TOP

«ΝΑΙ» «Oui» του ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΑΡΟΥ (GABRIEL AROUT)_ 24 και 25 Μαΐου 2023_ ΩΡΑ: 21.15_ ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ

 «ΝΑΙ» -«Oui» του ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΑΡΟΥ (GABRIEL AROUT)

Μετάφραση: ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΛΜΠΑΡΗ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΖΑΚΟΣ

Μια παράσταση ύμνος στον άνθρωπο και τον ανθρωπισμό του


ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:  
24 και 25 Μαΐου 2023
ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ – Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός»| ΩΡΑ:21.15 |ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΣΕ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ 

Κατόπιν συνεννόησης του Προέδρου του Δ.Σ. του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών Σάββα Ρίζου και του Καλλιτεχνικού Διευθυντή Γιώργου Ανδρέου με την κα. Άννα Μυκωνίου, Πρόεδρο και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και τον κ. Αστέριο Πελτέκη, Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Κ.Θ.Β.Ε., θα πραγματοποιηθεί μετάκληση του θεατρικού έργου «ΝΑΙ» του Γκαμπριέλ Αρού, που ανέβηκε από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών τον Ιανουάριο του 2023 (τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος), σε σκηνοθεσία Αστέρη Πολυχρονίδη, για δύο δωρεάν παραστάσεις για το κοινό της Θεσσαλονίκης, στις  24 και 25 Μαΐου 2023.

Το πολύ αξιόλογο αυτό θεατρικό έργο θα είναι ένα δώρο προς την Ισραηλιτική Κοινότητα της Θεσσαλονίκης αλλά και προς το θεατρόφιλο κοινό της συμπρωτεύουσας.

Πλοκή του έργου: Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ένας Γερμανός πρώην ναζί που αποστάτησε και ένας Εβραίος ράφτης, καταδικασμένοι σε θάνατο, μοιράζονται το ίδιο κελί την τελευταία νύχτα πριν από την εκτέλεσή τους με την πρόθεση ότι όποιος σκοτώσει τον άλλον, θα του χαριστεί η ζωή. Οι δύο αυτοί άντρες, διαμέσου ενός έξυπνου διαλόγου που σκιαγραφεί τους χαρακτήρες τους και την ως τότε ζωή τους, καλούνται να βρουν ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας για να μπορέσουν να αντιληφθούν ποιος είναι τελικά ο φίλος και ποιος ο εχθρός. Οι διαφορετικές εμπειρίες τους, οι αντιφατικές προσωπικότητές τους, οι προκαταλήψεις τους σε συνδυασμό με τα βιώματά τους και τα κατεστημένα της κοινωνίας που μεγάλωσαν βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση με τον ψυχολογικό τους κόσμο, αλλά και μεταξύ τους, ώσπου στο τέλος θριαμβεύει ο ανθρωπισμός τους. Στο τέλος του έργου, εμπεριέχεται ένας μονόλογος στον οποίο ο συγγραφέας διαμέσου του ήρωα του, συνειδητοποιεί ότι τελικά ο άνθρωπος είναι κύριος της μοίρας του.

Το «ΝΑΙ» έχει ανέβει στην Ελλάδα το 1998 στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη και το 2005 από το «Νέο Θέατρο» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά.

Στην Γαλλία, το θεατρικό του Αρού ανέβηκε το 1978 από το Theatre de Plaisance και έκτοτε ανεβαίνει σχεδόν κάθε χρόνο σε διάφορα θέατρα της Γαλλίας.

  ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΔΗΣ
Σχεδιασμός φωτισμών: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΒΟΠΟΥΛΟΣ 
Διαχείριση φωτισμών: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 
Ηχοληψία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ 
Φροντιστής / Κατασκευές σκηνικού: ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΤΙΝ 

Πρωταγωνιστούν (με αλφαβητική σειρά): ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΣΤΟΛΙΔΗΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Γκαμπριέλ Αρού (Gabriel Arout 1909-1982) ήταν Γάλλος συγγραφέας Ρωσικής καταγωγής, ο οποίος έγραψε πάνω από 20 θεατρικά έργα, αρκετά σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες ενώ μετέφρασε με την δική του μοναδική πινελιά πολλά αριστουργήματα της Ρωσικής λογοτεχνίας στα Γαλλικά. Το 1978 βραβεύτηκε από τον οργανισμό Societe des auteurs et compositeurs dramatiques και το 1981 από την Academie francaise. Το «ΝΑΙ» (1971) είναι το τελευταίο θεατρικό έργο του Αρού.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Ο Γκαμπριέλ Αρού είπε: «ΝΑΙ είναι η πιο καθαρή, η πιο ειλικρινής, η πιο ξεκάθαρη λέξη στην ανθρώπινη γλώσσα, ίσως και η πιο τρυφερή και, σίγουρα, η λιγότερο διφορούμενη και η πιο γενναιόδωρη»

Ναι λοιπόν στον ανθρωπισμό, ναι στην κατάρριψη όλων των κατεστημένων που φτάνουν την ανθρωπότητα στον εξτρεμισμό, Ναι στην κατανόηση, στην συμπαράσταση και την συμπόνια.

Σίγουρα ο διάλογος, η επικοινωνία είναι το βασικό κλειδί για την επιβίωση αυτού του κόσμου.

Και σε αυτή εδώ τη συνθήκη που δημιουργεί ο Αρού, ο διάλογος παίζει τον κυρίαρχο ρόλο.
Είναι η σωτήρια δύναμη για να περάσουν οι δύο αυτοί τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες στο επόμενο στάδιο που ίσως να είναι και το τελευταίο γι’ αυτούς.

Μία παράσταση που είναι πράγματι ύμνος στον άνθρωπο και στην δυνατότητα που έχει να είναι αυτός ο κύριος της μοίρας του. 
                                                                                                                                

  Αστέριος Πολυχρονίδης