είδαν σ’αυτή πολλά διεγερτικά συστατικά: βιασμός, ανήλικοι, κινητά που κατέγραφαν ερωτικές συνευρέσεις, σχολικές καταλήψεις, νεολαία σε κρίση, επαρχία, κλειστές συντηρητικές κοινωνίες, μετανάστες, ρατσισμός, προκαταλήψεις, συνενοχή.

Τέσσερα χρόνια μετά, η υπόθεση επιλύθηκε σε μια αίθουσα δικαστηρίου: οι κατηγορούμενοι έφηβοι αθωώθηκαν παμψηφί και η καταγγέλουσα κοπέλα βρέθηκε στη θέση του κατηγορούμενου, αφού εναντίον της ασκήθηκαν διώξεις για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμιση.

Η υπόθεση της Αμαρύνθου έχει αφήσει μέχρι σήμερα ένα αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στις δύο επικρατούσες εκδοχές της ιστορίας. Για τη μία μεριά, στην Αμάρυνθο συντελέστηκε και συγκαλύφθηκε ένα έγκλημα ομαδικού βιασμού αλλοδαπής μαθήτριας, ενδεδυμένο με ρατσιστικές, πατριαρχικές και ταξικές προεκτάσεις. Για την άλλη μεριά, ο βιασμός δεν ήταν παρά το συκοφαντικό μύθευμα μιας ξένης ‘χαλαρών ηθών’ που διέσυρε τους εμπλεκόμενους εφήβους και ολόκληρη την τοπική κοινωνία.

Η υπόθεση της Αμαρύνθου ανέδειξε την αλήθεια ως συγκρουσιακή κατασκευή θεμελιωμένη πάνω σε αντιθετικά ζεύγη «αθώων και ενόχων», «θυτών και θυμάτων». Μεταφέροντάς τη στη σκηνή ως παράσταση θεάτρου ντοκιμαντέρ, επιχειρούμε την αποκωδικοποίηση και προβληματοποίηση αυτών των μηχανισμών κατασκευής της αλήθειας και απόδοσης δικαιοσύνης, επικαλούμενοι αυτό το χαμένο προνόμιο για επικοινωνία και αναστοχασμό. Δεν επιχειρούμε ούτε να ξαναδικάσουμε ούτε να προτείνουμε μια βολική ουδετερότητα. Ερχόμαστε να ξαναθυμηθούμε όσα μας οδήγησαν στιγμιαία να φωνάξουμε, έπειτα να αποσυρθούμε και τελικά να ξεχάσουμε. Η α-λήθεια που επιδιώκουμε σηματοδοτεί την επιθυμία για μη λήθη, την ανάγκη να επιστρέψουμε και να ξανακοιτάξουμε το παρελθόν για να δημιουργήσουμε ένα λιγότερο βίαιο, περισσότερο φιλόξενο μέλλον.

Το θέατρο διανοίγει ένα μικρό, εφήμερο χώρο προς συγκατοίκηση. Ερχόμαστε να τον διεκδικήσουμε, ξεδιπλώνοντας τις ηθικές και συναισθηματικές ταλαντεύσεις και τους προβληματισμούς που βιώσαμε ως συντελεστές αυτής της παράστασης, ελπίζοντας πως ακουμπάμε έτσι την ευθύνη που ενέχει η αναμέτρηση με μια ευαίσθητη και σύνθετη υπόθεση του πρόσφατου παρελθόντος, η οποία αφορούσε παιδιά ηλικίας 14 έως 16 ετών.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο – Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Μάρθα Μπουζιούρη

Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Στρούλια – Ζαϊρα Φαληρέα

Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτιληναίου

Σχεδιασμός Ήχου και Εικόνας: Voltnoi Brege

Βοηθός Σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου

Βοηθός Σκηνογράφου: Ζώης Οικονόμου

Σύμβουλος Επικοινωνίας: Μιχάλης Σαράντης

Φωτογραφίες παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

Οργάνωση – Εκτέλεση Παραγωγής: PLAYS2PLACE

Μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου 2018

Ηθοποιοί: