ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Το πρώτο θέμα που επέλεξα για τη στήλη μας είναι η αυτοπεποίθηση γιατί θεωρώ ότι είναι ένα χαρακτηριστικό που απευθύνεται σε όλους μας ανεξαιρέτως και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας και στις επιλογές μας. Θα ξεκινήσω λοιπόν με ένα απόσπασμα του Χόρχε Μπουκάι:

 -Πώς μπόρεσε αυτό το τόσο μικρό παιδί να σπάσει με την κρεμάστρα το τζάμι και μετά τη σήτα; -Πώς μπόρεσε να φορτώσει το μωρό στο σακίδιο; -Πώς μπόρεσε να περπατήσει στο περβάζι κουβαλώντας σημαντικό βάρος και να κατέβει από το δέντρο; -Πώς μπόρεσε να σώσει τη ζωή του αδερφού του και τη δική του; Ο ηλικιωμένος πυροσβέστης, άνθρωπος σοφός που όλοι σέβονταν, τους έδωσε την απάντηση: «Ο μικρός Πάντσο ήταν μόνος δεν είχε κανέναν να του πει ότι δεν μπορούσε». 

Ένα μικρό παιδί λοιπόν, κατάφερε κάτι το οποίο δεν περίμενε κανείς. Αν ήταν κάποιος εκεί, δε θα επέτρεπε σε ένα μικρό παιδί ούτε καν να προσπαθήσει να κάνει όλα αυτά που έκανε. Ήταν κάτι επικίνδυνο κι επιπλέον ποιος θα φανταζόταν ότι ένα μικρό παιδί θα είχε τέτοιες ικανότητες; Οι ικανότητες όμως υπήρχαν. Ωστόσο, δε θα έβρισκαν τη χαραμάδα να βγουν στην επιφάνεια εάν δεν υπήρχαν οι κατάλληλες (δυσάρεστες στη συγκεκριμένη περίπτωση) συνθήκες. Τι γίνεται λοιπόν, όταν οι κατάλληλες αυτές συνθήκες δεν υπάρξουν ποτέ; Όταν η απόρριψη, η συνεχής κριτική, οι απαιτήσεις και οι μη ρεαλιστικοί στόχοι που ίσως θέτουμε καθημερινά μας μαθαίνουν να «μην μπορούμε»; Ο κάθε άνθρωπος φυσικά, έχει τις δικές του ικανότητες και δυνατότητες. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν μπορώ εγώ, που δεν ξέρω να ξεχωρίζω το θυμάρι από το δενδρολίβανο, να θέσω ως στόχο να κάνω ΤΩΡΑ, με αυτά τα δεδομένα το τέλειο φαγητό που θα εντυπωσιάσει τους πάντες! Δεν το περιμένει και κανείς όμως από εμένα. Κανείς δεν έχει αυτές τις προσδοκίες σε αυτό τον τομέα, γιατί γνωρίζω κι εγώ η ίδια ότι υστερώ. Χωρίς ωστόσο αυτό να με κάνει να σταματήσω να προσπαθώ, να μαθαίνω και να βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα. Τι θα συνέβαινε όμως αν εγώ είχα αυτόν τον στόχο και ο περίγυρος μου με σχολίαζε συνεχώς αρνητικά και απέρριπτε το φαγητό μου; Επειδή όμως η κριτική, η απόρριψη οι στόχοι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, ας δούμε πώς μπορεί όλο αυτό να μη θίξει την αυτοπεποίθηση μας, αλλά κι εμείς να μη θίγουμε την αυτοπεποίθηση των άλλων.

Απόρριψη και κριτική 

Σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή μας θα απορρίψουμε, αλλά και θα απορριφθούμε. Σίγουρα θα κρίνουμε αρνητικά, αλλά και θα κριθούμε. Αυτό που έχει σημασία είναι ο τρόπος. Δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσουμε αρνητικές λέξεις. Λέξεις που πληγώνουν. Λέξεις που κόβουν τα φτερά του άλλου. Για παράδειγμα ένας φίλος μας φοράει ένα ρούχο που δεν τον κολακεύει καθόλου και ρωτάει τη γνώμη μας: φυσικά πρέπει να είμαστε ειλικρινείς μαζί του, όμως αντί να του πούμε «ΔΕ σου πάει καθόλου αυτό» ή «ΜΗΝ το βάλεις ΔΕΝ είναι ΚΑΘΟΛΟΥ ωραίο πάνω σου», μπορούμε να του δώσουμε μια εναλλακτική που θα τον βοηθήσει ουσιαστικά: «Πιστεύω ότι κάτι πιο ανοιχτόχρωμο θα σου ταίριαζε περισσότερο». Σε περίπτωση που είμαστε εμείς οι αποδέκτες της παραπάνω αρνητικής κριτικής, πρέπει να φιλτράρουμε τα λόγια του άλλου και να συνειδητοποιήσουμε ότι σίγουρα δεν είναι ένα κολακευτικό σχόλιο, ωστόσο αφορά απλά ένα ρούχο. Τη «σχέση» μας με ένα ρούχο. Όχι εμάς. Δε σημαίνει αυτόματα ότι είμαστε χάλια, δεν έχουμε ωραίο σώμα και δεν πρέπει να κυκλοφορήσουμε ποτέ ξανά έξω (γιατί σίγουρα πολλές φορές σκεφτόμαστε έτσι). Και στην τελική, αν μας αρέσει τόσο αυτό το ρούχο…..  ε, ας το φορέσουμε και ας βγούμε με αυτό έξω! Αρέσει σε εμάς, νιώθουμε όμορφα και αυτό είναι μεταδοτικό!

Στόχοι

Όσον αφορά τους στόχους, δεν πρέπει να αφήνουμε κανέναν να μας κόβει τα φτερά (και φυσικά δεν πρέπει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο στους άλλους). Μανούλες και μπαμπάδες…… αφήστε τα παιδιά να προσπαθήσουν! Μπορεί να αποτύχουν…. εκεί θα χρειαστούν τη στήριξη σας. Κι αν όμως πετύχουν; Αφήστε το παιδί να ανακαλύψει τα ταλέντα του και τις αδυναμίες του, ώστε στο μέλλον να θέτει ρεαλιστικούς στόχους. Όμως ακόμα κι αν κάποια στιγμή ανεβάσει υψηλότερα τον πήχη, να το κάνει με επίγνωση ότι ίσως και να αποτύχει… αλλά δεν πειράζει και καθόλου! Αυτό δεν είναι άλλωστε η ζωή; Καθημερινή επίτευξη μικρών στόχων: από το να καταφέρω να πάω το πρωί πριν τη δουλειά για γυμναστική κι ας έχω ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ, μέχρι το να βγάλω εις πέρας εκείνο το απαιτητικό project στη δουλειά μου. Αυτό δεν είναι που κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα; Μη φοβάστε να προσπαθήσετε! Πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε δε θα τα μάθουμε ποτέ αν δεν μπούμε στη διαδικασία να δοκιμάσουμε τις ικανότητες μας. Κι αν αποτύχουμε….. τι πειράζει; Όπως είχε πει κι ο Ουίνστον Τσώρτσιλ «επιτυχία είναι να πηγαίνεις από τη μία αποτυχία στην άλλη χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου». Μη χάνεις την πίστη στον εαυτό σου! Βάλε εκείνο το υπέροχο ρούχο που αγαπάς τόσο και το έχεις καταχωνιάσει στην ντουλάπα επειδή νομίζεις ότι δε σου ταιριάζει, κοιτάξου στον καθρέφτη, χαμογέλα στον εαυτό σου με εκείνο το ακαταμάχητο χαμόγελο και βγες έξω να κατακτήσεις τον κόσμο! Κι αν δεν τα καταφέρεις….. δεν πειράζει! Το ταξίδι μετράει!

Σύνταξη:Ελένη Καλαϊτζή

Ποια είναι η Ελένη

Ήρθε λοιπόν η ώρα να γνωριστούμε! Είμαι η Ελένη, 26 χρονών και κατάγομαι από το Λαγκαδά/Θεσσαλονίκης. Είμαι απόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας ΑΠΘ και φέτος ολοκληρώνω το Μεταπτυχιακό μου στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία με κατεύθυνση Κλινική Νευροψυχολογία. Αγαπώ πολύ τα βιβλία και το γράψιμο. Η θεματολογία της στήλης αφορά τον τομέα της Ψυχολογίας, έχω διάφορες ιδέες και είμαι ανοιχτή και σε ιδέες δικές σας, σε θέματα που θα σας ενδιέφερε να διαβάσετε