ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΟ ΛΙΖΕΤΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ: ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ…
Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου
Η Λιζέτα Βασιλειάδη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Αρχιτεκτονική και Καλές Τέχνες παράλληλα στη Ρώμη, αλλά μετά στράφηκε και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη ζωγραφική. Ακολούθησε μια πολύχρονη μαθητεία στην Ιταλία και την Ελλάδα κοντά σε δασκάλους Ιταλούς, Ρώσους και Έλληνες, για να αποκτήσει έπειτα το δικό της atelier. Σήμερα ζει και εργάζεται στη γενέτειρά της Θεσσαλονίκη.
Δημιουργείτε αινιγματικούς μικρόκοσμους με μια εσωτερική δύναμη η οποία σε καλεί να συμμετέχεις ως θεατής και εσύ στην υπάρχουσα σκηνή. Πώς καταφέρνετε αυτό το εξωτερικό κάλεσμα με έναν τρόπο τόσο εσωτερικό κατά τα άλλα;
Φανταστείτε πως διαβάζετε ποίηση. Το υλικό αυτής της μορφής τέχνης είναι οι λέξεις. Υπάρχει ένας μυστικός κώδικας, μια αόρατη αρμονία σ´ αυτές, που επιδρά μέσα μας και προκαλεί συγκίνηση.
Οι συνδυασμοί των χρωμάτων, τα σχήματα, οι κόσμοι που γεννιούνται στον πίνακα, δρουν κατευθείαν στον ψυχισμό αυτού που το βλέπει. Όπως οι λέξεις στην ποίηση. Ο θεατής συμμετέχει στον πίνακα, τον βλέπει με τα δικά του μάτια, βρίσκει δικά του βιώματα.
Ο ζωγράφος παύει να υπάρχει. Ο θεατής συνομιλεί μόνος με το έργο. Ο κόσμος που βλέπει εκεί είναι ο δικός του κόσμος πια. Το έργο του ανήκει.
Το χρώμα, είτε ενίοτε η απουσία του, διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας. Τι προσφέρει σ’ εσάς ως καλλιτέχνη αυτή η επιλογή και πού αποσκοπεί;
Τα χρώματα είναι οι λέξεις μου. Μέσα από αυτά εκφράζομαι, επικοινωνώ. Υπάρχουν συνδυασμοί χρωμάτων που επιδρούν και προκαλούν συγκίνηση, συναισθήματα. Αυτοί οι συνδυασμοί, ενώ γίνονται τυχαία, βρίσκουν τον στόχο τους. Ανοίγουν εσωτερικές κλειστές πόρτες.
Όσο για την απουσία χρώματος, και αυτή έρχεται από κάποια εσωτερική εντολή. Το χρώμα υποχωρεί, όταν πρέπει, και παραχωρεί με σεβασμό την θέση του στη λιτότητα, στην αφαίρεση. Αυτή η λιτότητα, αυτή η απουσία χρώματος προσφέρει χώρο σε κάποια σημαντικά στοιχεία να αναπνεύσουν, να τονιστούν.
Υπάρχουν φορές που ακόμα και τον καμβά, κάποια κομμάτια του βέβαια, τον αφήνω στην πρωταρχική του μορφή. Αφήνω να φανούν τα θεμέλια του πίνακα, το υλικό που φιλοξενεί την ζωγραφική μου. Όλα αυτά είναι ταξίδια στη ζωγραφική, ταξίδια στην τέχνη.
Παραθέτω κάποιους στίχους του Έλιοτ.
«Δεν θα τελειώσουμε ποτέ από τα ταξίδια.
Και το τέλος όλων των ταξιδιών
θα ’ναι να φτάσουμε εκεί απ´ όπου ξεκινήσαμε
και το μέρος να γνωρίσουμε για πρώτη φορά».
Σε αυτούς τους στοίχους βρίσκονται κρυμμένες πολλές απαντήσεις!
Οι συνθέσεις σας μέσα από μια φαινομενική ηρεμία έχουν κάτι το αφοπλιστικά άγριο συνάμα. Πώς λειτουργεί αυτή η αντίθεση και πώς προκύπτει;
Δύσκολη η ερώτηση! Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι στους πίνακές μου η φαινομενική ηρεμία εμπεριέχει κάτι το «αφοπλιστικά» άγριο, όπως σωστά παρατηρήσατε. Πάντα βρίσκομαι σε διαρκή σύγκρουση με ό,τι οραματίζομαι. Συνεχώς αυτοαναιρούμαι. Ο πίνακας, όπως έχω πει και άλλες φορές, γίνεται τόπος αντιπαράθεσης. Όλα τα χρώματα, όλοι οι κόσμοι που γεννιούνται εκεί παλεύουν να επικρατήσουν. Οι έντονες χειρονομιακές πινελιές δεν είναι προσχεδιασμένες.
Στην αρχή το «αφοπλιστικά» άγριο κυριαρχεί. Προσπαθώ μετά να το ημερώσω. Τα αδιέξοδα τελειώνουν, η καταιγίδα φεύγει. Ο Μινώταυρος που κατοικεί στο μυαλό έχει εξουδετερωθεί!
Ψάχνω τον δρόμο της επιστροφής στην ηρεμία.
Αφήνω τα δυο στοιχεία να συμφιλιωθούν και να συνυπάρξουν αρμονικά.
Τα αγκαλιάζω και τα δυο με αγάπη.
Μια μαγική ισορροπία έχει δημιουργηθεί.
Έχετε στο βιογραφικό σας μια μαθητεία στην Ιταλία, στη Ρώμη. Πώς και πόσο σας διαμόρφωσε αυτό;
Από τους δασκάλους μου στη Ρώμη έμαθα να εμπιστεύομαι την χειρονομιακή μου ζωγραφική. Να ανακαλύπτω και να διαμορφώνω τις δικές μου τεχνικές μόνη μου, να διαχειρίζομαι τα χρώματα με έναν δικό μου, ιδιαίτερο τρόπο. Εκεί βρήκα τη δική μου γλώσσα στη ζωγραφική. Είμαι ευγνώμων.
Πρέπει όμως να παραθέσω κάτι που διάβασα, δε θυμάμαι δυστυχώς πού ήταν αυτό.
«Πριν γίνεις ζωγράφος πρέπει να μελετήσεις.
Να μάθεις τεχνικές.
Να δεις πώς δούλευαν οι μεγάλοι δάσκαλοι.
Να το δεις από διάφορες οπτικές γωνίες.
Όταν όμως γίνεις ζωγράφος, το μυστικό είναι ένα: Ξέχασέ τα όλα και ζωγράφισε!»
Αυτή είναι η πυξίδα μου!
Σε ποιο σημείο δημιουργικά σας πετυχαίνουμε;
Την Τρίτη 14 Μαΐου ξεκινάει στην γκαλερί Αργώ, Νεοφύτου Δούκα 5, στο Κολωνάκι, μια ατομική μου έκθεση με τίτλο «Απόδραση». Γιατί απόδραση; Γιατί η τέχνη είναι απόδραση, κυρίως από τον εαυτό μας, θα έλεγα!
Παρουσιάζω μια ενότητα από την πιο πρόσφατη δουλειά μου. Κυρίαρχο στοιχείο ο Άνθρωπος. Έχω πολλά χρόνια που ασχολούμαι με αυτό το θέμα, μαζί με άλλες ενότητες βέβαια. Αλλά ο άνθρωπος ήταν πάντα εκεί.
Τον Σεπτέμβριο θα παρουσιάσω δουλειά μου ξανά για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην Art-ATHINA, στο Ζάππειο Μέγαρο, πάλι με την γκαλερί Αργώ.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη.
Ακολουθήστε μας
Καθώς και κανάλι στο youtube: : https://www.youtube.com/channel/UCN-M-45CYwJZUFtCPb2DwYQ?view_as=subscriber με ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις αλλά και ποικίλα αφιερώματα.
Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου
Η Αγγελική Κερπιτσοπούλου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε Θεωρητικός & Ιστορικός της τέχνης στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και το πρώτο μεταπτυχιακό της στην Ψηφιακή Κουλτούρα & Νέα Μέσα στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης.
Πρόσφατα απέκτησε το δεύτερο Μεταπτυχιακο της Δίπλωμα στη Μουσειολογία & Διαχείριση Πολιτισμού του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Κύρια ερευνητικά της ενδιαφέροντα είναι τόσο η κοινωνική αλλαγή μέσα από την τέχνη, όσο και αλληλεπίδραση των νέων τεχνολογιών σε αυτή και στο Νέο Μουσείο.
