ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΑ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ: «ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ,ΞΕΔΙΠΛΩΝΟΥΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΩΣ ΚΥΡΙΟ ΜΟΧΛΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥΣ»
Συνέντευξη : Κατερίνα Χατζηκωνσταντίνου
Η ηθοποιός Εύα Αγραφιώτη συμμετέχει στη μαύρη κωμωδία «Τι είδε ο γιός της καθαρίστριας ;» του Γ.Σολδάτου , η οποία ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Νους.
Πώς θα περιγράφατε τη δυναμική που αναπτύσσεται ανάμεσα στους χαρακτήρες μέσα στο δωμάτιο; Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζουν και τι σας ενθουσιάζει σε αυτές τις συγκρούσεις;
Είμαστε σε ένα κλειστό δωμάτιο, με τεταμένο κλίμα το οποίο κορυφώνεται όσο προστίθενται στοιχεία με τις εισόδους και εξόδους των χαρακτήρων. Το κλειστό αυτό δωμάτιο κρατάει τα μυστικά και τις κρυφές επιθυμίες του κάθε ρόλου με την κύρια πρόκληση τον ίδιο τους τον εαυτό και τις επιλογές τους. Οι συγκρούσεις μεταξύ τους ξεδιπλώνουν χαρακτηριστικά και αδυναμίες, έχοντας ως κύριο μοχλό την αλήθεια τους, η οποία βγαίνει στην επιφάνεια και αυτό είναι το μαγικό για μένα.
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο προσωπικό στοίχημα που θέσατε για το ρόλο σας; Υπήρξε κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας που σας δυσκόλεψε ιδιαίτερα;
Προσωπικά κάθε φορά που αναλαμβάνω ένα ρόλο, θέτω στοίχημα με τον εαυτό μου να φέρω τον χαρακτήρα στην πλήρη “ενσάρκωσή” του χωρίς να είναι μονόπλευρος με τις αδυναμίες,τις δυναμικές του αλλά και τις κωμικοτραγικές εκφάνσεις του , άλλωστε έτσι είμαστε και στην ζωή μας εκτός σκηνής. Ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά που βγαίνει από το χαρτί. Επομένως χρειάζεται να εξερευνήσεις την ευκολία που έχεις της ελευθερίας.
Η παράσταση φέρει τον τίτλο “Μαύρη κωμωδία” — πώς το στοιχείο της κωμωδίας εντάσσεται στη δραματική πλοκή και πώς προσεγγίσατε την ισορροπία ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό;
Όπως και στη ζωή έτσι και στο θέατρο συνυπάρχουν το κωμικό και το τραγικό , σίγουρα μια λεπτή γραμμή είναι αυτή που τα διαχωρίζει, αλλά τελικά τι θα ήταν το κωμικό χωρίς το τραγικό και αντίστροφα; Γενόμενος ένας ρόλος ,όντας άνθρωπος μπορείς να διαχωρίσεις αυτές τις λεπτές γραμμές οι οποίες υπάρχουν και τις αντιμετωπίζεις με σύνεση και συνέπεια.
Ο τίτλος της παράστασης και η αφηγηματική της υπόθεση δίνουν μία αίσθηση μυστηρίου και έντασης. Υπήρξε κάποια σκηνή ή στιγμή στις πρόβες που νιώσατε πραγματικά την αίσθηση του “θρίλερ”;
Όταν Το ” παιχνίδι” παύει να είναι παιχνίδι, όταν στην όψη ενός όπλου δεν γνωρίζεις πως θα ανταποκριθεί ή πως θα αποκριθεί ο ρόλος, αφήνεσαι στο άγνωστο και στην ροή του έργου, αυτό είναι το μαγικό. Να ζεις τη στιγμή.
Υπάρχει κάποιο μήνυμα ή προβληματισμός που θέλετε να μεταδώσετε στο κοινό μέσα από τον ρόλο σας; Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να συνδεθεί το κοινό με την ιστορία και τα θέματα που παρουσιάζονται;
Η Γιολάντα είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει ηθικούς φραγμούς και είναι διατεθειμένη να ζήσει στο έπακρο και με όποιο αντίτιμο τις προκλήσεις που εμφανίζονται. Το κοινό μπορεί να ανακαλύψει ή να κατανοήσει αν υπάρχει όχι μόνο στην κοινωνία μας αλλά και ως θραύσμα μέσα του από τα στοιχεία του χαρακτήρα της.
Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Άγγελο Δεληκάρη ως σκηνοθέτη; Τι προσέφερε στη σκηνοθετική προσέγγιση του έργου;
Ο Άγγελος Δεληκάρης είναι ένας χαρισματικός και ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης ,ο οποίος έχει την ικανότητα να βγάζει από τους ηθοποιούς του την αλήθεια τους και την ενσωμάτωση ρόλου – προσωπικότητας του ηθοποιού. Ξέρει να αναγνωρίσει τις ποιότητες του καθενός ξεχωριστά και να μας φωτίσει. Προσέφερε την στήριξη, την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια. Στην παράσταση έδωσε την πνοή που της αρμόζει με αγάπη και φροντίδα.
Το έργο μιλάει για λάθη που φέρνουν καταστροφές. Υπάρχει κάποια σκηνή που νιώθετε ότι αποτυπώνει με έντονο τρόπο την απρόβλεπτη φύση της ανθρώπινης συμπεριφοράς;
Η απρόβλεπτη φύση της ανθρώπινης συμπεριφοράς αποτυπώνεται ιδιαίτερα στην τελική έκβαση του έργου, όπου ο Άρης και η Γωγώ παίρνουν στα χέρια τους την κατάσταση ανατρέποντας κάθε κίνηση του σαν μια παρτίδα σκάκι
Πώς ήταν η διαδικασία προετοιμασίας σας για αυτό το έργο, τόσο ατομικά όσο και σε ομαδικό επίπεδο; Πώς επηρέασε η συνεργασία σας με την υπόλοιπη ομάδα τη δική σας ερμηνεία;
Είναι δούναι και λαβείν, ” παίζεις” ήταν λοιπόν ένα παιχνίδι όλων μας, γίναμε παιδιά λοιπόν. Η ομαδικότητα ήταν αυτή που βοήθησε στην προετοιμασία μας και θέλω να πιστεύω με επιτυχία να μεταφέρεται στο κοινό. Αφήνεσαι και όλα γίνονται ένα. Έτσι λοιπόν γίναμε ένα.
Πιστεύετε ότι οι θεατές θα αναγνωρίσουν στοιχεία του εαυτού τους σε κάποιον από τους χαρακτήρες; Αν ναι, σε ποιον και γιατί;
Ο Άρης,η Γιολάντα, ο Μάριος, ο Αριστείδης και η Γωγώ πέρα από ρολόι είναι άνθρωποι, το κοινό σίγουρα θα αναγνωρίσει στοιχεία του χαρακτήρα του είτε σε μεγάλο βαθμό είτε σε μικρότερο. Όλοι εμπεριέχουμε συμπεριφορές, χαρακτηριστικά, όλα τα συναισθήματα σαν ένα δοχείο, το θέμα είναι ποιος έχει αναπτύξει τι σε μεγαλύτερο βαθμό.
Τι συναισθήματα θέλετε να αφήσετε στους θεατές στο τέλος της παράστασης; Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αναρωτηθούν ή να προβληματιστούν φεύγοντας από το θέατρο;
Το κοινό πρώτο μέλημα είναι να γελάσει και να περάσει όμορφα. Φεύγοντας όμως από το θέατρο θα θελα να αναρωτηθεί τι κάνουμε ή τι δεν κάνουμε σωστά αν μου επιτραπεί ο όρος.
Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή επιτυχία!
Κι εγώ σας ευχαριστώ και σας περιμένουμε στην παράσταση.
Συνέντευξη : Κατερίνα Χατζηκωνσταντίνου / Αρχισυντάκτρια
Ακολουθήστε μας
Καθώς και κανάλι στο youtube: : https://www.youtube.com/@thessculture-b4p με ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις αλλά και ποικίλα αφιερώματα.
