ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ – ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 9/3
Άρθρο της Άννας Ψυχογιού
Ο Δημήτρης Χορν (Δημήτριος-Ελευθέριος Χορν) γεννήθηκε σαν σήμερα στις 9 Μαρτίου του 1921 και ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Οι γονείς του ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας και στρατιωτικός Παντελής Χορν και η Ευτέρπη Αποστολίδη. Η οικογένεια του Παντελή Χορν είχε τρία παιδιά, τον Γιάννη, τη Νανά που πέθανε σε ηλικία 7 ετών και τελευταίο, τον Δημήτρη Χορν. Νονά του ήταν η διάσημη ηθοποιός Κυβέλη.
Η πρώτη του εμφάνιση είναι στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο «Γειτόνισσες» του πατέρα του και η δεύτερη στην ηλικία των 4 ετών, όταν έπαιξε και πάλι με την νονά του, στη «Νόρα» του Ίψεν κάνοντας ένα από τα μικρά παιδιά της ηρωίδας. Με την νονά του, θα ξαναπαίξει ενήλικας πλέον, σε ηλικία 31 ετών, το 1954, στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ «Μια γυναίκα χωρίς σημασία» . Την τρίτη εμφάνισή του στο θέατρο την κάνει σε ηλικία 14 ετών, όταν εμφανίζεται στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θερινό θέατρο Παρκ, στο έργο «Μαμά Κολιμπρί» του Μπατάιγ. Το 1937 εισάγεται στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του Βάρναλη «Οι μοιραίοι». Αποφοιτά το 1940 και συμμετέχει για πρώτη φορά επαγγελματικά, στην «Νυχτερίδα» του Γιόχαν Στράους με τον θίασο του Εθνικού θεάτρου στη Θεσσαλονίκη.
Το 1942 και σε ηλικία μόλις 21 ετών, θα κάνει τον πρώτο του γάμο, με την Ρίτα Φιλίππου. Τα επόμενα χρόνια θα συνεργαστεί με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, και της Κατερίνας. Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη και αργότερα με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1943 θα πάρει μέρος στην πρώτη του κινηματογραφική ταινία, Η φωνή της καρδιάς σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου. Η ταινία είναι η πρώτη ταινία που γυρίστηκε μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και είναι επίσης και η πρώτη παραγωγή της Φίνος Φιλμ. Τον αμέσως επόμενο χρόνο, το 1944 θα πάρει μέρος στην ταινία τα Χειροκροτήματα του Γιώργου Τζαβέλλα.
Το 1945 συνεργάστηκε με το θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου στο έργο «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» του Όσκαρ Ουάιλντ. Από το 1946 έως το 1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο. Το 1950 θα παίξει στην τρίτη του ταινία, τον Μεθύστακα του Γιώργου Τζαβέλλα, ταινία στην πρωταγωνιστεί ο Ορέστης Μακρής.
Το 1951 φεύγει με υποτροφία ενός έτους του Βρετανικού Ινστιτούτου για την Αγγλία. Μετά την Αγγλία φεύγει για την Αμερική, όπου και ενημερώνεται για την παγκόσμια θεατρική κίνηση.
Γυρίζοντας, το 1952 συγκροτεί θίασο με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη. Από εδώ χρονολογείται ο έρωτας και η σχέση του με την Έλλη Λαμπέτη, που θα κρατήσει για τα επόμενα 7 χρόνια. Η επαγγελματική συνεργασία του με την Λαμπέτη περιλαμβάνει τη δημιουργία δικού τους θιάσου, αλλά και την κοινή τους εμφάνιση σε ταινίες που άφησαν εποχή: το Κυριακάτικο ξύπνημα του Μιχάλη Κακογιάννη το 1954, την Κάλπικη λίρα του Γιώργου Τζαβέλλα το 1955 και το Το κορίτσι με τα μαύρα και πάλι του Μιχάλη Κακογιάννη το 1956.
Δημοφιλής ήταν και η ραδιοφωνική εκπομπή του με τίτλο «Ο ταχυδρόμος έφτασε». Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη. Ενώ συμμετείχε και σε πολλά ραδιοφωνικά θεατρικά έργα.
Το 1958 γυρίζει την επόμενη μεγάλη επιτυχία του στον κινηματογράφο, την ταινία Μια ζωή την έχουμε σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα. Το 1959 χωρίζει από την Έλλη Λαμπέτη και συνεχίζει την θεατρική του πορεία μόνος. Το 1960 γυρίζει την ταινία Μια του κλέφτη σε σενάριο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου και με συμπρωταγωνίστρια την Κάτια Αναλυτή. Με την ερμηνεία του στην ταινία αποσπά το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης την ίδια χρονιά. Το 1961 κερδίζει και το δεύτερο βραβείο του – Α’ ανδρικού ρόλου – στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία Αλίμονο στους νέους του Αλέκου Σακελλάριου, ενώ το 1962 συμμετέχει στην ταινία (ένα είδος ντοκιμαντέρ) Η Αθήνα τη νύχτα.
Το 1967 νυμφεύθηκε την Άννα Γουλανδρή, η οποία μόλις είχε χωρίσει από τον πρώτο σύζυγό της, τον Λεωνίδα Παπάγο. Έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατο της το 1988. Με τη σύζυγό του ίδρυσαν το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.
Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του ΕΙΡΤ από τον Αύγουστο έως το Νοέμβριο του 1974.
Τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α’.
Ο Δημήτρης Χορν τα τελευταία τέσσερα χρόνια (απ’ το 1994), έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Έφυγε από τη ζωή στις 16 Ιανουαρίου 1998, από καρκίνο. Κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Το 2000 καθιερώθηκε στη μνήμη του το Βραβείο Χορν, το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρονιάς.
Άρθρο της Άννας Ψυχογιού
Η Άννα Ψυχογιού γεννήθηκε στην Άρτα και τα τελευταία χρόνια ζει στην Στοκχόλμη όπου εργάζεται ως καθηγήτρια υποκριτικής. Έχει σπουδάσει ηθοποιός στην Δραματική Σχόλη ‘’ Μαίρης Βογιατζή Τράγκα ’’ στη Αθήνα και παράλληλα κάνει σκηνοθεσία θεατρικών έργων. Τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται κυρίως με τις μεταφράσεις θεατρικών έργων που ανεβάζει. Της αρέσει να διαβάζει βιβλία , να ακούει μουσική και να πηγαίνει ταξίδια.
