O Picasso στην Art-Thessaloniki
787
4th Art-Thessaloniki Contemporary Art Fair 21-24/11/2019Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι για πρώτη φόρα θα παρουσιαστούν 15 πρωτότυπα κεραμικά έργα του Pablo Picasso σε καλλιτεχνικό διάλογο με τα έργα του ζωγράφου Μice Jankulovski, στην 4η Art-Thessaloniki Contemporary Art Fair.
Ακολουθεί το κείμενο του Μάνου Στεφανίδη, Αναπλ. Καθηγητή του Παν. Αθηνών
We are pleased to announce that for the first time will feature 15 original ceramic works by Pablo Picasso in an artistic dialogue with the works of painter Mice Jankulovski, 4th Art-Thessaloniki Contemporary Art Fair.
Following is the text of Manos Stefanidis, Ass. Professor of University of. Athens
| Museum of Drawing Skopje UNEXPECTED DIALOGUE Picasso & Jankulovski Ceramics & Paintings |
| Ι look at the famous etching of Picasso under the title Kinesias’s banquet” and “Myrrhina” (Paris, 17 January 1937) στην ευφάνταστη έκθεση του Κυκλαδικού Μουσείου της Αθήνας … Διαπιστώνω για μία ακόμα φορά ότι ο Πικάσο δεν δίσταζε να διαλέγεται με όποιον καλλιτέχνη θαύμαζε είτε ήταν ο Αριστοφάνης και η Λυσιστράτη του είτε ο Greco και η προσωπογραφία του γιου του Χόρχε Εμμανουέλ είτε ο Βελάσκεθ και ο πίνακας Λας Μενίνας. Ο Πικάσο υπήρξε η απόδειξη της απόλυτης θρασύτητας όσον αφορά στην όποια ιεραρχία ή δεοντολογία της τέχνης. Αυτή ακριβώς η θρασύτητα έπεισε αργότερα άλλους καλλιτέχνες αλλά και θεωρητικούς να συσχετίζουν σε μουσειολογικό επίπεδο πράγματα εν πρώτοις ανόμοια τα οποία όμως αν εξετάσουμε βαθύτερα και χωρίς παρωπίδες, θα διαπιστώσουμε ότι διαθέτουν μυστικούς, γοητευτικούς δεσμούς. Η έκθεση το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα ( καλοκαίρι – φθινόπωρο 2019) η οποία συσχετίζει τα κεραμικά ή χαρακτικά του Πικάσο με έργα της ευρύτερης αρχαιότητας, – γεωμετρικής, αρχαϊκής, κλασικής – αποδεικνύει ότι, τουλάχιστον στην περίπτωση του Πικάσο, κάθε διάλογος είναι νόμιμος. Όπως εν προκειμένω αυτός ο διάλογος του δαιμόνιου Ισπανού με τις μαύρες ζωγραφικές του Mice Jankulovski και την μυστηριώδη υποβολή τους.Κεραμικές φόρμες απροσδόκητες, ρέουσες, γλυπτικές μορφές και πλαστικοί όγκοι οργανωμένοι από πηλό και χρώμα από την μια ενώ από την άλλη σκοτεινές, επιβλητικές επιφάνειες μέσα στις οποίες περιδινίζονται κύκλοι, τετράγωνα, γραμμές που υποδύονται ορίζοντες ή που αποτυπώνονται αναγλυφικότητες σε όλες τις αποχρώσεις του γκρίζου. Ένα μικρό αύταρκες σύμπαν αντιθέσεων που όμως όμως ισορροπούν και οπτικά και ιδεολογικά. Πρόκειται λοιπόν για έναν απροσδόκητο, απρόσμενο διάλογο από τον οποίον όμως δεν έχει κανείς να χάσει αλλά μόνο να κερδίσει. Μάνος ΣτεφανίδηςΑναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ |
| Black is the color of drama. No more than that. Black is inspiring, beautiful. Black is more or less dramatic – or traumatic? Upon contemplating the big black canvases of Mice Jankulovski you get to think that his art is primarily an event and secondly a state of mind, a stage of image. The guide in this process is basically the language of the western abstraction and the old tradition of geometry as a structure and an aesthetic value. The drama and pathos relying on severity. Life inspires us. No more than that. The artistic handling of live image starts with its transmutation into something else: with shapes that automatically turn into tangible forms as soon as they have escaped the matter that depicts them. Everything can coexist in a black painting of M.J in the realistic sense of time. Since words and concepts project relationally in the time, place and culture of its recipient. Similar things occur in the compositions of M.J for him the color black is an entire cosmos of spiritual landscapes, emotional ideas, and historical documents. through the colour black the artist believes he can afford the destiny of humanity. He can narrate the drama of humanity, because the world ceases to be dark when we narrate it. Colours and words are the spiritual light that only saints and artists can see. We have here an artistic proposal that makes good use of the European visual tradition, or the Western avant-garde with sensitivity and knowledge, whilst it wants to talk personally through identification, elaborate symbolism and a sense of theatrical drama. Painting that exploits large-scales the dramatic gestures to talk about great passions, dramatic moments that concern both the artist and the viewer who submits him/herself to the rules of such a game. Because every painting is a freefall dive into the infinity of white or the infinity of black. Just as Ulysses dived into a Hades, like a Nekyia of pictures. Since only through darkness can light be born. Pablo Picasso, the legend of Modernism and the international painter Mice Jankulovski – who is exhibiting within the Osten Pavilion at Venice Biennale and bestowed with the highest award “Lorenco Il Magnifico” at the Florence Biennale this year – will be presented with ceramics and large painting compositions at coming ArtThessaloniki 4. A common element of both creators is the sense of drama and the sense of play, the sense of algos and the sense of pathos that is by definition disrupted by artistic creation. Black dominates, while white and blue sets the boundaries and intensity of this unexpected, interesting dialogue. Manos Stefanidis Ass. Prof., Sch. of Philosophy, Faculty of Theatre Stud., Nat. and Kapodistrian Univ. of Athens |
