J O K E R
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟ
Η σημερινή Αμερική σε όλο το αρνητικό και βίαιο μεγαλείο της, με τη τρέλα των ατόμων να πιάνει ταβάνι, τις σχέσεις να υφίστανται μία θεμελιώδη και ανυπολόγιστη κρίση, τις αξίες να εξαφανίζονται, είναι κάτι παραπάνω από αναμενόμενο να συμβαίνουν πράγματα ακραία από ανθρώπους που το σύστημα ξεβράζει, κακοποιεί, περιθωριοποιεί.
Ο Φίλιπς έχτισε ένα έργο πάνω στον χαρισματικό Φίνιξ, τον φόρτωσε με την υποχρέωση να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, να εξεγείρει τους βασανισμένους και με αυτοί με τη σειρά τους να καταστρέψουν ό,τι βρουν και ό.τι προλάβουν.
Ο Χοακίν Φίνιξ σαν άλλος Τζακ Νίκολσον στη λάμψη και Άντονι Πέρκινς στο Ψυχώ, με φυσική δύναμη που τρομάζει, μάτι που γυαλίζει και όπλο που αστράφτει, είναι ο ιδανικός να επιφέρει τη νέμεση σε κοινωνία και ανθρώπους, που μοιράζονται την ίδια ευθύνη για τις ανισότητες, τη διάκριση των ανθρώπων σε πλούσιους και φτωχούς, ευτυχισμένους και μη, ζωντανούς και νεκρούς.
Ο πρωταγωνιστής μετά βίας επιβιώνει, αποκλεισμένος από παντού, με μία μάνα άρρωστη και επικίνδυνη, με μία παιδική ηλικία νοσηρή και ένα τρομερό bulling που υφίσταται καθημερινά.
Ο σκηνοθέτης προκαλεί, φτάνοντας τα πράγματα στα άκρα, οξύνει τις καταστάσεις σε βαθμό κακουργήματος και σοκάρει γιατί μια εξιδανικευμένη και χαλαρή αντίδραση σε όσα συμβαίνουν δεν θα προκαλούσε κανένα ενδιαφέρον.
Οι σφαγές αλά Ταραντίνο, με μεγάλη ευκολία από τον τιμωρό και ψυχρό δολοφόνο, με πιστόλι που του χάρισε συνάδελφός του-σε ένα στυλ όπλισε και σκότωνε για να προστατευθείς, ανοικτά δείχνουν το κενό της εξουσίας και την αδυναμία της να επέμβει για παράσχει προστασία, να καλύψει ανισότητες και να προστατέψει τους πολίτες.
Ο Φίνιξ γίνεται άθελά του το σύμβολο της επανάστασης των παλιάτσων, των κατατρεγμένων, όλων αυτών που δεν έχουν μέλλον και τύχη.
Και το φυσικό επακόλουθο είναι ο εγκλεισμός του σε ψυχιατρική κλινική, όπου ασκεί μέρος της κωμικής δραστηριότητάς του.
Το έργο βαθύτατα κυνικό, προκλητικό, εσκεμμένα βασίστηκε στην φονική αντίδραση ενός ατόμου, που αψηφώντας τους κινδύνους, σκορπίζει τον θάνατο, όντας και αυτός νεκρός από συναισθήματα και λογική.
Με βέβαιη την απόκτηση όσκαρ Α. ανδρικού ρόλου, ο Φίνιξ αναμετράται με κολοσσούς ηθοποιούς του παρόντος και του παρελθόντος και πιστοποιεί τις μεγάλες δυνατότητές του.
Κοντά του ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, πάντοτε αειθαλής και ικανός και η Ζάζι Μπητς υπέροχη.
Η μουσική ταίριαζε με τη δομή του έργου τελειώνοντας με το that’s life.-
ΚΡΙΤΙΚΗ:ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Βαγγέλης Ραφτόπουλος έχει γεννηθεί στη Δράμα ζει στην Θεσσαλονίκη.Είναι παντρεμένος και έχει δυο κορίτσια.
Είναι πτυχιούχος του παιδαγωγικού,της νομικής,της δημόσιας διοίκησης και του δημοσίου δικαίου.
Εργάστηκε στην Τράπεζα Ελλάδος και δίδαξε στα Δημόσια ΙΕΚ αρκετά συναπτά χρόνια.
Γνωρίζει αγγλικά και γαλλικά.
Είναι μέλος της Ένωσης συντακτών ηλεκτρονικού και περιοδικού τύπου Μακεδονίας – Θράκης και κριτικός θεάτρου.
