προτυπα

Άρθρο του Παύλου Παυλίδη

Συνηθίζω να πηγαίνω στο γυμναστήριο γύρω στις 11 το πρωί. Περνάω αρκετή ώρα πάνω στο διάδρομο γιατί είμαι καλοφαγάς.

Τι να κάνω? Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Μπροστά στους διαδρόμους υπάρχουν τηλεοράσεις, που παίζουν οι κάθε μια από διαφορετικό κανάλι.

Όχι συνδρομητικά. Τα απλά κανάλια που βλέπουν όλοι στα σπίτια τους. Σε μια από τις τηλεοράσεις, λοιπόν, παίζει η εκπομπή ξανθιάς τηλεμοντέλας-παρουσιάστριας που αγαπά τα extensions.

Σε μια από τις στήλες της εκπομπής παίρνουν τηλέφωνο οι τηλεθεάτριες και λένε τα ερωτικά και συναισθηματικά, κυρίως, προβλήματα τους. Η παρουσιάστρια με τρεις συνεργάτες της ακούνε και συμβουλεύουν. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας, στο κάτω μέρος της οθόνης υπάρχει γραμμένο το όνομα της τηλεθεάτριας που τηλεφωνεί, η ηλικία της και μερικές προτάσεις που περιγράφουν το πρόβλημα της.

Επειδή δεν μπορούσα να θυμηθώ όλε τις φράσεις που είδα, μπήκα στο site του σταθμού και βρήκα την εκπομπή της όπου και άκουσα το συγκεκριμένο κομμάτι της εκπομπής (μιας και στο γυμναστήριο οι τηλεοράσεις είναι στο mute). Παρακάτω αναφέρω μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τηλεθεάτριες της συγκεκριμένης εκπομπής.

Οι εκπομπές υπάρχουν στο site  του καναλιού και μπορεί ο οποιοσδήποτε να δει την ορθότητα των, παρακάτω, γραφομένων.

Αλίκη 32 ετών: Θα πω τα πάντα στη γυναίκα του εραστή μου, αν αυτός δεν με βοηθήσει να παντρευτώ τον αδελφό του

Γιώτα 34 ετών: Θέλω πίσω τον άντρα μου. Τον άφησα για άλλον αλλά τώρα που κληρονόμησε τον θείο του άλλαξαν όλα

Βάσω 35 ετών: Ο άντρας της μακαρίτισσας αδελφής μου, αντί να είναι μαζί μου, βγαίνει με άλλη. Επηρεάζω τα ανίψια μου για να χωρίσει

Λένα 32 ετών: Ο άντρας μου με απάτησε με την αδελφή μου. Για να την εκδικηθώ, θα της διαλύσω το γάμο

Βάνα 38 ετών: Η πεθερά μου, μου κάνει τη ζωή κόλαση και εγώ για να την εκδικηθώ, διεκδικώ τον σύντροφο της

Βάσω 28 ετών: Έχω σχέση με τον κολλητό του πατέρα μου και είμαι έγκυος. Αν δεν χωρίσει, θα το πω στην κόρη του.

Ελένη 29 ετών: Είμαι παντρεμένη με τον αδελφό της κολλητής μου αλλά τα έχω τον σύντροφό της. Σχεδιάζω να μείνω έγκυος από τον σύντροφο της  κολλητής μου για να τους χωρίσω.

Σοφία 34 ετών: Θέλω να παντρέψω τον εραστή μου με την μητέρα μου, για να κληρονομήσω την περιουσία του.

Άννα 29 ετών: Το παιδί μου είναι του εραστή μου. Τώρα που αρρώστησε η γυναίκα του («και θα πεθάνει» όπως είπε στον αέρα της εκπομπής η Άννα), θα τον διεκδικήσω

Σοφία 35 ετών: Θα χωρίσω την κολλητή μου λέγοντας στον φίλο της ότι έχει καταψύξει ωάρια για να τον ….τυλίξει. Τον θέλω δικό μου.

Σταματίνα 36 ετών (παντρεμένη): Τα είχα με τον φίλο του γιού μου και με χώρισε. Θέλω να τον κάνω να ζηλέψει με έναν συμφοιτητή τους.

Βούλα 31 ετών: Τα έχω με τον σύντροφο της μητέρας μου. Θέλω να του χαρίσω ένα παιδί που δεν μπορεί να κάνει με αυτή

Κάτια 32 ετών: Χώρισα τον άντρα μου γιατί τα έφτιαξα με τον αδελφό του. Εκείνος, όμως, δεν χωρίζει γιατί η γυναίκα του περιμένει παιδί.

Βλέποντας τα συγκεκριμένα κομμάτια της εκπομπής στο διαδίκτυο και ακούγοντας του διαλόγους, πραγματικά έμεινα άφωνος.

Το πάνελ της εκπομπής αντιμετωπίζει σοβαρά τα συγκεκριμένα θέματα και δίνει «συμβουλές». Κάθονται τέσσερις άνθρωποι, ακούνε ιστορίες σαν τις παραπάνω, τις θεωρούν πραγματικές και τις αντιμετωπίζουν σαν ένα σύνηθες φαινόμενο.

Η μάνα να είναι έγκυος από τον άντρα της κόρης της, η άλλη να είναι έγκυος από τον εραστή της και να περιμένει να πεθάνει η άρρωστη γυναίκα του για να τον διεκδικήσει κλπ. Και μάλιστα οι δύο από τους συμμετέχοντες στην «επιτροπή» είναι και γονείς.

Και το πιο εξωφρενικό είναι ότι την συγκεκριμένη εκπομπή της θεωρούν κατάλληλή από 8 χρονών και πάνω. Δηλαδή στο ΕΣΡ σκέφτηκαν ότι αυτά είναι θέματα που πρέπει να προβάλλονται και μάλιστα είναι και κατάλληλα να τα βλέπουν παιδιά 9 και 10 χρονών.

Είμαι περίεργος να μάθω ο άντρας της παρέας που είναι μπαμπάς, αφήνει τα παιδιά του να βλέπουν την εκπομπή και να ακούνε αυτά τα θέματα?

Από την μια πλευρά έχουμε την συγκεκριμένη εκπομπή και από την άλλη την ελληνοτραπ μουσική. Όπου ο κάθε ανοργασμικός μεγαλοέφηβος γράφει τραγούδια βαθύτατα σεξιστικά.

Μια γρήγορη αναζήτηση στους στίχους των ραπ τραγουδιών που είναι στην κορυφή των views του youtube, θα καταλάβει τι εννοώ. Στα συγκεκριμένα τραγούδια όλες οι γυναίκες είναι μόνο για σεξουαλική χρήση, στην καλύτερη περίπτωση να τις λένε που…..νες, αλλά ακόμα και αυτές που δεν είναι πόρνες τις αναγκάζουν να κάνουν χρήση ουσιών για να τις πηδ…..ξει ο μέγας εραστής-ράπερ. Και όλα αυτά τα ακούνε παιδιά ηλικίας έως 15 χρονών.

Σε όλα τα παραπάνω έρχεται με το ελεύθερο πορνό που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και έχει διαστρεβλώσει την εικόνα που έχουν τα παιδιά για τον έρωτα (δεν το λέω εγώ. Το λένε όλοι οι ψυχιάτροι και οι ψυχολογοι)

Και το κερασάκι έρχεται με την έλλειψη σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία.

Έχουμε σκεφτεί ποτέ:

– ότι μεγαλώνουμε μια γενιά ανθρώπων που θα έχουν πολύ διαφορετική ηθική από τη δική μας? Έχουμε αφήσει τηλεοπτικές εκπομπές να την «νομιμοποιήσουν» αυτή την νέα ηθική.

– ότι μετά από χρόνια φεμινιστικών αγώνων, επανέρχονται στερεότυπα και νοοτροπίες για γυναίκες που θα έπρεπε να κρατήσουμε στο μπαούλο της λήθης? Η γυναίκα αντικείμενο του σεξ, η γυναίκα που χρησιμοποιεί κάθε πουτ…νιά για να κερδίσει το άντρα κάποιας άλλης, η γυναίκα που άγεται  και φέρεται από το σεξ, και, και, και!

– ότι η παραμορφωμένη εντύπωση των νέων για το σεξ, μπορεί να αυξήσει τη βία απέναντι στις γυναίκες, τις ψυχικές ασθένειες (είτε για άντρες είτε για γυναίκες αν δεν μπορούν να φτάσουν τα πρότυπα των ταινιών πορνό) αλλά και τη μορφή της μελλοντικής οικογένειας?

Έχω εμπιστοσύνη στους νέους και θέλω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα από εμάς.

Σε εμάς, όμως, δεν έχω εμπιστοσύνη. Κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μην τα καταφέρουμε. Δυστυχώς προβάλουμε λάθος πρότυπα, αφήνουμε τηλεοπτικά εκτρώματα να νομιμοποιούν συμπεριφορές που όλοι οι σώφρονες άνθρωποι καταρρίπτουν, δεν έχουμε το χρόνο να δείξουμε το σωστό στα παιδιά (είναι προτιμότερο να γεμίσουμε τις ελεύθερες του ώρες με δραστηριότητες παρά να το γαλουχήσουν οι γονείς για το σωστό και το λάθος), για να κερδίσουμε την ησυχία μας φυτεύουμε στα χέρια τους ένα tablet, αφήνουμε την διαπαιδαγώγηση των παιδιών σε ένα σύστημα που ενδιαφέρεται μόνο για την σχολική ύλη.

Και για να μην κάνω γενικεύσεις πρέπει να πω ότι υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Αλλά πόσο δύσκολο θα είναι για αυτά τα παιδιά να ενσωματωθούν σε μια κοινωνία τόσο διαφορετική?

Τα παιδιά είναι ο θησαυρός του κόσμου και θα πρέπει να τα προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού.

Μπορεί να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα για το πορνό στο διαδίκτυο ή για το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά σίγουρα μπορούμε να κάνουμε πολλά για τα πρότυπα που προβάλει η τηλεόραση. Εκπομπές σαν και την συγκεκριμένη, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αλλά όσο υπάρχει «αγοραστικό κοινό» για αυτήν τότε η συγκεκριμένη ομάδα θα προβάλει θέματα σαν αυτά που περιέγραψα παραπάνω.

Το ίδιο ισχύει και για τους ψευτόμαγκες του μικροφώνου. Όσο υπάρχει «αγοραστικό κοινό», αυτοί θα κυκλοφορούν τα εκτρώματα τους.

Αν σταματήσουμε να παρακολουθούμε όλες αυτές τις εκπομπές που εμπορεύονται ανθρώπους (είτε τα προβλήματα τους είτε τα όνειρα τους) τότε ίσως και να μπορέσουμε να τις σταματήσουμε να προβάλλονται.

Αν μάθουμε στα νέα παιδιά ότι κάποτε στίχους γράφανε νομπελίστες ποιητές τότε ίσως μπορέσουν να καταλάβουν την ηλιθιότητα, τον σεξισμό και τον ρατσισμό που κουβαλάνε στίχοι όπως «Ποια λεφτά; ποια μουνιά; μάλλον τα ‘δες cinema. Η πουτάνα μου έχει πρόβλημα» (ναι, κυκλοφορεί τέτοιο τραγούδι και το ακούνε ανήλικα παιδιά).

Ο Ελύτης είχε πει κάποτε: «Κάνε άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά».

Αν, λοιπόν, δεν μπορούμε να δώσουμε στα νέα παιδιά τα εφόδια για μεγάλα άλματα τότε, τουλάχιστον, ας μην τους δημιουργούμε τη φθορά.

Σύνταξη:Παύλος Παυλίδης

Γεννήθηκα στην Γερμανία (τότε Δυτική Γερμανία) το 1975. Μεγάλωσα, πήγα σχολείο και τελικά έφυγα από την Παλαιοκώμη Σερρών το 1994 για να σπουδάσω. Το 2000 τελείωσα και το ΜΒΑ και μετά από ένα σύντομο πέρασμα στον ελληνικό στρατό, βγήκα στην αγορά εργασίας. Κατέληξα για πολλά χρόνια στέλεχος σε πολυεθνική εταιρία.

Αλλά αν για κάτι είμαι περήφανος είναι γιατί μπορώ να σκέφτομαι.

Τα υπόλοιπα θα τα πουν οι άνθρωποι που με γνωρίζουν.

Αγαπημένο μου quote, από την «Ασκητική» του Καζαντζάκη:

«’Ο,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά»