ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ “ΑΔΕΙΑ ΠΙΑΤΑ 2” ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΚΑΡΑ

Κριτική:Ειρήνη Αντωνίου

«Άδεια Πιάτα 2» του Βασίλη Τσικάρα: Μια ευχάριστη παράσταση στο Θέατρο Άρατος

Το προτελευταίο σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε στο Θέατρο Άρατον, τη νέα παράσταση του Βασίλη Τσικάρα με τίτλο «Άδεια Πιάτα 2», τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Η παράσταση είναι η 12^η θεατρική απόπειρα του Βασίλη Τσικάρα που ανεβαίνει από τη θεατρική ομάδα Άρατος. Αφορά μία κοινωνική κωμωδία που διαδραματίζεται στη σημερινή εποχή και συγκεκριμένα στη περίοδο μετά την καραντίνα.

Το έργο

Η παράσταση «Άδεια πιάτα 2» αποτελεί τη συνέχεια του θεατρικού έργου «Άδεια πιάτα» που παίχθηκε πριν από πέντε χρόνια. Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο που συμπεριλαμβάνει όλους τους προβληματισμούς, τους φόβους και της ανησυχίες των ανθρώπων για την κρίση του κορονοϊού και τα όσα προέκυψαν μετά με την καραντίνα. Παρακολουθούμε όλους τους ήρωες να δρουν μέσα σε μια ταβέρνα και να έρχονται αντιμέτωποι με τις προκλήσεις της καθημερινότητας.

Ο κεντρικός ήρωας ο Δημήτρης, ή Μήτσος για τους φίλους, είναι ένας ιδιοκτήτης ταβέρνας ο οποίος προσπαθεί να αναστήσει το μαγαζί του μετά το αναγκαστικό λουκέτο που είχε μπει στην επιχείρηση λόγω συνθηκών. Παράλληλα στη σκηνή βλέπουμε να εναλλάσσονται και οι υπόλοιποι χαρακτήρες του έργου. Ως θεατές βιώσαμε μαζί τους τα συναισθήματα και της αγωνίες τους. Ο κεντρικός χαρακτήρας παλεύει προκειμένου να κρατήσει όρθιο το μαγαζί του ενώ την ίδια στιγμή παρατηρούμε ότι είναι ένας άνθρωπος καλόκαρδος και εξωστρεφής που δίνει φαγητό σε όποιον το έχει πραγματικά ανάγκη. Ίσως αυτό να είναι και ένα από τα προτερήματα του Έλληνα. Ανοίγουμε το σπίτι μας, την κάρδια μας και καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι για να συνομιλήσουμε και να έρθουμε πιο κοντά με τον συνάνθρωπο μας. Αυτή είναι και η ουσία του έργου και το βασικότερο μήνυμα του περνάει ότι υπάρχει, ακόμα, ανθρωπιά στις μέρες μας.

Η σκηνοθεσία και το σενάριο

Ο Βασίλης Τσικάρας εμπνευσμένος από τα γεγονότα της εποχής έφτιαξε μια καλοδουλεμένη παράσταση με ένα άρτιο αποτέλεσμα. Το θεατρικό κείμενο ήταν γραμμένο με τέτοιο τρόπο που οι θεατές γελούσαν με την ψυχή τους. Το χιούμορ και οι έξυπνες ατάκες έπαιξαν πρωταρχικό ρόλο. Παρόλα αυτά υπήρχαν και κάποιες παύσεις που ήταν απαραίτητες για την ομαλή αφήγηση της ιστορίας.

Όμως αυτό που είναι πολύ σημαντικό για το συγκεκριμένο έργο είναι οι σκέψεις του σεναριογράφου προκειμένου να μας μεταφέρει μπροστά στα μάτια μας εικόνες της σημερινής κοινωνίας. Συγκεκριμένα θα μείνω στην ατάκα του πρωταγωνιστή λίγο πριν πέσει η αυλαία ότι «Εγώ είμαι εδώ, θα κρατήσω την ταβέρνα μου και θα ξαναπροσπαθήσω». Είναι ζωτικής σημασίας πλέον να μιλάμε μέσα από σύγχρονα θεατρικά έργα για την προσπάθεια των ανθρώπων για το καλύτερο που μπορούν ώστε να επιτύχουν τους στόχους της ζωής τους στο μέγιστο.

Επιπλέον, στην όλη σκηνοθετική απόπειρα βοήθησαν οι φωτισμοί και οι μουσικές επιλογές που τις ανέλαβαν ο Γιώργος Στεφανίδης και η Χριστίνα Σκαρλατοπούλου. Για την ακρίβεια επιλέχθηκαν μουσική και τραγούδια που ταίριαζαν απόλυτα με το ύφος του κειμένου με άκρως ελληνικά ακούσματα. Ακόμη, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο σκηνικό και στα κοστούμια των ηθοποιών που επιμελήθηκε η Μαρία Βλάχου. Η Μαρία Βλάχου έκανε μια εξαιρετική δουλειά στη διαμόρφωση του σκηνικού προκειμένου ο θεατής να νιώθει ότι βρίσκεται στο εσωτερικό μιας ταβέρνας και να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα.

Οι ερμηνείες

Όλοι οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό για την πραγμάτωση της παράστασης. Οι χαρακτήρες που ερμήνευσαν ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Είναι αυτοί που συναντάμε σχεδόν καθημερινά στις κοινωνικές μας επαφές.

Ξεχωρίζουμε τον βασικό πρωταγωνιστή της παράστασης, τον Δημήτρη ή Μήτσο, τον οποίο υποδύθηκε εξαιρετικά ο Αριστείδης Σιναπίδης. Ο Αριστείδης Σιναπίδης ερμήνευσε έναν άνθρωπο που με περισσή λεβεντιά δεν το βάζει κάτω και καταφέρνει μέσα από τις δυσκολίες να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ξεπεράσει τον εαυτό του. Ένας χαρακτήρας που το κάνει αγαπητό σε όλο τον κόσμο, που έχει να πει μια καλή κουβέντα και μια αγκαλιά για όποιον το έχει ανάγκη. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκουμε και τον παλιό του φίλο, τον Σόλωνα, τον οποίο υποδύθηκε με μαγική επιδεξιότητα ο Σταύρος Δουκουζγιάννης. Ο Σταύρος Δουκουζγιάννης ερμήνευσε ένα χαρακτήρα που με τα πάθη του, για το ασθενές φύλο και το καλό φαγητό, καθώς και με τα προτερήματα και τα ελαττώματα του μας έκανε να τον αγαπήσουμε λίγο παραπάνω. Ο κύριος Δουκουζγιάννης έπαιξε με πολύ φυσικό τρόπο ένα γνήσιο λαϊκό αρσενικό και με τον τρόπο του πήρε στη πλάτη του όλη την παράσταση. Η αμεσότητα του και η ερμηνευτική του προσέγγιση ήταν διάχυτα πάνω στη σκηνή.

Στις γυναικείες ερμηνείες συναντάμε τον εκπληκτικό ρόλο της Βαγγέλως μιας γυναίκας μόρτισσας που με τις κινήσεις της και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί, παραπέμπει σε χαρακτήρες άλλων εποχών. Επίσης, η Σοφία Αϊβάζογλου υποδύεται καταπληκτικά την Μπέμπα, το αμόρε του Σόλωνα. Η ερμηνευτική της δεινότητα είναι ορθή και στέκεται επάξια στο πλευρό του θεατρικού της συντρόφου ως την γυναίκα που υπομένει τα πάντα καθώς με υπομονή και επιμονή της αποζητά ένα κοινό μέλλον με τον Σόλωνα. Στους υπόλοιπους ρόλους διακρίνουμε τρεις ακόμα ξεχωριστές κυρίες που μας εντυπωσίασαν με το ερμηνευτικό τους ταλέντο. Η Μαρία Βαγιωνά ερμήνευσε εξαιρετικά τη Ρωσίδα μαγείρισσα της ταβέρνας. Τα δύο στοιχεία που την έκαναν τόσο ξεχωριστή στην παράσταση είναι το μπρίο της και η προφορά της που παρέπεμπε σε Ρωσίδα μετανάστρια στην Ελλάδα. Η Νάντια Φαλέγκα ερμηνεύει την αρραβωνιαστικιά του Μήτσου δίνοντας μια νεανική δροσερή νότα στη παράσταση, προσπαθώντας να βοηθήσει τον θεατρικό αρραβωνιαστικό της να προχωρήσει στη ζωή του. Τέλος, η Κωνσταντίνα Μυλωνά υποδύεται μια σοβαρή νομικό η οποία περνά τον χρόνο της σχεδόν καθημερινά στη ταβέρνα του Μήτσου. Είναι μια νέα κοπέλα που με τον παρουσιαστικό και τις κινήσεις της αποδεικνύεται σε μια σοβαρή γυναίκα καριέρας η οποία αρχίζει να ξετυλίγει σιγά-σιγά την προσωπικότητα της ηρωίδας που ερμηνεύει.

Συμπερασματικά, το έργο «Άδεια πιάτα 2» είναι μία καλοδουλεμένη και ευχάριστη παράσταση. Από αυτή την εξαιρετική δουλειά ο Βασίλης Τσικάρας παρουσιάζει τα κοινωνικά ζητήματα έτσι όπως είναι γράφοντας ένα πολυεπίπεδο κείμενο με χαρακτήρες που συναναστρεφόμαστε παντού.

Κριτική:Ειρήνη Αντωνίου

Γεια σας φίλοι αναγνώστες του Thess Culture. Ονομάζομαι Ειρήνη Αντωνίου και είμαι απόφοιτος του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση στην Διοίκηση και Οικονομία. Κατάγομαι από την Θεσσαλονίκη και τον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με την αρθρογραφία, την ανάγνωση βιβλίων, την μουσική και τα ταξίδια.