TOP

Θεκλα Πετριδου: «Ειναι ενας δρομος συνεχης η ψυχοθεραπεια, η πνευματικοτητα, η αυτογνωσια»

Συνέντευξη:Ευθύμιος Ιωαννίδης

Η ευρέως γνωστή, από τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εμφανίσεις της, ψυχολόγος, συγγραφέας και influencer, Θέκλα Πετρίδου μίλησε στο Thessculture.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη για ζητήματα που άπτονται της επιστήμης της ψυχολογίας, αλλά και για το ψυχωφελές συγγραφικό και διαδικτυακό της έργο.

Θέκλα, θα ξεκινήσω τη συνέντευξή μας με μία τετριμμένη αλλά βαθιά ριζωμένη στη συνείδησή μας ερώτηση: γιατί να εμπιστευτώ έναν ψυχολόγο που δε με γνωρίζει προσωπικά και όχι έναν φίλο μου ή τον πνευματικό μου για συμβουλές και καθοδήγηση;

Για να κάνεις στον εαυτό σου αυτήν την ερώτηση σημαίνει πως ήδη σκέφτηκες πως ίσως η καθοδήγηση και οι συμβουλές από τον πνευματικό ή τον φίλο σου να μην είναι αρκετές για να σε βοηθήσουν να ξεμπερδέψεις το κουβάρι ή τα κουβάρια μέσα σου, ή να αντιμετωπίσεις μια ψυχική διαταραχή που σε ταλαιπωρεί.

Θα ήταν ιδανικό οι άνθρωποι να μην αντιμετωπίζουμε εσωτερικές συγκρούσεις, άγχος, κατάθλιψη και άλλες συναισθηματικές και ψυχολογικές δυσκολίες και να μη χρειαζόμαστε τη βοήθεια της Ψυχολογίας και των ψυχολόγων. Δε ζούμε όμως σε ένα ιδανικό κόσμο, δε με χρειάζεστε εμένα να σας το επιβεβαιώσω. Και είναι άλλος ο ρόλος του πνευματικού για όσους ανθρώπους είναι θρήσκοι, και άλλος ο ρόλος των φίλων. Ο πατέρας μου είναι θεολόγος, ιερέας και πνευματικός το αντιλαμβανόταν αυτό από τον καιρό που ήμουν παιδί, συχνά παρέπεμπε «πνευματικοπαίδια» του σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο, όταν έκρινε πως τα θέματα που τους απασχολούσαν ήταν εκτός του δικού του ρόλου. Άλλωστε, αυτή ήταν και η αφορμή που μου δημιουργήθηκε περιέργεια και ενδιαφέρον για την Ψυχολογία μεγαλώνοντας.

Είναι τελικά η ψυχοθεραπεία τόσο χρήσιμη, που δε θα έπρεπε να την απολαμβάνουν μόνο όσοι έχουν προβλήματα;

Κατά τη γνώμη μου ναι! Είναι σαν ένα spa ψυχής. Έτσι την παρομοιάζω. Πρόσφατα έδωσα στον εαυτό μου το δώρο να αρχίσω ξανά ψυχοθεραπεία έπειτα από κάποια χρόνια αποχή και είναι η καλύτερη ώρα της εβδομάδας μου! Μια ώρα αποκλειστικά για εμένα, με μια ψυχολόγο, που έχει και τις γνώσεις, αλλά και την εκπαίδευση και τις τεχνικές για  να με βοηθήσει να αγαπήσω τον εαυτό μου και να απολαμβάνω τη ζωή καλύτερα. Είναι δώρο.

Τι είναι αλήθεια εκείνο που σου δίνει νόημα και έμπνευση να συνεχίζεις καθημερινά το λαοφιλές έργο σου;

Τι να είναι άραγε; Η αγάπη. Η αγάπη μου για τη ζωή, τους ανθρώπους και για το μικρό παιδί μέσα μου, που όταν περνούσε δύσκολα, στην εφηβεία, στην πρώτη νεότητα, στα 30 δεν είχε κανέναν να το στηρίξει ψυχικά, συναισθηματικά και πνευματικά. Γράφω τα βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω νεότερη και δεν έβρισκα, φτιάχνω τα βίντεο που θα ήθελα να παρακολουθήσω για να «ψυχοεκπαιδευτώ» και να καταλάβω τον εαυτό μου και τον κόσμο, δίνω την αισιοδοξία που τόσο πολύ δίψασα για  αυτήν νεότερη. Ή τουλάχιστον, αυτό προσπαθώ να κάνω. Και ίσως πετυχαίνει, επειδή όντως αποδεικνύεται λαοφιλές το δημιουργικό μου έργο, αλλά το πιο σημαντικό, με γεμίζει ψυχικά εμένα, ούτως ώστε να τα έχω παρατήσει όλα και να ασχολούμαι αποκλειστικά με αυτό, χωρίς να κουράζομαι…

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να μεταδώσεις στους συνανθρώπους σας, μέσα από την επαγγελματική σου δραστηριότητα, το κανάλι σου στο youtube, αλλά και μέσα από τα βιβλία σου; Τι σε κινητοποίησε αλήθεια  ώστε να γράψεις ένα βιβλίο με θέμα τον «ψυχολογικό πόλεμο»;

Δεν είσαι μόνος/μόνη. Δεν είσαι τρελός που νιώθεις αυτά που νιώθεις. Εμπιστέψου το ένστικτο σου, τη διαίσθησή σου και είναι ΟΚ να μην ανέχεσαι την όποια ψυχική βία και κακοποίηση. Δικαιούσαι και μπορείς να ζεις ουσιαστικά ελεύθερα και να είσαι καλά. Μπορείς να ξεφύγεις από τα δεσμά των τύψεων, των ενοχών και της κοινωνικής καταπίεσης. Μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και να το απολαμβάνεις.

Το βιβλίο για τον ψυχολογικό πόλεμο, είναι το 5ο συγγραφικό μου παιδί, και το έγραψα αυθόρμητα. Χωρίς προγραμματισμό. Στην ουσία ξέφυγα από τον προγραμματισμό που είχα αποφασίσει. Ήμουν προγραμματισμένη να γράψω για το διαζύγιο, αλλά η διαίσθησή μου, μου φώναζε να γράψω για αυτό το θέμα, το οποίο δυστυχώς αφορά όλους μας. Δεχόμαστε ή κάνουμε ψυχολογικό πόλεμο καθημερινώς σε όλα τα επίπεδα και περιβάλλοντα που βρισκόμαστε. Στην οικογένεια, στην εργασία, στις φιλικές και ερωτικές σχέσεις, παντού. Και δεν υπήρχε στα Ελληνικά τουλάχιστον κάποιο βιβλίο σχετικό με το θέμα. Έψαχνα και δεν έβρισκα να διαβάσω. Έτσι έπρεπε να το γράψω. Αυτό ένιωσα και πάνω σε αυτό το συναίσθημα έπραξα.

Ένα από τα πιο κομβικά σημεία της ψυχοθεραπευτικής που ακολουθούν πολλοί συνάδελφοί σου και ενδεχομένως και εσύ η ίδια, είναι η παρότρυνση προς τους θεραπευόμενους να ζουν με τρόπο που να μη μετανιώνουν για όσα έκαναν ή δεν έκαναν, ώστε να μη συσσωρεύουν αβίωτη ζωή. Αναρωτιέμαι, είναι κάτι που η ίδια έχεις καταφέρει, Θέκλα;

Έχω καταφέρει να μη μετανιώνω για όσα έκανα. Για όσα δεν έκανα, δεν έχω συναισθήματα. Τουτέστιν, δε με απασχολούν. Προσπαθώ κάθε φορά που θα πρέπει να πάρω μια απόφαση «άσπρο ή μαύρο», «ναι ή όχι», «δεξιά ή αριστερά», «μπροστά ή πίσω», να την παίρνω συνειδητά και με σοβαρότητα, ώστε να μην υπάρχει λόγος στη συνέχεια να αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν έπαιρνα μια διαφορετική απόφαση. Η ζωή συμβαίνει, και δεν είναι ποτέ δυνατόν να μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα συνέβαινε αν παίρναμε διαφορετικές αποφάσεις σε οποιαδήποτε στιγμή. Μπορούμε όμως να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και για αυτό τα θεωρώ πολύτιμα, τα δικά μου, τους μεγαλύτερους πνευματικούς μου διδασκάλους,  για αυτό και δε μετανιώνω για αυτά. Τα λάθη μου κυρίως και έπειτα τα «σωστά» μου με έφεραν εδώ που είμαι σήμερα. Και είμαι ευγνώμων και για αυτά.

Έχεις βρει άραγε τον τρόπο να αντιμετωπίσεις τα τέσσερα θεμελιώδη ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, τον φόβο του θανάτου, τη μοναξιά, την ελευθερία, την έλλειψη νοήματος στη ζωή;

Με τον φόβο του θανάτου πάλεψα πολύ στη δεκαετία των 30, είναι τότε που ήρθα πολύ κοντά με το γεγονός του θανάτου, βιώνοντας την απώλεια της αγαπημένης μου 13χρονης ξαδέλφης, γράφω για αυτό, στον επίλογο του βιβλίου μου «Χαρούμενη μαμά = Χαρούμενα παιδιά» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Στην πορεία αντιμετώπισα και μια βαρβάτη διαταραχή πανικού συνοδευόμενη από κατάθλιψη και η ψυχοθεραπεία τότε με έσωσε και από τα συμπτώματα, αλλά και από τον παράλογο φόβο του θανάτου. Παράλογο με την έννοια του δυσανάλογου, που παρεμποδίζει τη λειτουργικότητα του ανθρώπου. Τη μοναξιά την έχω κάνει φίλη πλέον, χα χα, εδώ και αρκετό καιρό, στην ευγενή μορφή της όμως, αυτή της μοναχικότητας. Την ίδια περίοδο που αντιμετώπισα τον φόβο για τον θάνατο, αγάπησα και τον εαυτό μου, ώστε να περνάω όμορφα μόνη μου, σε σημείο που πολλές φορές προτιμώ συνειδητά τη μοναχικότητα από την άσκοπη συντροφικότητα ή κοινωνικότητα.

Την ελευθερία την ψάχνουμε διαρκώς ή καλύτερα προσπαθούμε να τη διαφυλάττουμε. Επειδή είναι ακριβώς όπως το περιστέρι που τη συμβολίζει. Δεν μπορείς να την πιάσεις, ούτε να τη φυλακίσεις. Μόνο να τρέχεις στον ρυθμό της, να είσαι σε επαγρύπνηση να μην τη χάσεις, να μην καταντήσεις συνεξαρτώμενος, ενοχικός, φοβικός και ανελεύθερος.

Όσον αφορά στο νόημα στη ζωή, κατακτώντας την μοναχικότητα, το βρήκα παρέα με εμένα και με το κάλεσμα μου στη ζωή, που πιστεύω πως είναι αυτό στο οποίο αναφερθήκαμε νωρίτερα. Στη δημιουργία βιβλίων και βίντεο, στην ψυχοεκπαίδευση και την προσπάθεια για πνευματικότητα….

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είσαι και ιδιαιτέρως ενεργή, κυκλοφορεί ένα ρητό που λέει: «Η Ελληνίδα μάνα μεγαλώνει τον γιο που δε θα ήθελε ποτέ να έχει για άντρα». Ως γυναίκα και ως ψυχοθεραπεύτρια ποια είναι η άποψή σου;

Δεν είμαστε όλες οι Ελληνίδες μανάδες το ίδιο. Αυτό θέλω να το τονίσω. Η κάθε μια είναι διαφορετική, έχει διαφορετικές αντιλήψεις για τη ζωή και τους ανθρώπους και για αυτό εάν αποφασίσουμε να γίνουμε μητέρες, μεγαλώνουμε τους υιούς που θα θέλαμε για άνδρες, αλλά ίσως δεν το παραδεχόμαστε. Μου είναι παντελώς ακατάληπτο να μεγαλώνεις τον γιο σου με τρόπο που να έρχεται σε αντίθεση με το τι σου αρέσει σε έναν άνδρα και τι θεωρείς ιδανικό! Δε θα θέλαμε όλες να είχαμε τον ιδανικό άνδρα; Μεγαλώνουμε τον «ιδανικό» γιο για εμάς. Άσχετο που ότι είναι ιδανικό για εμάς, μπορεί να είναι εφιαλτικό για κάποιον άλλον.

Ο έρωτας που τόσο αναζητούμε στη ζωή μας και επενδύουμε σε εκείνον, είναι ένα συναίσθημα που διαρκεί; Αγαπάμε άραγε το άτομο ή τις προσδοκίες που τρέφουμε για αυτό και έχουμε προβάλει πάνω του;  Δυσκολεύουν θα έλεγες οι προσδοκίες τη σχέση;

Ο έρωτας είναι, όπως ο άνθρωπος. Απρόβλεπτος και δυσνόητος. Για να είμαι ειλικρινής, έχω γράψει 2 βιβλία που αναφέρονται αποκλειστικά στον έρωτα, και τώρα το επόμενο που γράφω έχει πάλι αυτήν τη θεματολογία, αλλά παραδέχομαι πως δεν τον έχω «συλλάβει» ακόμα. Κι ούτε πρόκειται πιστεύω. Επειδή δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Εξαρτάται και από το άλλο πρόσωπο, εξαρτάται και από τη σχέση μας με τον εαυτό μας, και τη σχέση του άλλου προσώπου με τον εαυτό του, τη σχέση μας με τους γονείς μας, τη σχέση του/της με τους γονείς του/της κοκ. Ο έρωτας είναι η ίδια η ζωή και είναι τόσο περίπλοκη. Να μην επενδύουμε στη ζωή; Να μην έχουμε προσδοκίες; Μόνο ένας άνθρωπος σε βαθιά κατάθλιψη, κατά τη γνώμη μου, δε θέλει και μπορεί να μην επενδύσει στη ζωή και στον έρωτα. Οι προσδοκίες, κατά τη γνώμη μου, δε δυσκολεύουν μια σχέση. Τη δικάζουν. την εξιχνιάζουν, την αναδεικνύουν. Φτάνει να έχουμε το θάρρος να τις παραδεχθούμε στον εαυτό μας και στο ταίρι μας…

Όσο για το αν αγαπάμε το άλλο πρόσωπο ή τις προσδοκίες που τρέφουμε για αυτό, δεν μπορώ  να γνωρίζω για τον καθένα μας ξεχωριστά. Το ευκταίο είναι να καταφέρουμε να αγαπήσουμε τον εαυτό μας πρώτα, ώστε να μπορούμε να αγαπήσουμε και τον άλλο άνθρωπο…

Πώς μπορούν οι άνθρωποι που βιώνουν μία πολύ δύσκολη κοινωνικοοικονομική συνθήκη, όπως εμείς εδώ στην Ελλάδα, να βρουν ένα νέο νόημα στη ζωή τους και να μην παραιτηθούν;

Πολύ δύσκολη ερώτηση. Επειδή ο κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του μηχανισμούς άμυνας για να αντιμετωπίσει μια δύσκολη συνθήκη. Είτε υγιείς μηχανισμούς άμυνας όπως την εκλογίκευση, το χιούμορ, την αναζήτηση ψυχοθεραπείας, είτε συμβιβαστικούς όπως την παραίτηση, το άφημα, το μιζέριασμα. Είναι δύσκολο να «σηκώσεις» τον εαυτό σου όταν έχεις πιάσει πάτο, και πολλοί από εμάς τον πιάσαμε την τελευταία δεκαετία, αλλά αν το καλοσκεφτείς, δεν έχεις κι άλλη δημιουργική λύση από του να σηκωθείς ψηλά, με φόρα βέβαια, επειδή είναι μεγάλο το άλμα που απαιτείται. Τα βίντεο που ανεβάζω καθημερινά στο κανάλι μου στο YouTube: https://www.youtube.com/user/TheklaPetridouWeb

μπορεί να φανούν βοηθητικά σε αυτήν την  προσπάθεια ψυχικής ανάτασης και ανάστασης.

Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη, τι θα έλεγες πως έχει κερδίσει στη ζωή σου από το θεραπευτικό σου έργο δεδομένου ότι το θεραπευτικό έργο είναι ένα ταξίδι εσωτερικής ανακάλυψης που δεν έχει τέλος. Όταν ιδίως δουλεύεις με άλλους ανθρώπους, δουλεύεις επίσης και με τον εαυτό σου.

Τι έχω κερδίσει; Τα πάντα και ακόμη τίποτα. Είναι ένας δρόμος συνεχής η ψυχοθεραπεία, η πνευματικότητα, η αυτογνωσία. Έχω μάθει πάρα πολλά, αλλά ακόμη έχω πολύ περισσότερα να μάθω. Και ανυπομονώ! Όπως σας είπα και προηγουμένως, νιώθω πως βρίσκομαι στον δρόμο που είναι ειδικά για εμένα. Αυτό ίσως είναι και το μεγαλύτερο κέρδος που αποκόμισα και συνεχίζω να αποκομίζω από την εργασία μου.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη!

Η Θεσσαλονίκη είναι αγαπημένη πόλη. Εδώ σπούδασα, εδώ ερωτεύτηκα για πρώτη φορά, εδώ γέννησα τον υιό μου! Την αγαπώ.

Ευχαριστώ πολύ με τη σειρά μου την αγαπητή Θέκλα Πετρίδου για την προσήνειά της και της εύχομαι από καρδιάς να είναι γερή, να συνεχίσει να μας χαριτώνει με το σπουδαίο έργο της!


Φωτογραφίες : Γιάννης Βελισσαρίδης Μακιγιάζ: Κωνσταντίνα Βασιλάκη

H Θέκλα Πετρίδου γεννήθηκε στην Πάφο της Κύπρου το 1975 και ζει και εργάζεται στην επαρχία Λευκωσίας.

Είναι ψυχολόγος και συγγραφέας.

Είναι κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας από το Α.Π.Θ.

Η επαγγελματική της άδεια έχει εκδοθεί από την Ελληνική Δημοκρατία και έχει αριθμό: 24/6677

Ζει και εργάζεται στην Κύπρο, στην επαρχία Λευκωσίας.

Έχει εργαστεί ιδιωτικά με ενήλικες και ζευγάρια για 20 χρόνια και πλέον ασχολείται αποκλειστικά με την συγγραφή και τον δημόσιο λόγο.

Στο κανάλι της στο YouTube https://www.youtube.com/user/TheklaPetridouWeb
ανεβάζει τακτικά τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές της εκπομπές με θέματα
ψυχολογίας και αυτογνωσίας.

Είναι συγγραφέας και τα βιβλία της κυκλοφορούν από τον εκδοτικό οίκο “Ψυχογιός”.

Συνέντευξη:Ευθύμιος Ιωαννίδης

Xαίρετε, είμαι ο Ευθύμιος, είμαι φιλόλογος και συντάκτης της πολιτιστικής ιστοσελίδας Thess culture.gr. Aγαπώ πολύ τη μουσική, τις τέχνες, την ανάγνωση και το θέατρο, ενώ συνεντεύξεις μου και κριτικές μου έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στον ηλεκτρονικό τύπο. Διαχειρίζομαι παράλληλα τις σελίδες «Ορθογραφία και ορθοέπεια», «Βιβλιοφιλία και βιβλιολογία» και υπήρξα επί πολλά έτη ενεργό μέλος και συντονιστής στις λέσχες ανάγνωσης των βιβλιοθηκών του Δήμου Κορδελιού- Ευόσμου.