Βασιλης Τσικαρας: «Δεν χαθηκε η ανθρωπια στις μερες μας. Οι ανθρωποι ισως να εχασαν τον προσανατολισμο τους, αλλα η ανθρωπια υπαρχει»

Συνέντευξη:Ειρήνη Αντωνίου

Ο Βασίλης Τσικάρας είναι ένας εξέχων καλλιτέχνης που τιμά τη πόλη της Θεσσαλονίκης με τις παραγωγές του στο Θέατρο Άρατος. Με την θεατρική ομάδα Άρατος ανεβάζει κάθε χρόνο άρτιες παραστάσεις που έχουν εντυπωσιακή απήχηση στο θεατρόφιλο κοινό. Το Thessculture.gr και η Ειρήνη Αντωνίου συνομίλησαν μαζί με τον Βασίλη Τσικάρα με αφορμή το ανέβασμα του νέου θεατρικού του πονήματος «Άδεια πιάτα 2».  

Η θεατρική ομάδα Άρατος δημιουργήθηκε το 2011 έχοντας τεράστια απήχηση στο θεατρικό κοινό της πόλης. Ποια ήταν τα κίνητρα ώστε να δημιουργηθεί αυτή η ομάδα;

Τα κίνητρα ήταν απλά. Θέλαμε να κάνουμε τη δική μας θεατρική παρέα. Να ανεβάζουμε τα έργα που θέλουμε και να διασκεδάζουμε. Βέβαια η παρέα του 2011 άλλαξε, καθώς το θέατρο, φάνηκε πως μόνο 1 – 2 άτομα ήταν προτεραιότητα. Κάπου στο 2012 άρχισε να διαμορφώνεται μια νέα ομάδα που μέχρι σήμερα παραμένει αρραγής έχοντας τον ίδιο πάντοτε στόχο. Να διασκεδάζουμε εμείς και το κοινό.

Κάθε χρόνο η ομάδα Άρατος δημιουργεί εξ’ ολοκλήρου παραγωγές στη Θεσσαλονίκη, καθιστώντας την μία από τις πιο ενεργές θεατρικές ομάδες της πόλης. Τι θεωρείτε ότι είναι αυτό που λείπει από τη Θεσσαλονίκη ως προς το καλλιτεχνικό κομμάτι;

Λείπει η αξιολόγηση και η κρατική ενίσχυση. Τα περισσότερα τα έχει αναλάβει η ιδιωτική πρωτοβουλία. Η Θεσσαλονίκη είναι μια μεγαλούπολη. Αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Γι’ αυτό το λόγο η πόλη μας πρέπει να απαιτεί! Στη Θεσσαλονίκη γίνονται μικρά θεατρικά θαύματα. Σε τοπικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο, που αθηναϊκές παραγωγές ψάχνουν την αναγνώριση μέσα από τις δικές μας σκηνές. Είμαστε δυνατή πιάτσα. Κάτι κάνουμε καλά. Άρα, το μόνο που λείπει είναι η τοποθέτηση των πραγμάτων στη σωστή τους διάσταση και η στήριξη της εγχώριας παραγωγής.

Η καινούργια σας παραγωγή με τίτλο «Άδεια πιάτα 2» ανεβαίνει στο θέατρο Άρατος. Θα μας πείτε λίγα λόγια για τη παράσταση;

Είναι το δεύτερο μέρος της παράστασης που ανέβασα το 2015 αποσπώντας τότε το 2ο Βραβείο Κοινού στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης. Είναι ένα έργο που πραγματεύεται την επικαιρότητα και πιο συγκεκριμένα την – μετά lockdown – εποχή. Ένας ταβερνιάρης ο Μήτσος, ανοίγει το μαγαζί του με χίλιες δυσκολίες και σε αυτό αρχίζουν να βρίσκουν «καταφύγιο» μοναχικοί άνθρωποι, προβληματικοί χαρακτήρες κτλ.. Μέσα σε αυτήν κατάσταση θα αρχίσουν να φανερώνονται τα προβλήματα της επόμενης μέρας, που δεν είναι απαραίτητα μόνο οικονομικά. Χαρακτήρες, ανθρώπινες σχέσεις, συμπεριφορές, καθημερινότητα.

Τα «Άδεια πιάτα 2» είναι μία παράσταση που θίγει τις κοινωνικές συνθήκες που γεννήθηκαν μετά τη καραντίνα. Πως επιλέξατε να ασχοληθείτε με αυτό το ιδιαίτερο θέμα;

Σε κάθε μεγάλο πλήγμα που δέχεται μια κοινωνία θα πρέπει να αναλύσεις τα στατιστικά δεδομένα. Οικονομικά, δείκτες ανεργίας, δείκτες μεταβολών, υγειονομικές συνθήκες, συμπεριφορά κράτους, σχέσεις κράτους – πολίτη, κοινωνικές επιπτώσεις, διαμόρφωση συνθηκών για την οικογένεια. Όλο αυτό το ιδιαίτερο κοινωνικό πλέγμα μας επηρεάζει και μας βάζει να λειτουργήσουμε – και κυρίως να ζήσουμε – σε νέες συνθήκες. Αυτές τις συνθήκες θέλησα να τις καταγράψω και να αποτυπώσω το στίγμα τους στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Όταν αλλάζουν οι κοινωνικές συνθήκες, είναι θέμα χρόνου, να αλλάξουν και οι άνθρωποι. Στη νομική γλώσσα θα το ονομάζαμε «μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων και συνθηκών διαβίωσης και εργασίας». 

Το μότο του κεντρικού ήρωα, του Δημήτρη, είναι «όχι άδεια πιάτα». Στις μέρες μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που προσφέρουν όπως ο ήρωας του έργου;

Ναι υπάρχουν. Δεν χάθηκε η ανθρωπιά στις μέρες μας. Οι άνθρωποι ίσως να έχασαν τον προσανατολισμό τους, αλλά η ανθρωπιά υπάρχει. Όπως και η απληστία. Κι αυτή δυνάμωσε στις μέρες μας.

Το 2020 ήταν μία χρόνια που σημαδεύτηκε από την πανδημία του κορωνοϊού. Το θέατρο δέχθηκε μεγάλο πλήγμα με τη πληρότητα να φθάνει στο 30%. Πιστεύετε ότι το θέατρο μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς;

Στην οικονομία υπάρχουν καμπύλες, διαγράμματα. Αν το 30% γίνει 0 και μετά ξαναγίνει 30% δεν θα ανταπεξέλθει. Αν το 30% γίνει 50% και μετά 70%, οι καλλιτέχνες θα συμπληρώσουν με τη δουλειά τους το ποσοστό που λείπει και τα θέατρα θα επιβιώσουν. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να σκεφτούμε μια κοινωνία χωρίς Τέχνες.

Ο κορονοϊός γέννησε και το κίνημα Support Art Workers με συμμετοχή καλλιτεχνών από όλους τους χώρους του θεάματος. Εν τέλει πόσο ωφέλιμη είναι η τέχνη στη ζωή μας και δη το θέατρο;

Από την αρχαιότητα το θέατρο διασκέδαζε, ψυχαγωγούσε, προβλημάτιζε, μόρφωνε και στήριζε τις κοινωνίες. Μεγάλοι συγγραφείς πέρασαν από αυτόν τον πλανήτη και άφησαν έργα που σήμερα διασώζονται ως μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Πιο πρόσφατα, ο Boal διαμόρφωνε με το «θέατρο του καταπιεσμένου» την κοινή γνώμη στη Λατινική Αμερική. Ο Σταντάλ έδωσε το όνομα του στο «Σύνδρομο Σταντάλ» κατά το οποίο ένας άνθρωπος μπορεί ακόμη και να αρρωστήσει από τον υπέρμετρο θαυμασμό ενός έργου Τέχνης. Η ψυχή μας ταξιδεύει μέσα από την Τέχνη. Η Τέχνη…πότε την ηρεμεί, πότε την γαληνεύει, πότε την αναστατώνει. Η Τέχνη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και το θέατρο είναι η ίδια η Ζωή.

Τι άλλο υπάρχει στα σχέδια σας πέρα από την τρέχουσα παράσταση «Άδεια πιάτα 2»;

Θεατρικές παραγωγές για την περίοδο που διανύουμε όπως το «Μην πεις όχι μωρό μου» και «Το ΣΕΞ αρχίζει στα 40» και προετοιμασίες για μια ιστορική ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία του Β΄Π.Π.. Οτιδήποτε άλλο προκύψει θεατρικό και κινηματογραφικό, θα ανακοινωθεί μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου του 2020. Εν αναμονή και για την ολοκλήρωση της τριλογίας μου για το 1821, μετά την «Έξοδο 1826» και την «Πολιορκία».

Ευχαριστώ θερμά τον Βασίλη Τσικάρα για την ενδιαφέρουσα συνομιλία μας. Εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία στα επόμενα καλλιτεχνικά του βήματα, θεατρικά και κινηματογραφικά.

Συνέντευξη:Ειρήνη Αντωνίου

Γεια σας φίλοι αναγνώστες του Thess Culture. Ονομάζομαι Ειρήνη Αντωνίου και είμαι απόφοιτος του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση στην Διοίκηση και Οικονομία. Κατάγομαι από την Θεσσαλονίκη και τον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με την αρθρογραφία, την ανάγνωση βιβλίων, την μουσική και τα ταξίδια.