TOP

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΟΠΟΙΟ ΑΝΝΑ ΠΑΡΑΣΙΔΟΥ: “ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ”

Συνέντευξη : Κατερίνα Χατζηκωνσταντίνου

Το Κουκλοθέατρο Κρήτης, με μια πολυετή και ξεχωριστή πορεία στον χώρο του θεάτρου για παιδιά, παρουσιάζει φέτος την παράσταση «Το Κανόνι της Ειρήνης» της Φρόσως Χατόγλου. Η παράσταση, που βασίζεται στην τεχνική του Μαύρου Θεάτρου, μαγεύει μικρούς και μεγάλους με τη φαντασία, τα ζωντανά χρώματα, και τα μηνύματα που μεταφέρει για την αγάπη και την ειρήνη. Ένας δυναμικός θίασος, υπό τη σκηνοθεσία του Γιώργου Αναγνωστάκη, ζωντανεύει την ιστορία με εντυπωσιακές κούκλες, μοναδικά σκηνικά και μουσική που καθηλώνει.

Μαζί μας, η ηθοποιός Άννα Παρασίδου, που συμμετέχει στην παράσταση, για να μοιραστεί τη δική της εμπειρία και τις σκέψεις της σχετικά με αυτό το ξεχωριστό ταξίδι.

Πώς σας επηρέασε η Θεσσαλονίκη ως γενέτειρα και πόλη σπουδών σας στην υποκριτική;

Η Θεσσαλονίκη, ως γενέτειρα και πόλη σπουδών, έχει σίγουρα αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην πορεία μου ως ηθοποιός. Η πόλη αυτή, με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και τη ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή, αποτέλεσε έναν καταλύτη για την καλλιτεχνική μου ανάπτυξη. Η Θεσσαλονίκη, με την ανοιχτότητα και την ποικιλία των πολιτιστικών ρευμάτων της, υπήρξε για μένα ένα σημαντικό σχολείο, όχι μόνο για την τέχνη της υποκριτικής, αλλά και για την ανθρωπιά και την ευαισθησία που απαιτούν οι πραγματικές ερμηνείες.

Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με την υποκριτική και ποια ήταν τα πρώτα σας βήματα στον χώρο του θεάτρου;

Αυτό που με ώθησε να ασχοληθώ με την υποκριτική ήταν η βαθιά ανάγκη μου να εκφράσω συναισθήματα και σκέψεις μέσω του θεάτρου, αλλά και η μαγεία που πάντα ένιωθα παρακολουθώντας παραστάσεις. Το θέατρο μου φάνηκε ως το ιδανικό μέσο για να εξερευνήσω την ανθρώπινη ψυχή και να επικοινωνήσω με τους άλλους.

Τα πρώτα μου βήματα στον χώρο του θεάτρου έγιναν μέσα από μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα, όταν ήμουν ακόμη στο σχολείο. Εκεί είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με την τέχνη της υποκριτικής και να ανακαλύψω τη χαρά και τις προκλήσεις του θεάτρου, ακόμη και αν αυτό ήταν στην αρχή μια ερασιτεχνική προσέγγιση. Αυτή η εμπειρία με βοήθησε να κατανοήσω τη σημασία της ομαδικής δουλειάς και της πειθαρχίας, ενώ παράλληλα καλλιέργησα την αγάπη μου για την τέχνη. Μέσα από αυτή την ομάδα, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι το θέατρο ήταν κάτι που ήθελα να ακολουθήσω επαγγελματικά και να μελετήσω σε βάθος.

Υπήρχε κάποιος καλλιτέχνης ή έργο που σας ενέπνευσε ιδιαίτερα όταν ξεκινήσατε την πορεία σας;

Όταν ξεκίνησα την πορεία μου στον χώρο της υποκριτικής, δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος καλλιτέχνης ή έργο που να με ενέπνευσε απόλυτα. Αντιθέτως, αυτό που με γοήτευσε ήταν η δυνατότητα να παρατηρώ μικρά, μοναδικά στοιχεία του καιενα, που με έκαναν να θέλω να ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι. Κάθε καλλιτέχνης, με τον προσωπικό του τρόπο έκφρασης και τις τεχνικές του, μου πρόσφερε κάτι διαφορετικό.

Αν και το θέατρο ήταν πάντα το τελικό μου πεδίο έκφρασης, νομίζω ότι η ποίηση υπήρξε το πρώτο μέσο που μου δημιουργούσε έντονα συναισθήματα, χωρίς απαραίτητα στην αρχή να καταλαβαίνω πλήρως τι ήταν αυτό που ένιωθα. 

Αυτό το αρχικό συναίσθημα που προερχόταν από τις λέξεις, και η αποδοχή του ρυθμού και της δύναμής τους, ήταν το πρώτο βήμα προς την κατανόηση του ρόλου της τέχνης γενικά στη ζωή μου, και φυσικά με οδήγησε στο θέατρο, όπου τα συναισθήματα αυτά αποκτούν μια πιο ζωντανή και δυναμική έκφραση.

Πώς σας βοήθησαν τα σεμινάρια που παρακολουθήσατε με τον Κίμωνα Φιορέτο, τον Ευριπίδη Λασκαρίδη και άλλους να εξελιχθείτε ως ηθοποιός;

Τα σεμινάρια με τον Κίμωνα Φιορέτο, τον Ευριπίδη Λασκαρίδη -και όλων των υπολοίπων φυσικά που βρέθηκαν στο δρόμο μου -υπήρξαν πηγή έμπνευσης και μέσω εξερευνησης.

Ο Κίμωνας Φιορέτος με βοήθησε να κατανοήσω τη σημασία της ειλικρίνειας και της αυθεντικότητας στην υποκριτική. Μέσα από τη μέθοδο που ακολουθεί, έμαθα να επενδύω σε μια προσέγγιση που βασίζεται στην αληθινή και άμεση αντίδραση του ηθοποιού στον συμπρωταγωνιστή του. Αντί να απομνημονεύω λέξεις και κινήσεις, εστίασα  στη στιγμή και άφηνα τα συναισθήματα να εκφραστούν φυσικά και αυθόρμητα.

Από τον Ευριπίδη Λασκαρίδη πήρα την πολύτιμη εμπειρία της αναζήτησης νέων εκφραστικών μέσων και τη σημασία της δημιουργικότητας και της ανατροπής της παραδοσιακής φόρμας. Ο Λασκαρίδης μου έδειξε πώς η υποκριτική μπορεί να είναι δημιουργική , αυτοσχεδιαστική, χωρίς λόγια , γοητευτικά “άσχημη” και τόσο μα τόσο απελευθερωτική.

Τι σας τράβηξε στον τομέα του voice acting και τι σας προσφέρει αυτή η εμπειρία ως καλλιτέχνη;

Αυτό που με τράβηξε ήταν η δυνατότητα να φτιάχνω νέους κόσμους με τη φωνή μου, δίνοντας πνοή σε χαρακτήρες όπως αυτοί που παρακολουθούσαμε μικροί—από ήρωες κινουμένων σχεδίων ή σειρές. Είναι σαν να επιστρέφω σε εκείνα τα παιδικά χρόνια, αναλαμβάνοντας τον ρόλο αυτών των αγαπημένων ηρώων που άφησαν ανεξίτηλη την επιρροή τους στη φαντασία μου.

 Από την άλλη η τέχνη  του voice acting απαιτεί έναν άλλο τρόπο προσέγγισης της υποκριτικής. Χωρίς να έχω το σώμα και την φυσική παρουσία για να υποστηρίξω τον χαρακτήρα, πρέπει να βασιστώ μόνο στη φωνή μου για να εκφράσω τα συναισθήματα, τις αντιφάσεις και τις αντιδράσεις του ρόλου. Αυτή η διαδικασία με έχει βοηθήσει να κατανοήσω καλύτερα τις αποχρώσεις του λόγου και τη σημασία της φωνητικής έκφρασης στην υποκριτική, καθώς και την τεχνική της ενίσχυσης κάθε συναισθήματος μόνο με την φωνή.

Πώς συνδυάζεται την αγάπη σας για τη μουσική με την υποκριτική;

Η αγάπη μου για τη μουσική συνδυάζεται με την υποκριτική μέσω του κοινού στοιχείου της έκφρασης και της συναισθηματικής σύνδεσης. Η μουσική, όπως και η υποκριτική, είναι μια τέχνη που μεταφέρει συναισθήματα και ενέργεια.  Και στις δύο τέχνες, η επικοινωνία μέσω του ήχου και του σώματος είναι καθοριστική για να αγγίξεις κάθε αυτόν που σε παρακολουθεί 

Από το 2018 εργάζεστε επαγγελματικά στο θέατρο, με έμφαση στο παιδικό θέατρο και το κουκλοθέατρο. Τι σας ελκύει σε αυτούς τους τομείς;

Αυτό που με ελκύει αρχικά ειναι το ότι μου επιτρέπει να δημιουργώ μαγικούς κόσμους που απευθύνονται στη φαντασία και τα συναισθήματα των παιδιών. Η δυναμική του κουκλοθέατρου, με την αλληλεπίδραση των κουκλών και την ελευθερία έκφρασης, με συναρπάζει καθώς δίνει τη δυνατότητα να συνδέσεις το κοινό με έναν πιο αθώο και αληθινό τρόπο. Το παιδικό θέατρο, από την άλλη, με ενθουσιάζει γιατί προσφέρει τη δυνατότητα να ενισχύσεις τη δημιουργικότητα των παιδιών και να τα παρακινήσεις να σκέφτονται, να ονειρεύονται και να συναισθάνονται μέσω της τέχνης.

Πώς είναι να δουλεύετε με την τεχνική του μαύρου θεάτρου στην παράσταση «Το Κανόνι της Ειρήνης»; Ποιες είναι οι προκλήσεις και οι χαρές αυτής της παραγωγής; 

Η δουλειά με την τεχνική του μαύρου θεάτρου στην παράσταση «Το Κανόνι της Ειρήνης» ήταν μια μοναδική εμπειρία. Η χρήση αυτής της τεχνικής απαιτεί μια ιδιαίτερη προσοχή στη σκηνική παρουσία, καθώς τα πάντα πρέπει να συνδυάζονται με τη φωτιστική κατεύθυνση για να αποδοθεί το σωστό αποτέλεσμα. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η εκμάθηση και η χειρισμός διαφορετικών τύπων κούκλων, καθώς στην παραγωγή υπήρχαν πολλές διαφορετικές κούκλες, αλλά η φιλοσοφία πίσω από τη δημιουργία τους παρέμενε ίδια: η επικοινωνία και η συναισθηματική φόρτιση μέσω του αντικειμένου. Φυσικά χωρίς την καλή συνεργασία με την ομάδα τίποτα δεν θα ήταν ίδιο,καθώς με τη σωστή ομαδική δουλειά πιστεύω πως καταφέραμε ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα.

Ποια είναι η αντίδραση των παιδιών στις παραστάσεις σας και πώς σας επηρεάζει αυτή ως καλλιτέχνιδα;

Η αντίδραση των παιδιών στις παραστάσεις είναι πάντα αυθόρμητη και γεμάτη ενέργεια. Η αθωότητά τους, η ειλικρίνεια στις αντιδράσεις τους και ο ενθουσιασμός τους με γεμίζουν ενέργεια και με παρακινούν να εξελίσσομαι διαρκώς. Η ικανότητά τους να συνδέονται με τις ιστορίες και τους χαρακτήρες με έναν τόσο ανοιχτό και καθαρό τρόπο με επηρεάζει βαθιά, υπενθυμίζοντάς μου τη δύναμη της τέχνης να αγγίζει το συναισθηματικό πυρήνα του ανθρώπου, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Έχετε συμμετάσχει σε τηλεοπτικές σειρές και video clips. Ποια είναι η εμπειρία σας από αυτά τα μέσα και πώς διαφέρουν από το θέατρο;

Η εμπειρία μου ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς προσφέρουν έναν διαφορετικό τρόπο έκφρασης και επικοινωνίας με το κοινό. Στην τηλεόραση, η ερμηνεία απαιτεί ας το πούμε  μεγαλύτερη υποκριτική “ακρίβεια”ενώ αντίθετα το θέατρο επιτρέπει μια πιο εκφραστική, φυσική ερμηνεία και επικοινωνία με το κοινό. Το θέατρο έχει την μαγεία της ζωντανής επαφής και της αλληλεπίδρασης με το κοινό, ενώ στην τηλεόραση ο χρόνος και οι τεχνικές απαιτήσεις είναι διαφορετικές, κάτι που απαιτεί προσαρμογή στην ταχύτητα και τη διαδικασία.

Τραγουδάτε, παίζεται κρουστά και γιουκαλίλι. Πώς ενσωματώνεται αυτές τις δεξιότητες στις καλλιτεχνικές σας δραστηριότητες.

Ενσωματώνοντας όλα αυτά τα μέσα ενισχύεται η έκφραση και η σύνδεση με το κοινό. Χρησιμοποιώ τη μουσική για να δημιουργήσω ατμόσφαιρα, να ενισχύσω συναισθηματικά τη σκηνή και να ενδυναμώσω τους χαρακτήρες. Το τραγούδι και τα κρουστά προσθέτουν ρυθμό και ένταση, ενώ το γιουκαλίλι, με τον παιχνιδιάρικο ήχο του, ενισχύει την ατμόσφαιρα και την αλληλεπίδραση με το κοινό, ειδικά σε παραστάσεις για παιδιά.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Σκέφτεστε να εξερευνήσετε νέους τομείς στην υποκριτική ή να δημιουργήσετε κάτι δικό σας;

Τα μελλοντικά μου σχέδια περιλαμβάνουν την εξερεύνηση νέων τομέων στην υποκριτική, όπως η κινηματογραφική υποκριτική ή οι πειραματικές παραστάσεις. Παράλληλα, σκέφτομαι να δημιουργήσω κάτι δικό μου, όμως ακόμα δεν νιώθω έτοιμη να κάνω το βήμα αυτό. Ίσως στο μέλλον, όταν νιώσω ότι έχω τη σωστή ώθηση και έμπνευση, να αναλάβω την πρόκληση της δημιουργίας, αλλά προς το παρόν, εστιάζω στην εξέλιξή μου ως ηθοποιός και στη συνέχιση της συνεργασίας με δημιουργικές ομάδες.

Τι θα θέλατε να πετύχετε στο παιδικό θέατρο και το κουκλοθέατρο τα επόμενα χρόνια;

Θα ήθελα να συνεχίσω να εξελίσσομαι στο παιδικό θέατρο και το κουκλοθέατρο, δημιουργώντας παραστάσεις που ενθουσιάζουν και εμπνέουν τα παιδιά να ονειρεύονται και να σκέφτονται κριτικά. Επιθυμώ επίσης να πειραματιστώ με νέες τεχνικές και μορφές, συνδυάζοντας τη μαγεία της κούκλας και της μουσικής, ενώ παράλληλα να προσφέρω ιστορίες που έχουν βαθύτερα μηνύματα και συναισθηματική αξία για τα παιδιά.

Πώς βλέπετε τη θέση της τέχνης και του θεάτρου στη διαμόρφωση της παιδικής φαντασίας και δημιουργικότητας;

Η τέχνη και το θέατρο παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της παιδικής φαντασίας και δημιουργικότητας, καθώς προσφέρουν έναν ασφαλή χώρο για τα παιδιά να εξερευνήσουν νέους κόσμους, να εκφράσουν συναισθήματα και να αναπτύξουν τη σκέψη τους. Μέσω της θεατρικής εμπειρίας, τα παιδιά μαθαίνουν να σκέφτονται κριτικά, να κατανοούν τις αντιφάσεις και να δημιουργούν σενάρια και ιστορίες, ενισχύοντας έτσι τη φαντασία τους και την ικανότητά τους να οραματίζονται το μέλλον. Η φαντασία, δυστυχώς, είναι κάτι που χάνεται με τα χρόνια καθώς μεγαλώνουμε και αποκτούμε περισσότερους περιορισμούς και ευθύνες. Γι’ αυτό και με γεμίζει ενέργεια το να ασχολούμαι με τα παιδιά, γιατί η αθωότητα και η ανοιχτότητά τους μου θυμίζουν τη δύναμη της φαντασίας και της δημιουργικότητας.

Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο μάθημα που έχετε πάρει ως καλλιτέχνης μέχρι σήμερα;

Το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει ως καλλιτέχνης μέχρι σήμερα είναι να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και τα καλλιτεχνικά μου όρια. Μέσα από την τέχνη, κατάλαβα τη σημασία της αυτογνωσίας και της συνεχούς αναζήτησης, αν και πιστεύω πως ακόμα έχω πάρα πολλά να ανακαλύψω και να εξερευνήσω.

Τι σας γεμίζει περισσότερο όταν βλέπετε το κοινό σας, ειδικά τα παιδιά, να παρακολουθεί μια παράστασή σας;

Με γεμίζει απίστευτα να βλέπω το κοινό να παρακολουθεί μια παράσταση με τόσο έντονη αφοσίωση και συναισθηματική αντίδραση. Η ικανότητα του κοινού, είτε είναι παιδιά είτε ενήλικες, να συνδέεται με την ιστορία και τους χαρακτήρες, να ζει τη στιγμή και να νιώθει τα συναισθήματα που μεταφέρω, είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμένα. Αυτή η αλληλεπίδραση και η άμεση ανταπόκριση με γεμίζει έμπνευση και ενέργεια για να συνεχίσω. 

Ποια συμβουλή θα δίνατε σε νέους ηθοποιούς που θέλουν να ασχοληθούν με το παιδικό θέατρο ή το κουκλοθέατρο;

Η συμβουλή μου θα ήταν να παραμείνουν αυθεντικοί και να αγκαλιάσουν την αθωότητα και τη φαντασία που απαιτεί το παιδικό θέατρο και το κουκλοθέατρο. Να μην φοβούνται να πειραματιστούν και να δημιουργήσουν με ειλικρίνεια και ενθουσιασμό, καθώς τα παιδιά καταλαβαίνουν αμέσως τη γνησιότητα. Επιπλέον, να είναι πάντα ανοιχτοί στο να μαθαίνουν και να εξελίσσονται, γιατί αυτός ο χώρος απαιτεί συνεχή ανακάλυψη και προσαρμογή.

Σας ευχαριστώ πολύ !

Κι εγώ σας ευχαριστώ .

Συνέντευξη : Κατερίνα Χατζηκωνσταντίνου / Αρχισυντάκτρια

Ακολουθήστε μας

https://www.facebook.com/profile.php?id=61552319949886

thessculture.gr

https://www.instagram.com/

Καθώς και κανάλι στο youtube: : https://www.youtube.com/@thessculture-b4p  με ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις αλλά και ποικίλα αφιερώματα.