Άρθρο της Άννας Ψυχογιού

Το Ληξουρι

Ὅντις ῾μπορῇ ἕνας σ᾿ ὅλους νὰ χαρίζῃ
Καὶ στὸν ἴδιο καιρὸ νὰ μὴν τοὺς δίνῃ,
ἤθελ᾿ εἶναι κακία νὰ ξεχωρίζῃ
Ἕνανε, καὶ τοὺς ἄλλους νὰν τσ᾿ ἀφίνῃ.

Ἔτσι καὶ τὴ Λαμπρὴ ὁ παπᾶς μας στήνει
Τὴ λαμπάδα του σ᾿ ὅποιον τὴν ὁρίζει
Γιατὶ, ὅσο κι ἂν ἀνάβουνε ἀπὸ ᾿κείνη,
Τίποτα τοῦ παπᾶ δὲν τοῦ στοιχίζει.

Ποὺ ἂν ἤτανε νὰ χάνῃ ὂχ τὴ λαμπάδα
Τρεῖς τέσσαρες σταξοῦλες, δύο, μία,
Τότε ναίσκε ἤθελ᾿ εἶναι φρονημάδα
Νὰ βαλθῇ κι ὁ παπὰς σὲ οἰκονομία.

Καὶ πλέον ὂχ τὴ λαμπάδα τοῦ παπᾶ
Νὰ μὴν ἀνάβῃ πάρι ἡ παπαδιά.
Ἔτσι κι ἐγὼ μ᾿ αὐτὸ τὸ ποιηματάκι
Ὁποὺ τώρα τυπώνω,
Μικρό, χαροποιὸ κι ἀλαφρουλάκι,
Σ᾿ ὅλους σας τ᾿ ἀφιερώνω.

Καὶ δίνω τὸ δικαίωμα στὸν καθένα,
Εἰς σὲ λιγολογία,
Νὰ ῾πῇ: «Τοῦτο ἀφιερώθηκε σ᾿ ἐμένα.»
Κι ἂς τὸ χαρ« μὲ ὑγεία.

Ξεκαθαρίζω ἀκόμη,
Καὶ τοῦτο μὲ τὴν ἄδεια τοῦ Δεσπότη,
Καὶ μὲ στέρεά μου γνώμη,
Πῶς ἀκούω, διορίζω καὶ θέλω, ὅτι,

Καλόγηροι, παπᾶδες,
᾿Παντρεμένες, ἀνύπαντρες κοπέλες,
Καλόγρηες, ἀσκητᾶδες,
Νηὲς ὤμορφες, καὶ γρηὲς μὲ σοτανέλες,
Ὅλοι, γιὰ ῾πινομή μου,
Νἄχουνε μέρος στὴν ἀφιέρωσή μου.——————-
Ο Ανδρέας Λασκαράτος έφυγε σαν σήμερα στις 24 Ιουλίου του 1901 και ήταν αξιόλογος σατιρικός ποιητής και πεζογράφος από την Κεφαλλονιά. Αφορίστηκε από την Εκκλησία εξ αιτίας των σατιρικών βελών του κατά των κληρικών.

Ο Ανδρέας Λασκαράτος γεννήθηκε το 1811 στο Ληξούρι και συγκεκριμένα στην εξοχική τοποθεσία Ριτσάτα, σε μία περίοδο που τα Επτάνησα περνούσαν από τη γαλλική στην αγγλική προστασία.Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε κοντά στον Νεόφυτο Βάμβα στη Σχολή του Κάστρου. Σε ηλικία εικοσιενός ετών ο θείος του Δελαδέτσιμας τον διόρισε γραφέα στη Γερουσία στην Κέρκυρα και τον έγραψε στη Νομική Σχολή του Ιονίου Πανεπιστημίου επειδή τον προόριζε για δικαστή αν και ο ίδιος ο Λασκαράτος επιθυμούσε να σπουδάσει ιατρική. 

Υπήρξε μαθητής του Ανδρέα Κάλβου, ενώ γνώρισε και τον Διονύσιο Σολωμό, κάτι που ασφαλώς επηρέασε τη μετέπειτα πορεία του. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, την ποίηση, ενώ είναι πιο γνωστός ως λιβελογράφος. Ήταν παντρεμένος με την Πηνελόπη Κοργιαλένειου, από γνωστή και εύπορη οικογένεια του νησιού, με την οποία απέκτησε δύο γιους και εφτά κόρες.
Εξέδωσε αρκετές σατιρικές εφημερίδες όπως ο «Λύχνος», καυτηριάζοντας αδιακρίτως την ανηθικότητα, την αδικία, την υποκρισία. Πολλές φορές καταφέρθηκε εναντίον των πολιτικών και της ανικανότητάς τους, ενώ πολέμησε σκληρά τις θρησκευτικές προλήψεις και δοξασίες, κυρίως δε την αυθαιρεσία της θρησκευτικής αρχής.

Τοποθετημένο στην παραλία του Ληξουρίου, το άγαλμα του σατυρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου, είναι πια σήμα κατατεθέν της πόλης.

Κυριότερα έργα

Κυριότερα έργα του είναι:

• ’’Στιχουργήματα’’,(1872)
• Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς,(1872)
• Ιδού ο άνθρωπος ή ανθρώπινοι χαρακτήρες’’,(1874)
• Ποιήματα και ανέκδοτα,(1884)
• Οι καταδρομές μου εξαιτίας του «Λύχνου»,(1888)
• Απόκριση στον αφορισμό,(1908)
• Αυτοβιογραφία,(1912)

Πέθανε στο Αργοστόλι όπου διέμενε μετά από τους διωγμούς που υπέστη, αλλά το έργο του παραμένει διαχρονικό έως σήμερα. Όσοι το έχουν μελετήσει αντιλαμβάνονται ότι ήταν ένας άνθρωπος που έβλεπε ιδιαίτερα μπροστά για την εποχή του και σήμερα, όσα αυτός είχε προβλέψει και επιθυμούσε είτε αλλάξει είτε να εμποδίσει, έχουν κατά κανόνα επαληθευτεί.

Άρθρο της Άννας Ψυχογιού

Η Άννα Ψυχογιού γεννήθηκε στην Άρτα και τα τελευταία χρόνια ζει στην Στοκχόλμη όπου εργάζεται ως καθηγήτρια υποκριτικής. Έχει σπουδάσει ηθοποιός στην Δραματική Σχόλη  ‘’ Μαίρης Βογιατζή Τράγκα ’’ στη Αθήνα και παράλληλα κάνει σκηνοθεσία θεατρικών έργων. Τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται κυρίως με τις μεταφράσεις θεατρικών έργων που ανεβάζει. Της αρέσει να διαβάζει βιβλία , να ακούει μουσική και να πηγαίνει ταξίδια.