ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ : «Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ, ΝΑ ΕΠΙΝΟΩ ΜΑΓΙΚΑ ΚΟΥΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΤΤΩ»
Συνέντευξη:Ευθύμιος Ιωαννίδης
O ταλαντούχος και αεικίνητος, ηθοποιός και σκηνοθέτης, Γιάννης Παρασκευόπουλος μίλησε στον Ευθύμιο Ιωαννίδη του thessculture.gr για τη μέχρι τούδε καλλιτεχνική του πορεία, τη θητεία του στο ΔΗ. ΠΕ ΘΕ. Βεροίας, αλλά και για την ευρύτερη αντίληψη του ως προς τον θεσμό των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Είσαι σκηνοθέτης, ηθοποιός, δάσκαλος υποκριτικής και από το 2019 καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας. Πότε πρωτοήλθες σε επαφή με το Θέατρο; Ποιο ήταν αλήθεια το έναυσμα να ασχοληθείς με τον μαγικό κόσμο της θεατρικής τέχνης;
Η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με το θέατρο ήταν, όταν παιδί ακόμα, παρακολουθούσα τις παραστάσεις που παίζανε περιοδεύοντες θίασοι, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και ερασιτεχνικές ομάδες στην Ορεστιάδα, όπου έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Θυμάμαι πολύ καθαρά μια παιδική παράσταση του ΜΟΡΜΟΛΗ που την έβλεπα για μέρες πολλές στο άλσος της πόλης όπου μεγάλωσα. Ο Μορμόλης είναι ένα έργο, που όσο το σκέφτομαι, επηρέασε την οπτική μου για το θέατρο. Το έργο ξεκινάει ως ένα κλασσικό παιδικό έργο και τα παιδιά επειδή πλήττουν με το θέαμα παρεμβαίνουν και αλλάζουν την πλοκή του, επινοώντας το μαγικό κουτί, τον ΜΟΡΜΟΛΗ. Νομίζω πως αυτή είναι κι έμενα η σχέση μου με το θέατρο, να επινοώ «μαγικά κουτιά» για να μην πλήττω.
Από το 2019, επιδεικνύεις ομολογουμένως ως ενεργό μέλος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας πλούσιο πολιτιστικό έργο. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας την εμπειρία σου από την κυκλοτερή δράση σου σε ένα από τα πλέον δραστήρια και «ζωντανά» ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. της Ελλάδας;
Ήρθα στη Βέροια με πολλές αμφιβολίες για τις ικανότητες μου. Είχα καλλιτεχνικό όραμα, όρεξη για δουλειά και συνάντησα μια πολύ ωραία ομάδα ανθρώπων μαζί με τους όποιους πορεύθηκα για τρία χρόνια πολύ δημιουργικά και αποτελεσματικά. Μια ομάδα ανθρώπων που με αμοιβαία εμπιστοσύνη δουλέψαμε, ξεπερνώντας τις αμφιβολίες μου. Τρία δύσκολα χρόνια, με την πανδημία να ανατρέπει τα πάντα. Ολοκληρώνω την τριετή θητεία μου στοΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. της Βέροιας έχοντας κατακτήσει, μαζί με τους συνεργάτες μου, πράγματα που φάνταζαν πολύ δύσκολα. Αρχικά αποκαταστάθηκε η σχέση εμπιστοσύνης του κοινού με την επαγγελματική δραστηριότητα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Μια σχέση που είχε περάσει κρίση τα τελευταία χρόνια λόγο της σπασμωδικής παρουσίας των επαγγελματικών παραγωγών. Το κοινό επικοινώνησε με μια διαφορετική αισθητική προσέγγιση της θεατρικής πράξης. Εξοικειώθηκε με μια διαφορετική, πιο προκλητική σχέση με το θέαμα. Ενεργοποιήσαμε μη θεατρικούς χώρους, δίνοντας πνοή σε τόπους και κτήρια που δημιούργησαν το φυσικό περιβάλλον των παραστάσεων. Συνεργαστήκαμε με τη Εφορία Αρχαιοτήτων Ημαθίας, πραγματοποιώντας μοναδικές δράσεις σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία. Τέλος το Σχολείο Σκηνοθεσίας. Ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα- επένδυση στον πολιτισμό της χώρας. Για τρία καλοκαίρια, 60 περίπου καλλιτέχνες από την Ελλάδα και την Κύπρο, συναντιούνται στην Ημαθία και μαζί με τους δασκάλους τους εργάζονται και επαναπροσδιορίζουν τη σχέση τους με την τέχνη του θεάτρου.
Το θέατρο είναι ανάγκη. Οι άνθρωποι χρειάζονται το θέατρο, οι πολίτες το δικαιούνται, ιδίως οι πολίτες της περιφέρειας δικαιούνται επαφή με τον σύγχρονο πολιτισμό. Το όραμα της Μελίνας αφορά μια χώρα που δεν έχει πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, το δικό σου;
Τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. για να έχουν λόγο ύπαρξης δεν πρέπει να χάνουν την ταυτότητά τους και την ανάγκη που τα δημιούργησε. Είναι θεατρικοί οργανισμοί που λειτουργούν στην περιφέρεια δημιουργώντας επαγγελματικές προϋποθέσεις εργασίας. Στόχος τους είναι η πολιτιστική αποκέντρωση. Πιστεύω πως οι δημιουργοί πρέπει να ζουν, να εργάζονται και να δημιουργούν στην πόλη-έδρα του δημοτικού θεάτρου και όχι να πηγαίνουν ως τουρίστες στην πόλη για να παρουσιάσουν μια σειρά παραστάσεων. Αυτό δεν είναι απλό, όμως αν δε γίνει δεν μπορούμε να μιλάμε για σχέση εμπιστοσύνης του κοινού με το θέατρο. Πιστεύω πως το τοπίο πραγματικά αλλάζει και όλοι εμείς οι καινούργιοι καλλιτεχνικοί διευθυντές ενισχύουμε αυτή την αντίληψη, βοηθώντας την καλλιτεχνική αποσυμφόρηση του κέντρου. Επίσης, υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που, για τους δικούς τους λόγους, ζουν στην περιφέρεια και στερούνται τη δυνατότητα της καλλιτεχνικής τους έκφρασης, Τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. είναι εστίες έκφρασης και δημιουργίας που οφείλουν να προσφέρουν σε αυτούς τους καλλιτέχνες εργασία.
Επί χρόνια, πολλά ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. περιχαρακώθηκαν σε μια συνθήκη εσωστρέφειας με αποτέλεσμα πολλά εξ αυτών να υπολειτουργούν ή να είναι επί της ουσίας πολιτιστικά ανενεργά. Η εντροπία που χαρακτηρίζει κάθε σύστημα εδώ έχει πολλαπλασιαστεί και το σύστημα ζητάει και χρειάζεται τάχιστα ανανέωση. Τι ενέργειες θα έλεγες ότι πρέπει να γίνουν ώστε να αναβαθμιστούν οι οργανισμοί αυτοί;
Την ανανέωση την κάνουν οι άνθρωποι και οι προθέσεις τους. Τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. είναι ένας σπουδαίος θεσμός και πρέπει να μείνουν ενεργά. Πρώτα από όλα όμως τα στηρίζουν οι άνθρωποι της πόλης, αυτοί αποδεικνύουν αν χρειάζονται ή όχι ένα θέατρο στην πόλη τους. Για να το κάνουν όμως αυτό το Θέατρο πρέπει να είναι εκεί, να έχει σταθερή παρουσία με παραστάσεις όλο το χρόνο και όχι παραστάσεις κομήτες. Οι καλλιτέχνες να είναι εκεί και να εργάζονται για να απευθύνουν στο κοινό της πόλης που ζουν τις παραστάσεις τους. Γιατί το θέατρο είναι πρώτα από όλα οι άνθρωποι.
Υπάρχει η αίσθηση ότι προϊόντος του χρόνου οι δύο μεγάλοι θεατρικοί οργανισμοί της χώρας το Εθνικό και το Κρατικό θέατρο δεν επιδεικνύουν τη δέουσα υποστηρικτική και αγαπητική στάση προς τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Θα ήθελα τη γνώμη σου επ’ αυτού…
Οι οργανισμοί διοικούνται από ανθρώπους και θέλω να πιστεύω πως αυτή η σχέση αλλάζει. Νομίζω πως για χρόνια υπήρχε μια αμηχανία στη σχέση των Κρατικών Θεάτρων και των ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Θέλω να πιστεύω πως αυτή η σχέση θα αλλάξει με πράξεις. Ήδη από την πρώτη χρονιά μου στη Βέροια συναντηθήκαμε 3 φορείς, το Κ.Θ.Β.Ε. το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας και το Κέντρο Πολιτισμού Περιφερείας της Κεντρικής Μακεδονίας και ανεβάσαμε τις Τρωάδες του Ευριπίδη το δύσκολο καλοκαίρι του 2020. Αυτό είναι μια ένδειξη ότι, αν προσπαθήσουμε, μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Από τον λίγο σχετικά καιρό που ήσουν στο τιμόνι του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας τι αίσθηση αποκόμισες από το κοινό της πόλης;
Το κοινό της πόλης είναι ένα κοινό που φέτος το χειμώνα με εντυπωσίασε. Ανεβάσαμε το έργο της Σίλα Στίβενσον Πέντε Σιωπές. Ένα δύσκολο έργο, με μια προκλητική θεματική σε μια επιθετική παράσταση. Το κοινό της πόλης ήταν εκεί, την στήριξε σε τέτοιο βαθμό που δίναμε συνεχώς παρατάσεις ώστε να την παρακολουθήσει όσο γίνεται περισσότερος κόσμος. Το κοινό ανταποκρίνεται αρκεί να είσαι παρών.
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας μας έχει χαριτώσει μέχρι στιγμής με πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις, τι προσδοκίες έχεις μελλοντικά για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βεροίας;
Προς το παρόν, μετά την πραγματοποίηση του 3ου Σχολειού Σκηνοθεσίας στις 16 Ιουλίου 2022, ολοκληρώνω τη θητεία μου στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας. Θέλω να πιστεύω πως ο καινούργιος καλλιτεχνικός διευθυντής θα πάρει τη σκυτάλη και θα προχωρήσει το έργο που ξεκινήσαμε, ακολουθώντας τη δική του καλλιτεχνική πολιτική.
Ευχαριστώ από καρδιάς τον Γιάννη Παρασκευόπουλο για την προσήνεία του και του εύχομαι καλή συνέχεια στην ήδη γόνιμη καλλιτεχνική του πορεία!
Συνέντευξη:Ευθύμιος Ιωαννίδης
Xαίρετε, είμαι ο Ευθύμιος, είμαι φιλόλογος και συντάκτης της πολιτιστικής ιστοσελίδας Thess culture.gr. Aγαπώ πολύ τη μουσική, τις τέχνες, την ανάγνωση και το θέατρο, ενώ συνεντεύξεις μου και κριτικές μου έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στον ηλεκτρονικό τύπο. Διαχειρίζομαι παράλληλα τις σελίδες «Ορθογραφία και ορθοέπεια», «Βιβλιοφιλία και βιβλιολογία» και υπήρξα επί πολλά έτη ενεργό μέλος και συντονιστής στις λέσχες ανάγνωσης των βιβλιοθηκών του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου.
