ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ – ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 17/3
Άρθρο της Άννας Ψυχογιού
Ο επιζών
Τώρα προσμένοντας να ζωντανέψουνε μες στον καιρό τα πρόσωπά μουεπιμένοντας τα πρόσωπά μου ν’ αποκριθούν σε τούτο το κάλεσματο κάλεσμα ν’ ακούσουνε να σηκωθούνε απ’ τη σιωπήπροσμένοντας να ιδώ τα πρόσωπά μου να γυρίζουνεφοβέρα κι απειλή αψηφώντας να γυρίζουνεμες στο φεγγάρι που χωρίζει το δρόμοσε δρόμο απ’ εδώ και σε δρόμο απ’ εκείνα σύρουνε το μάνταλο που τρίζεικαι να γυρέψουνε την πείνα τους όχι την πείνα του ψωμιούτη ζωή τους να γυρέψουνε δίπλα στον ίσκιο του ψωμιούπροσμένοντάς τους να ’ρθουνε και να παραμερίσουνε το θρήνο μουθρηνώ κι υπάρχω μάρτυραςστ’ απέραντα τούτα βουνά τη νύχτα μαρτυρώντας τον αχό του τύμπανουσε τόπους όπου η πέτρα χάνεται και το χορτάρι χάνεταικαι πιο κάτω τα δέντρα χάνονται όλα μαζί και τα πρινάριακαι πιο κάτω το δάσος που υπήρχε χάνεταιτιρ-λιργυρεύοντας δροσιά μέσ’ απ’ τα κάψαλαεγώ που ξέρω αυτά τ’ αμετακίνητα βουνάπου ξέρω τι θα πει η φωνή ν’ ανασηκώνει τα βουνάανακαλύπτοντας την αλυσίδα των βουνών την αλυσίδα της σιωπήςτην αλυσίδα του έργου που ετοιμάζεταιπέρα μακριά από τούτα τα βουνάμες στη σιωπήσ’ άλλα βουνά που καίνεεγώ μονάχος ο επιζώνο μάρτυρας εγώτη νύχτα τούτη μαρτυρώπου κατεβαίνει.
Απόσπασμα από το ποίημα του Τάκη Σινόπουλου «Ο επιζών» από τη συλλογή «Η νύχτα και η αντίστιξη» (1959)
Ο Τάκης Σινόπουλος γεννήθηκε σαν σήμερα στις 17 Μαρτίου του 1917 και ήταν Έλληνας ποιητής και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Αγουλινίτσα και ήταν πρωτότοκος γιος του φιλολόγου Γιώργου Σινόπουλου και της Ρούσας-Βενέτας Αργυροπούλου. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών και αποφοίτησε το 1944. Το 1934 δημοσίευσε το ποίημα «Προδοσία» και το διήγημα «Η εκδίκηση ενός ταπεινού» στην Πυργιώτικη εφημερίδα «Νέα Ημέρα» με το ψευδώνυμο Αργυρός Ρουμπάνης. Το 1941 επιστρατεύτηκε ως λοχίας υγειονομικού στο Λουτράκι, ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής δημοσίευσε μεταφράσεις Γάλλων ποιητών καθώς και μερικά δοκίμια για την ποίηση. Το 1942 φυλακίστηκε για μικρό χρονικό διάστημα από τους Ιταλούς ως αντιστασιακός ενώ την περίοδο του εμφυλίου ήταν γιατρός σε τάγμα πεζικού. Με το τέλος του εμφυλίου άρχισε να εργάζεται ως γιατρός παθολόγος στην πρωτεύουσα. Το 1951 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Μεταίχμιο».Ανήκε στην εκδοτική ομάδα των «Δεκαοχτώ Κειμένων», των «Νέων Κειμένων» 1-2, της «Κατάθεσης ’73» και του περιοδικού «Η Συνέχεια». Ακόμη, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά («Νέα Εστία», «Φιλολογικά Χρονικά», «Οδυσσέας» (Πύργου), «Κοχλίας», «Πειραϊκά Γράμματα», «Αγγλοελληνική Επιθεώρηση», «Καινούρια Εποχή», «Ζυγός», «Εποχές», «Τραμ», «Ο Ταχυδρόμος» κ.ά.Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τους Τ.Σ. Έλιοτ, Σεφέρη και Έζρα Πάουντ. Γενικά η ποίηση του είναι λυρική, επιγραμματική και κυριαρχείται από τραγική αυτογνωσία και απαισιοδοξία. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του παρατηρήθηκε μια μεταστροφή στη χρήση του γλωσσικού υλικού προς έναν αντιποιητικό, επιθετικό και συχνά ειρωνικό λόγο. Μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του το είχε δωρίσει στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Έγραψε επίσης τις ποιητικές συλλογές «Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου», που τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης το 1961, «Γνωριμία με τον Μαξ», «Νύχτα και αντίστιξη», καθώς και διάφορες μελέτες και δοκίμια όπως την «Στροφή» για το έργο του Σεφέρη. Του απονεμήθηκε το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για «Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου» το 1962.Απεβίωσε στον Πύργο στις 25 Απριλίου 1981 (παραμονή του Πάσχα του 1981). Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Ντότα, η οποία το 1995 δώρισε το σπίτι που έμενε στον δήμο Νέας Ιωνίας με σκοπό την στέγαση του ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος». Προτομή του ποιητή υπάρχει στην πλατεία, έξω από το σπίτι του, στην οδό Τάκη Σινόπουλου στον Περισσό.
Ποίηση
• Μεταίχμιο (1951)
• Άσματα (1953)
• Η γνωριμία με τον Μαξ (1956)
• Ελένη, Δίφρος (1957)
• Η νύχτα και η αντίστιξη (1959)
• Μεταίχμιο Β΄ (1957)
• Το άσμα της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου (1961)
• Η ποίηση της ποίησης (1964)
• Νεκρόδειπνος (1970)[4]
• Πέτρες (1972)
• Το χρονικό (1975)
• Ο χάρτης (1977)
• Νυχτολόγιο (1978)
• Συλλογή Ι 1951-1964 (1976) και Συλλογή ΙΙ 1965-1980 (1980), όπου είναι συγκεντρωμένο το ποιητικό του έργο
• Το γκρίζο φως (1982)
• Ποιήματα για την Άννα (1999)
Μελέτες
Τέσσερα μελετήματα για τον Σεφέρη (1984)
Μεταίχμιο (1984)
Χρονικό αναγνώσεων (1999, ανθολογία κριτικών κειμένων του)
Άρθρο της Άννας Ψυχογιού
Η Άννα Ψυχογιού γεννήθηκε στην Άρτα και τα τελευταία χρόνια ζει στην Στοκχόλμη όπου εργάζεται ως καθηγήτρια υποκριτικής. Έχει σπουδάσει ηθοποιός στην Δραματική Σχόλη ‘’ Μαίρης Βογιατζή Τράγκα ’’ στη Αθήνα και παράλληλα κάνει σκηνοθεσία θεατρικών έργων. Τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται κυρίως με τις μεταφράσεις θεατρικών έργων που ανεβάζει. Της αρέσει να διαβάζει βιβλία , να ακούει μουσική και να πηγαίνει ταξίδια.
