ΈΚΘΕΣΗ ΑΡΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΓΚΑΛΕΡΙ ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Άρις Γεωργίου

punctuscontrapunctum

15 Δεκεμβρίου 2022-14 Ιανουαρίου 2023

Εγκαινιάζεται την Πέμπτη, 15 Δεκεμβρίου, ώρα 6 μμ, στην Γκαλερί ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Τσιμισκή 52 η έκθεση  punctuscontrapunctum του Άρι Γεωργίου με έργα προερχόμενα από τρεις ενότητες των τελευταίων χρόνων.

Πρόκειται για μια τριλογία τριών δωδεκαμελών ενοτήτων, “St Dominic’s Preview”, “Tronches” και “Szczot B.D.”, όπου, με εικονογραφική / σχεδιαστική γραφή και με χειρονομίες αυτοσχεδιασμών, στιγμάτων και ιχνών, φθόγγων και σιωπών, οργανώνονται ποικίλα εικαστικά δοκίμια, αφαιρετικά και αφηρημένα, αποδίδοντας με σαφήνεια ένα διαχρονικό πλαίσιο στοχασμού.

Όπως επισημαίνει η ιστορικός της Τέχνης Θάλεια Στεφανίδου,

«Σε αυτή την τριλογία παραλλαγών, μετατοπίσεων, αποδράσεων, επιλογών και αποκλίσεων, η επινόηση, το εύρημα, το τέχνασμα, η ιδιόμορφη σατιρική διάθεση, η παρωδία, το τυχαίο και όλα όσα αξιοποιεί το φαντασιακό οργανώνουν ένα modus operandi, που τείνει στην ολοκλήρωση ενός μυστικού κώδικα με μια, στην κυριολεξία, συρραφή λέξεων όπου προτείνεται και το κλειδί ερμηνείας: punctuscontrapunctum, ― στίξη / αντίστιξη―σαν μία γεφύρωση στα κενά που δημιουργούνται στην συνδυαστική λογικής και φαντασίας, εκεί ακριβώς, ανάμεσα στις έννοιες, την μέθοδο και το βίωμα».

ώρες λειτουργίας: Τρ., Πε., Πα.: 12.00 – 20.00 / Τε., Σα.: 12.00 -15.00

R is …

St Dominic’s  Preview, Tronches  και  Szczot, είναι μία συνάρθρωση ενοτήτων του Άρι Γεωργίου, όπου  με εικονογραφική/σχεδιαστική γραφή και  με χειρονομίες αυτοσχεδιασμών  οργανώνονται ποικίλα εικαστικά  δοκίμια,  αφαιρετικά και αφηρημένα,  αποδίδοντας  με σαφήνεια ένα διαχρονικό πλαίσιο  στοχασμού του.   

Αυθόρμητες εξομολογήσεις –  ασκήσεις  και πειραματισμοί – εύγλωττες   ή  λανθάνουσες  αλληγορίες – τυχαίες  παραθέσεις και παραθέματα –  αποτυπώσεις και ανα-δια-τυπώσεις – βιωματικές  και εννοιολογικές εμπειρίες  – ασκήσεις ύφους  –  κρυπτογραφήματα.

Με αυτό το ασύνδετο σχήμα  αυτόματων συνειρμών που μου υπαγόρευσαν  τα έργα του Γεωργίου σε  αυτές  τις  τρεις ενότητες πιστεύω πως περιγράφεται και ο μηχανισμός της συνολικής τους σύνθεσης.

Οι σχεδιαστικές αποτυπώσεις με μελάνη του  St Dominic’s Preview   σκιαγραφούν  είκοσι “ιστορίες” σαν τυχαίες διαγνώσεις στιγμιαίων επεισοδίων. Οι συνθέσεις αυτές που μοιάζουν με  ιχνογραφήματα  εξ  ενστίκτου,  χωρίς προμελέτη ή δεύτερη σκέψη, φαίνεται να έχουν  εξομολογητική διάθεση, ίσως  και μία  ανάγκη εκτόνωσης ή και ονειροπόλησης.  Σαν εφήμερες και αποσπασματικές ιχνηλατήσεις  σε παίγνια  της φαντασίας, της σκέψης  και του συναισθήματος , θα έλεγα πως παράγουν   τους αλλόκοτους  ειρωνικούς  τους σχολιασμούς  στη Λογική του Παραλόγου του Alfred Jarry.  Η σχεδιαστική αυτή γραφή έγινε η αφορμή να προκύψει ένα συνεργατικό πόνημα  προσθεσιακής δομής  με τις  κειμενικές γραφές του Γιώργου Παπαδόπουλου και του Σάκη Σερέφα, όπου η εικαστική πρακτική έχει επεκταθεί σε μία διευρυμένη διανοητική εμπειρία και ποιητική ισοτιμία. Στην εκδοτική τριπλέτα Triple/Hip/Trip  (τίτλος δανεισμένος από την ομώνυμη σύνθεση του Daniel Humair, το 1979) έχει  συν-τελεστεί μία  μεταμόρφωση στην αντίληψη λόγου και εικόνας, αλλά  και λόγου απελευθερωτικού με αφορμή την εικόνα.  Παραδοξότητες, λοξότητες, λογοπαίγνια, αυτοσχεδιασμοί και συσχετίσεις ομολογούν αντωνυμίες του ορατού ή ραψωδίες, επιτρέποντας στις λέξεις να δράσουν όσο πιο “μουσικά”  γίνεται.

Στα  δώδεκα  ελλειπτικά  σχεδιάσματα  με μαύρο μαρκαδόρο των Tronches το στοιχείο που πρωτίστως κυριαρχεί  είναι  η απελευθέρωση της εγγεγραμμένης στο χαρτί μορφής από το πλεόνασμά της. Πήρα πολύ στα σοβαρά όλα τα λεπτομερή στοιχεία που δίνονται για να προσδιορίσουν την ταυτότητα αυτών των έργων.  Ωστόσο έδωσα  ιδιαίτερη σημασία στη   χρονική διάρκεια δημιουργίας τους, η οποία  λειτούργησε ως ιδιαιτέρως περιοριστικό  πλαίσιο. Huit minutes – sept seconds. Σε αυτόν τον σύντομο βιωματικό χρόνο παραγωγής, σκέφτομαι, πως οι περι-γραφές , σαν ένα άθροισμα σημειώσεων έχουν αποκτήσει  τη λογική δόμηση της διαισθητικής κρυπτογραφίας.  Έτσι οι δώδεκα  “φιγούρες/πρόσωπα” φαίνεται ότι μπορούν να λειτουργήσουν και σαν εγκάρσιες τομές χαρακτήρων ή ρόλων, θυμίζοντας  τη ρήση  il compose, comme pour coudre des caractères, ou bien des moments d’ Arlequin,** προκειμένου  να  φτιαχτείένα σοβαρό comique.

Οι δώδεκα χειρονομίες αυτοσχεδιασμού με μελάνη σε χαρτί, καθαρά οπτικές συνθέσεις και  αναπτύγματα ρυθμών και επαναλήψεων, χωρίς θεματική αφήγηση,  μία παραγωγή  από τη δεκαετία του 70 ακόμη,  με τίτλο το  δυσκολοδιάβαστο κύριο όνομα  Szczot, λειτούργησαν ως ένα αχαρτογράφητο μνημονικό αρχείο που εκτρέπεται  ως αρνητικό αποτύπωμα χάραξης  σε μέταλλο πενήντα περίπου χρόνια μετά: πέντε  Signaux /μέταλλα, γίνονται τα εμβληματικά  porte- racines**,  που έρχονται να συνοψίσουν μία δημιουργία  που συγχωνεύει και καδράρει πολύπλοκες και αδιέξοδες διαδρομές στην ιδέα του μέτρου και των ορίων. Αυτά τα  αποσπάσματα από το άπιαστο  του “όλου”  δημιουργούν  εν τέλει  ένα μελαγχολικό σχόλιο παρ’ όλη τη δυναμική του.  

Σε αυτή την τριλογία  παραλλαγών, μετατοπίσεων, αποδράσεων, επιλογών και αποκλίσεων,   η επινόηση, το εύρημα, το  τέχνασμα, η ιδιόμορφη σατιρική διάθεση,  η παρωδία, το τυχαίο και όλα όσα αξιοποιεί το φαντασιακό  οργανώνουν ένα  modus operandi, που  τείνει στην ολοκλήρωση ενός μυστικού κώδικα με μία στην κυριολεξία συρραφή  λέξεων,  όπου προτείνεται  και το κλειδί ερμηνείας: punctuscontrapuctum, σαν μία γεφύρωση στα κενά που δημιουργούνται   στην συνδυαστική λογικής και φαντασίας, εκεί ακριβώς, ανάμεσα στις έννοιες, τη μέθοδο και το βίωμα.

Θάλεια Στεφανίδου, Θεσσαλονίκη – Νοέμβριος 2022

*συνθέτει, σαν να ράβει χαρακτήρες, ή στιγμές του Αρλεκίνου

**φορείς ριζώματος