ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ CRAIG WHERLOCK: IMAGES CAN HELP CREATE A POLITICAL CLIMATE…/ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΠΟΡOYΝ ΝΑ ΒΟΗΘHΣΟΥΝ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓIΑ ΕΝOΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΛIΜΑΤΟΣ…

Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου

CRAIG WHERLOCK: Teacher, photographer, citizen journalist.

–Is photography a means of exercising political power and does it contribute to the phenomenon of the construction of political reality?

Images can help create a political climate and pictures of important events are definitely a way of helping mould the way those events are seen by the general public. They provide a visual short hand for expressing a viewpoint,

-What are the limits of art and the comparison of a photographer in a field of social conflicts regarding his participation in it or not?

I’m not sure I understand the first part of this question so I will concentrate on the second half. There is always a delicate balance between participating in and covering social conflicts. Luckily, as I do not work for any media outlet I do not have to even pretend that I am a neutral observer. On the other hand, being able to step back and see things from an outsider’s point of view can lend a veracity to images that might otherwise be missing.

You have the conflict between expressing the messaging of those engaged in social conflicts and the goal of taking a more interesting image.

–What is it that fascinated you in the city of Thessaloniki and became your muse?

The city is so full of life, especially in public spaces. In that respect it is more like New York of the 15’s and 6’s or post-wars Paris.

These are cities where many of the great street photographers created their most striking work. That sense of vitality, colour and action is very much part of the fabric of the city.

–How photography forms new aesthetic perceptions and social attitudes?

I think the way a place is portrayed in mages deeply affects the way people, especially outsiders see it. However, such image making can be little more than reducing a city such as Thessaloniki to a series of sad, tired photographic cliches – sea front, White Tower, Umbrellas which squeeze out the rest of the city.

–What is the relationship between sociology and photography?

Both are a form of participant observation. They both require you to be part of what you are trying to capture,and the closer you get physically, the closer you get to the truth.

–Share a real tough moment during a photography day?

There have been a lot, mostly at the hands of the police. Once I got attacked by the riot cops, had my nose broken and shoulder dislocated during a peaceful demo. I was then handcuffed, interrogated and dumped on to the streets. No medical help was offered.

–How is the city of Thessaloniki ‘’otherwise’’?

Basically, I wanted to break away from the half-a-dozen or so cliches that are associated with the society to give a far more vivid picture of the city.

–Είναι η φωτογραφία μέσο άσκησης πολιτικής εξουσίας και συμβάλλει στο φαινόμενο της δόμησης της πολιτικής πραγματικότητας;

Οι εικόνες μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός πολιτικού κλίματος και οι εικόνες σημαντικών γεγονότων είναι σίγουρα ένας τρόπος να διαμορφωθεί ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα γεγονότα φαίνονται από το ευρύ κοινό. Παρέχουν ένα οπτικό σύντομο χέρι για την έκφραση μιας άποψης,

-Ποια είναι τα όρια της τέχνης και της σύγκρισης ενός φωτογράφου σε ένα πεδίο κοινωνικών συγκρούσεων ως προς τη συμμετοχή του ή όχι σε αυτήν;

Υπάρχει πάντα μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της συμμετοχής και της κάλυψης κοινωνικών συγκρούσεων. Ευτυχώς, καθώς δεν εργάζομαι σε κανένα μέσο ενημέρωσης, δεν χρειάζεται καν να προσποιούμαι ότι είμαι ουδέτερος παρατηρητής. Από την άλλη πλευρά, το να μπορείς να κάνεις ένα βήμα πίσω και να δεις τα πράγματα από τη σκοπιά ενός ξένου μπορεί να προσδώσει ακρίβεια σε εικόνες που διαφορετικά θα έλειπαν. Έχετε τη σύγκρουση μεταξύ της έκφρασης των μηνυμάτων όσων εμπλέκονται σε κοινωνικές συγκρούσεις και του στόχου να τραβήξετε μια πιο ενδιαφέρουσα εικόνα.

–Τι είναι αυτό που σε γοήτευσε στην πόλη της Θεσσαλονίκης και έγινε η μούσα σας;

Η πόλη είναι τόσο γεμάτη ζωή, ειδικά σε δημόσιους χώρους. Από αυτή την άποψη μοιάζει περισσότερο με τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών 15 και 6 ή με το μεταπολεμικό Παρίσι. Αυτές είναι πόλεις όπου πολλοί από τους μεγάλους φωτογράφους δρόμου δημιούργησαν τα πιο εντυπωσιακά έργα τους. Αυτή η αίσθηση ζωντάνιας, χρώματος και δράσης είναι σε μεγάλο βαθμό μέρος του ιστού της πόλης.

–Πώς η φωτογραφία διαμορφώνει νέες αισθητικές αντιλήψεις και κοινωνικές συμπεριφορές;

Νομίζω ότι ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται ένα μέρος στους μη ντόπιους επηρεάζει βαθιά τον τρόπο που το βλέπουν οι άνθρωποι, ειδικά οι ξένοι. Ωστόσο, μια τέτοια δημιουργία εικόνων μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από το να μειώσει μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη σε μια σειρά από θλιβερά, κουρασμένα φωτογραφικά κλισέ – μπροστά στη θάλασσα, Λευκός Πύργος, Ομπρέλες που στριμώχνουν την υπόλοιπη πόλη.

–Ποια είναι η σχέση κοινωνιολογίας και φωτογραφίας;

Και τα δύο είναι μια μορφή συμμετοχικής παρατήρησης. Και οι δύο απαιτούν από εσάς να είστε μέρος αυτού που προσπαθείτε να συλλάβετε, και όσο πιο κοντά πλησιάζετε σωματικά, τόσο πιο κοντά πλησιάζετε στην αλήθεια.

–Μοιραστείτε μια πραγματικά δύσκολη στιγμή κατά τη διάρκεια μιας ημέρας φωτογραφίας;

Έχουν γίνει πολλά, κυρίως στα χέρια της αστυνομίας. Μόλις δέχτηκα επίθεση από τους “μπάτσους”, μου έσπασαν τη μύτη και μου εξάρθρωσαν τον ώμο κατά τη διάρκεια ενός ειρηνικού demo. Στη συνέχεια μου πέρασαν χειροπέδες, με ανάκρισαν και με πέταξαν στους δρόμους. Δεν προσφέρθηκε ιατρική βοήθεια.

–Πώς είναι η πόλη της Θεσσαλονίκης «αλλιώς»;

Βασικά, ήθελα να ξεφύγω από τα περίπου μισή ντουζίνα κλισέ που συνδέονται με την κοινωνία για να δώσω μια πολύ πιο ζωντανή εικόνα της πόλη

Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου

Η Αγγελική Κερπιτσοπούλου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη.

Σπούδασε Θεωρητικός & Ιστορικός της τέχνης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και το πρώτο μεταπτυχιακό της στην Ψηφιακή Κουλτούρα & Νέα Μέσα στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης.

Πρόσφατα απέκτησε το δεύτερο Μεταπτυχιακο της Δίπλωμα στη Μουσειολογία & Διαχείριση Πολιτισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Κύρια ερευνητικά της ενδιαφέροντα είναι τόσο η κοινωνική αλλαγή μέσα από την τέχνη, όσο και αλληλεπίδραση των νέων τεχνολογιών σε αυτή και στο Νέο Μουσείο.