TOP

ΒΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ: «ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΠΟΝΕΣΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ ΚΑΙ ΝΑ… ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΕΛΙΔΑ»

Συνέντευξη:Ευθύμιος Ιωαννίδης

Η Βούλα Αργυροπούλου γεννήθηκε στο Ναύπλιο, αλλά ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και τη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε με το μάρκετιγκ και ειδικότερα με την έρευνα αγοράς και τη διαφήμιση. Έχει γράψει πληθώρα βιβλίων. Επικοινωνήσαμε μαζί της και με πολλή προσήνεια δέχτηκε να μιλήσουμε για τη συγγραφή, αλλά και για το τελευταίο της πόνημα «Γυναικες στο ντιβάνι. 24 μονόλογοι γυναικών» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.

Κυρία Αργυροπούλου, είστε μια πολυγραφότατη συγγραφέας η οποία έχει αναμετρηθεί με επιτυχία με το μυθιστόρημα και τους μονολόγους συγγραφικά. Ποιο ήταν αλήθεια το έναυσμα να ασχοληθείτε με τον μαγικό κόσμο της γραφής;

Στον μαγικό κόσμο της γραφής μπήκα γιατί κουράστηκα να μιλάω. Για να βγάλεις έξω από το μυαλό σου αυτά που έχεις, αυτά που σ’το τριβελίζουν, δυο δρόμοι υπάρχουν. Η γλώσσα και το μολύβι. Μου ‘λεγαν πάντα ότι μιλάω παραστατικά, τα λέω ωραία, αλλά σε πόσους να μιλήσω πια; Η γλώσσα κουράζεται, για αυτό αποφάσισα να γράψω όπως μιλάω και να κατεβάσω στο χαρτί σκέψεις, προτάσεις, αγωνίες, προβλήματα, για να φτάσουν σε πολλούς και να μείνουν. (scripta manent) Λέγαν οι αρχαίοι μας «Ο τίκτων υιόν ουδέποτε αποθνήσκει». Εγώ λέω και αυτός που γράφει ένα βιβλίο, που γράφει μουσική ή ζωγραφίζει, ή σμιλεύει μάρμαρο, ουδεπόποτε αποθνήσκει. Γράφω γιατί μ’ αρέσει, όχι όμως ότι δε χρησιμοποιώ τη γλώσσα μου, κάθε άλλο. Άμα βρω αυτιά να θέλουν να με ακούσουν μιλάω.

Η συγγραφική διαδικασία σε κάθε βιβλίο αποτελεί θα λέγατε διέξοδο επικοινωνίας ή και όχημα μνήμης;

Το να γράφεις, είναι κυρίως μέσο επικοινωνίας, γιατί πόσες μνήμες να ’χεις, πόσες βιογραφίες να γράψεις πια, πόσες εμπειρίες να μοιραστείς.

Κυρία Αργυροπούλου, ένας συγγραφέας γράφει άραγε για το κοινό του, για τον εαυτό ή και για τα δύο; Συνιστά ουσιαστικά μια λύτρωση για τον λογοτέχνη η συγγραφική διαδικασία και πόσο εύκολη τελικά  ή επίπονη είναι;

Η αλήθεια είναι ότι γράφουμε και για τους αναγνώστες μας και για τον εαυτό μας.  Η αναλογία εξαρτάται από το πόσο εγωιστής είναι  κάθε συγγραφέας. Εγώ δεν. Όταν γράφω τους αναγνώστες μου σκέφτομαι απέναντί μου, πώς θα με καταλάβουν, πώς θα τους κάνω να μην αφήσουν το βιβλίο μου από τα χέρια τους. Πολλές φορές διαβάζω φωναχτά την πρόταση να δω πώς ακούγεται, αν έχει ρυθμό. Θέλω να τους ταξιδέψω σε χώρους του μυαλού που δεν έχουν επισκεφτεί. Θέλω να τους δώσω μερικές ώρες φυγής, να τους ανοίξω ένα παράθυρο, αλλά και φεγγίτης να είναι, καλός είναι, κάποια δροσιά θα μπει να τους δροσίσει. Για μένα είναι μεγάλη χαρά να ξυπνάω αχάραγο -πριν βγει ο ήλιος- και ν’ απλώνω τα χαρτιά και σειρά τα μολύβια μου καλοξυσμένα, ετοιμοπόλεμα. Δε μου είναι καθόλου κουραστικό γιατί γράφω όταν θέλω, όταν δε θέλω, αφήνω το μολύβι και… μαγειρεύω, πάω… να μαζέψω ανεμώνες  …λύνω σταυρόλεξα.

Ποιοι είναι οι συγγραφείς που αγαπάτε ιδιαίτερα, θαυμάζετε και ενδεχομένως σας έχουν επηρεάσει; Υπάρχουν κάποια βιβλία, στα οποία επιστρέφετε συχνά πυκνά και αποτελούν κάτι σαν βάση για σας; 

Είμαι από τους τυχερούς γιατί ξεκίνησα ν’ ανοίγω την πόρτα της γνώσης διαβάζοντας από πολύ πολύ μικρή. Πολλοί οι αγαπημένοι μου συγγραφείς. Ξεχωρίζω τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Γαρσία Μάρκες, τον Ανρί Τρουαγιά. Την «Αναφορά στον Γκρέκο», τα «100 χρόνια μοναξιάς», την «Οικογένεια Ηνγκλετιέρ». Τα έχω διαβάσει αρκετές φορές. Γυρίζω πίσω μπας και βρω κανένα διαμαντάκι που μου είχε ξεφύγει.

Ο Άμος Οζ γράφει στην «Ιστορία αγάπης και σκότους πως «μέσα από τα βιβλία μαθαίνεις την ποικιλομορφία και την πολυπλοκότητα της ζωής… Τα βιβλία σου ξεκλειδώνουν τα μυστικά του κόσμου… Σε ταξιδεύουν… Σου δείχνουν εναλλακτικές…». Πού θα μας ταξιδέψει αλήθεια το νέο βιβλίο σας  «Γυναίκες στο ντιβάνι, 24 μονόλογοι γυναίκων»;

-Οι 24 μονόλογοι γυναικών είναι ιστορίες γυναικών –που μια φορά κι έναν καιρό- βρέθηκαν στο ντιβάνι της ψυχολόγου. Θα σας πάνε πίσω στην ελληνική επαρχία, στα δύσκολα χρόνια του ΄50 – ΄60, τότε που οι γυναίκες –αγράμματες οι πιο πολλές- έπρεπε να αντιμετωπίσουν καταστάσεις δύσκολες, να δώσουν λύσεις σε άλυτα προβλήματα μόνες τους, να γίνουν «θύματα» γιατί  δεν ήθελαν να γίνουν θύτες μιας και ήξεραν την αξία της ανθρώπινης ζωής που αυτές φέρναν στον κόσμο. Και επειδή αγαπούν πολύ, αυτό τις τυφλώνει και δίνει αφορμή να τις εκμεταλλευτούν, να τις εκβιάσουν. Έτσι ή αλλιώς όμως τα φέρνουν βόλτα, αντέχουν γιατί είναι πολυπράγμονες, πολύτιμες και έχουν επάξια κερδίσει την ομορφότερη λέξη του κόσμου «ΜΑΝΑ». Πιστεύω στις γυναίκες, τις ανώνυμες ηρωίδες της ελληνικής οικογένειας, γι’ αυτό καταπιάστηκα με το θέμα.

Ένας από τους σημαντικότερους αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, ο Γουίλιαμ Φώκνερ, έλεγε πως «για να γίνει κανείς συγγραφέας χρειάζεται 99% ταλέντο, 99% πειθαρχία και 99% δουλειά». Συμφωνείτε;

Και επαυξάνω! 100% γνώση της ψυχολογίας.

Ποια είναι η άποψή σας για τα ηλεκτρονικά βιβλία; Πιστεύετε πως αποτελούν βάσιμη απειλή για τη βιωσιμότητα του παραδοσιακού βιβλίου;

Όχι δα και απειλή. Ένας δρόμος –για να μην πω σοκάκι- είναι, να διαβάσουν τα βιβλία μας οι νέοι, γιατί εμείς οι παλιοί θέλουμε να μυρίζουμε χαρτί.. Μωρέ ας διαβάζουν κι ας είναι με όποιον τρόπο θέλουν, ακόμα κι από ένα σχισμένο χαρτί. Μου θυμίσατε έναν ανιψιό μου έφηβο, που δεν ήθελε να του χαρίζω βιβλία στη γιορτή του, και μου είπε –για να με κακοκαρδίσει- ότι θα το διαβάζει στην τουαλέτα. Αρκεί να το διαβάσεις του είπα. Σήμερα μου λέει και κανένα ευχαριστώ. Ας αρχίσουν να διαβάζουν ηλεκτρονικά οι νέοι και ελπίζω κάποια στιγμή να πονέσουν τα μάτια τους από το φως της οθόνης και να… γυρίσουν σελίδα.

Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη, στην εποχή του άκρατου υλισμού και της τεχνολογικής κυριαρχίας μοιάζει ο άνθρωπος να υπάγεται διαρκώς σε ρόλους, κανόνες και πλαίσια δίχως ταυτότητα και με το πνεύμα σε πλήρη σύγχυση. Πιστεύετε πως υπάρχουν ακόμη ευκαιρίες κυρίως για τους νέους ανθρώπους; Θα τα καταφέρουμε;

Γιατί ερώτηση; Σίγουρα θα τα καταφέρουμε. Εδώ τα κατάφεραν γενιές και γενιές μετά από πολέμους, λοιμούς, καταποντισμούς να σταθούν στα πόδια τους, και δε θα τα καταφέρουμε εμείς; Εμείς οι Έλληνες που έχουμε τρόπο να ξανά βρούμε τις αιώνιες αξίες της ζωής;  Από πού; Από τα βιβλία. Από τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων μας κυρίως, τραγικών, ιστορικών, φιλοσόφων, που αιώνες υπάρχουν γραμμένες, φάροι φωτεινοί. Ο εκδοτικός οίκος ΚΑΚΤΟΣ μάλιστα τις έχει προσβάσιμες με την «Ελληνική Γραμματεία» που μας δίνει όλα τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων να τα διαβάσουμε και να βρούμε εκει μέσα αξίες για να επαναπροσδιορίσουμε την ταυτότητά μας. Από την άλλη πιστεύω ότι θα κουράσει η μοναξιά και η απομόνωση της τεχνολογίας και κάποια στιγμή θα γυρίσουμε να κοιτάξουμε τον διπλανό μας στα μάτια.

                                                                                                                 

Ευχαριστώ πολύ τη Βούλα Αργυροπούλου για την πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία μας και της εύχομαι από καρδιάς καλή συνέχεια στη συγγραφική της πορεία.

Συνέντευξη:Ευθύμιος Ιωαννίδης

Xαίρετε, είμαι ο Ευθύμιος, είμαι φιλόλογος και συντάκτης της πολιτιστικής ιστοσελίδας Thess culture.gr. Aγαπώ πολύ τη μουσική, τις τέχνες, την ανάγνωση και το θέατρο, ενώ συνεντεύξεις μου και κριτικές μου έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στον ηλεκτρονικό τύπο. Διαχειρίζομαι παράλληλα τις σελίδες «Ορθογραφία και ορθοέπεια», «Βιβλιοφιλία και βιβλιολογία» και υπήρξα επί πολλά έτη ενεργό μέλος και συντονιστής στις λέσχες ανάγνωσης των βιβλιοθηκών του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου.