TOP

“ΠΑΡΝΤΟΝ ΜΑΝΤΑΜ” ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΦΑΜΕΛΛΟ (ΑΠΟ ΤΟ ALBUM ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΙΙ)

Παρντόν Μαντάμ – Μανώλης Φάμελλος

Ένα τραγούδι από το ψηφιακό album ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΙΙ
που κυκλοφόρησε πρόσφατα

Στίχοι: Γιάννης Θεοδωρίδης

Μουσική: Σπύρος Ζούμπερ

Διασκευή Μανώλης Φάμελλος

Από το ρεπερτόριο των περιπλανώμενων κανταδόρων του μεσοπολέμου αλιεύσαμε μια ιστορία έρωτα και προδοσίας εν είδη ασπρόμαυρου φιλμ μικρού μήκους που παίζεται αδιαλείπτως με μικρές παραλλαγές σε επαναλήψεις μέχρι τις μέρες μας.

Το συγκεκριμένο μουσικό στιγμιότυπο εδώ προσφέρεται σε νέα αδιάβροχη συσκευασία αφού πολλές φορές την καντάδα ακολουθεί η παραδοσιακή ψυχρολουσία της κανάτας ενώ συχνά πυκνά ακολουθεί και η απείρως πιο επικίνδυνη κεραμίδα…

Καλή ακρόαση!

Ακούστε το τραγούδι “Παρντόν Μαντάμ” στο YouTube: ΕΔΩ

Κυκλοφορεί από τη Minos EMI / UNIVERSAL σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Βρείτε τον Μανώλη Φάμελλο:

Official site:  famellos.gr

Facebook:  facebook.com/pages/Manolis-Famellos/45746582002?fref=ts

Spotify: https://open.spotify.com/artist/ManolisFamellos

YouTube Channel:  http://www.youtube.com/@famellosofficial

Βρείτε ολόκληρο το album ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΙΙ σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες: https://manolisfamellos.lnk.to/MeElafriaKardiaVol2

 Ακούστε ολόκληρο το album ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΙΙ στο YouTube: ΕΔΩ

Στίχοι

Σε μια βραδιά του πήρε την καρδιά του
μεσ’ του χορού τη ζάλη την τρελή
που μεθυσμένη κι ευτυχισμένη
σπάραζε μέσα στην αγκαλιά του.

Πέρασαν χρόνια και την είχε χάσει
μα να που πάλι κι άλλη μια βραδιά
βλέπει την ίδια μέσα στα στολίδια
κι ευθύς της λέει για τα παλιά.

Αχ, δεσποινίς, δεν είσθε εσείς που κάποιο βράδυ
με της πνοής σας με μεθύσατε το χάδι
θα το θυμάστε, δεσποινίς, το βράδυ αυτό
που μου πρωτόπατε με πόνο ”Σ’ αγαπώ”.

Μα εκείνη που ‘γινε τρανή, τώρα, κυρία
ειρωνικά γελά και τ’ απαντάει κρύα
μα εσείς με κάνετε, του λέει, να γελώ
ποιος είστε, κύριέ μου, σας παρακαλώ.

Λοιπόν, αυτός της λέει, πικραμένος,
”παρντόν μαντάμ, δεν ξέρω τι να πω”
μέσα στη ζάλη, σας πήρα γι’ άλλη
και γελασμένος, υπνωτισμένος.

Παρντόν μαντάμ, για μένα είχε πεθάνει
αυτή π’ αγάπησα σε μια βραδιά
ό,τι κι αν κάνει δε θα ζεστάνει
την παγερή μου φτωχή καρδιά.

Παρντόν, μαντάμ, δεν είστε εσείς που κάποιο βράδυ
με της πνοής σας με μεθύσατε το χάδι
θα το θυμόσαστε, μαντάμ, το βράδυ αυτό
που μου πρωτόπατε με πόνο `’Σ’ αγαπώ”.

Μα εκείνη που ‘γινε τρανή, τώρα, κυρία
ειρωνικά γελά και τ’ απαντάει κρύα
μα εσείς με κάνετε, του λέει, να γελώ
ποιος είστε, κύριέ μου, σας παρακαλώ.