ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ : Η ΔΥΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΥ, Η ΔΙΤΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΕΝΔΟΜΥΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΕΡΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΜΟΥ.

Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου

Ο Σταμάτης Θεοχάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε στη

Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε με άριστα από το

εργαστήριο του Ευάγγελου Δημητρέα το 2000. Ζεί και εργάζεται στην

Αθήνα.

Με μια πρώτη ματιά ο θεατής χάνεται μέσα σε ένα υπέροχο και αναγεννησιακό ροζ σύμπαν, το οποίο εναρμονίζεται απόλυτα με μια σύγχρονη πραγματικότητα. Πως προέκυψε αυτός ο συνδυασμός;

Στα έργα μου προσπαθώ να συνδυάσω τόσο τις υπαρξιακές όσο και τις αισθητικές μου αναζητήσεις. Επιδίωξη μου είναι, μέσα από ένα εραλδικό περιβάλλον με αναφορές στην αναγέννηση, το baroque, την art nouveau και άλλα παλαιότερα καλλιτεχνικά κινήματα σε συνδυασμό με μια ποικιλία συμβόλων που προέρχονται από τη σύγχρονη πραγματικότητα και τις προσωπικές μου εμμονές, να δημιουργήσω ένα κόσμο αντιφάσεων που αντικατοπτρίζει το ποιος είμαι εγώ σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος, τουλάχιστον στην παρούσα φάση.

Τα έργα σου αποπνέουν ένα ανατρεπτικό – σουρεαλιστικό χαρακτήρα. Είναι κάτι τι οποίο συμβαίνει σκόπιμα και αν ναι με ποιο στόχο;

Πιστεύω πως στην αναπαραστατική ζωγραφική, με την οποία ασχολούμαι κι εγώ, το στοιχείο του σουρεαλισμού είναι αναπόφευκτο. Από την στιγμή που ο δημιουργός αποφασίσει να απομακρυνθεί από την αυστηρή απεικόνιση της πραγματικότητας, οδηγείται μοιραία στο παράδοξο, και το σουρεάλ, δίνοντας έτσι άπειρες ευκαιρίες να εκφραστούν σκέψεις και συναισθήματα πέρα από τις συμβατικότητες. Έτσι κι εγώ μέσα από τις συνθέσεις μου προσπαθώ να εξερευνήσω, τόσο αισθητικά όσο και εννοιολογικά, την πυκνή και πολυεπίπεδη πραγματικότητα και να μεταφέρω μηνύματα, άλλες φορές με έμμεσο και άλλες πάλι με άμεσο τρόπο. Εξάλλου για να δημιουργηθεί μια ζωντανή σχέση μεταξύ θεατή και έργου, βρίσκω περισσότερο ενδιαφέρων στην ερμηνεία που θα δώσει ο καθένας που θα έρθει σε επαφή με τη δουλειά μου.

Πως συνδυάζεις το διακοσμητικό στοιχείο με την καθαρή τέχνη; Ποιό από τα δυο θεωρείς ότι σε εκφράζει σε μεγαλύτερο βαθμό;

Καταρχάς να ξεκινήσω λέγοντας ότι η λέξη ”διακοσμητικό” , ειδικά στα εικαστικά, είναι κάπως παρεξηγημένη. Για μένα είναι ένα αισθητικό εργαλείο που προέκυψε από την αγάπη μου για το illustration και τα κινήματα της art nouveau και art deco, μεταξύ άλλων. Είναι ένα μέσο το οποίο με βοηθάει να φτιάξω ένα προσωπικό εικαστικό λεξιλόγιο και να δημιουργήσω έτσι εικόνες που να είναι εμβληματικές και ελκυστικές στο μάτι , άλλα παράλληλα να φέρουν νοήματα πιο βαθεία και υπαρξιακά. Οπότε δεν μου είναι ξεκάθαρο που τελειώνει το διακοσμητικό και πού αρχίζει η καθαρή τέχνη. Απλά συνυπάρχουν και ενυπάρχουν το ένα μέσα στο άλλο.

Οι εικόνες που δημιουργείτε μοιάζουν με εικόνες λατρείας, ακόμη και θρησκευτικές. Ποια είναι η σχέση σας σε καλλιτεχνικό επίπεδο με την θρησκεία; Αντλείτε από εκείνη η την έχετε σαν ενώ σημείο αναφοράς που παίρνει μια νέα μορφή στα χέρια σας;

Μάλλον το δεύτερο. Σίγουρα δεν θεωρώ τον εαυτό μου ένα θρησκευόμενο άνθρωπο, αλλά πάντα με έλκυε τόσο η βυζαντινή όσο και η καθολική αγιογραφία. Οι μαντόνες και οι άγγελοι των καθολικών αλλά και οι χρυσοπίκιλτες αγιογραφίες της ορθοδοξίας. Μου αρέσουν γενικά οι εικόνες που προκαλούν δέος και ίσως γι αυτό χρησιμοποιώ κι εγώ στοιχεία που παραπέμπουν στην θρησκευτική λατρεία. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργώ και τις αντιφάσεις, που είναι σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου και που έχουν να κάνουν με την θεική υπόσταση και την ανθρώπινη φύση. Νομίζω ότι ένα μεγάλο κομμάτι των ενοχών που κουβαλάμε ως άνθρωποι έχει να κάνει με ακριβώς αυτό το δίπολο κι αυτό είναι κάτι που προσωπικά με ιντριγκάρει.

Βλέπουμε στις συνθέσεις σας μια σειρά από δίπολα τα οποία παίζουν κυρίαρχο ρόλο. Άντρας – γυναίκα, ρομαντισμός – σκληρότητα…  Είναι η αντί θετικότητα δίπολων ένα στοιχείο που συνεισφέρει στην τελική αντίληψη των έργων σας;

Σίγουρα. Η δυαδικότητα του φύλου, η διτή φύση του ανθρώπου, το ενδόμυχο με το φανερό, αλλα και και κάθε είδους αντίθεση και αντίφαση είναι απο τα βασικά θέματα που με απασχολούν στα έργα μου. Μέσα μας είμαστε γεμάτοι αντιφάσεις και δίπολα που άλλες φορές μας βασανίζουν κι άλλες φορές συνυπάρχουν αρμονικά. Αυτό ακριβώς προσπαθώ να εκφράσω και στους πίνακές μου.

Επίσης, αναδύεται μια έντονη σεξουαλικότητα η οποία ακροβατεί μεταξύ μια γλυκιάς παιχνιδιάρικής πινελιάς και ενός σκοτεινού και απολύτως σαρκικού κόσμου. Πως συνυπάρχουν αυτές οι δύο πλευρές της σεξουαλικότητας σε μια εικόνα;

Νομίζω οτι αυτό ακριβώς που πριέγραψες εκφράζει και την σεξουαλικότητα που υπάρχει στην  ανθρώπινη φύση. Για άλλη μια φορά μιλάμε για ένα δίπολο που έχει να κάνει απο την μία  με την ζωώδη πλευρά του ανθρώπου και απο την άλλη με την κοινωνική του συμμόρφωση. Σαν εξελικτικό είδος που είμαστε, μέσα απ την πορεία της ύπαρξής μας, κάποια χαρακτηριστικά όπως είναι η σεξουαλικότητα και ο ερωτισμός, μάθαμε να τα δαμάζουμε και να τα χρησιμοποιούμε κατα βούληση, άλλες φορές πετυχημένα κι άλλες όχι τόσο. Παρόλα αυτά συνυπάρχουν μέσα μας και είναι κι αυτα μαζί με άλλα, που μας επενθυμίζουν τις πρωτόγονες καταβολές μας.

Είναι το ελληνικό κοινό εκπαιδευμένο και έτοιμο για πιο ιδιαίτερες μορφές τέχνης όπως είναι η δική σας;

Η ιδιαιτερότρητα για μένα είναι προσόν, οπότε θα το πάρω σαν κοπλιμέντο αυτό! Παρόλα αυτά δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι τόσο ιδιαίτερο και ίσως είναι καιρός να πάψουμε να αντιμετωπίζουμε το ελληνικό κοινό σαν έναν μικρόκοσμο περιορισμένο στα χαρτογραφημένα σύνορα του, αφού πλέον η πρόσβαση στις πληροφορίες και στην ενημέρωση μέσω του διαδικτύου είναι απεριόριστη. Το πόσο ενδιαφέρει βέβαια ή όχι η θεματολογία και η αισθητική προσέγγιση του κάθε καλλιτέχνη το κοινό, έγκειται κατα πολύ στο γούστο του καθενώς. Πάραυτα, πιστεύω ότι ποτέ τον καλλιτέχνη δεν πρέπει να τον απασχολεί το τί θα σκεφτεί ο καθένας για το έργο του, κυρίως κατα την φάση της δημιουργίας, γιατί αυτο μπορεί να είναι αποτρεπτικό για την εξέλιξή του και δημιουργικά αλλά και ως άνθρωπο. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον Σταμάτη Θεοχάρη για την συνέντευξη του

Συνέντευξη:Αγγελική Κερπιτσοπούλου

Η Αγγελική Κερπιτσοπούλου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Θεωρητικός της τέχνης και των Νέων Μέσων και Ψηφιακής Κουλτούρας. Κύρια ενδιαφέροντα των ερευνητικών της εργασιών είναι η αναζήτηση του είναι του κάθε πράγματος ή έννοιας, καθώς και η κοινωνική αλλαγή τόσο μέσα από την τέχνη όσο και από τα νέα μέσα.

Πρόσφατα ξεκίνησε τις σπουδές της στο τμήμα Μουσειολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμού του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.